Για τα προηγούμενα βιβλία της συγκεκριμένης σειράς έχω μιλήσει εδώ. Μια ψευδοβικτωριανή Αγγλία, μία μάγισσα, ένας ανθρώπινος υπολογιστής και πολλά πτώματα. Όπως φαίνεται και από τον τίτλο, η υπόθεση αφορά τους φόνους του Αντεροβγάλτη, κάτι το οποίο είναι ενδιαφέρον από μόνο του, χωρίς να βάλεις μέσα τη μαγεία. Δυστυχώς, όμως, θα έλεγα πως αυτό το τρίτο και τελευταίο βιβλίο ήταν μάλλον το λιγότερο ικανοποιητικό απ' όλα, καθώς ήταν αργό, επαναλαμβανόμενο και προβλέψιμο ως προς το ποιος κρυβόταν πίσω απ' όλα. Οι χαρακτήρες, βέβαια, ήταν για άλλη μια φορά εξαιρετικά καλογραμμένοι. Όπως και να 'χει, το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας (The Red Plague Affair) ήταν, κατά την άποψή μου, το καλύτερο, ενώ καλύτερο κι από αυτό ακόμη ήταν το spin-off στην Άγρια Δύση (The Damnation Affair).
Nancy A. Collins - Vamps (Vamps 1)
Η Nancy Collins ήταν παλιά μου γνώριμη και, μάλιστα, το εκπληκτικό βιβλίο της, Sunglasses After Dark, βρίσκεται στην τέταρτη θέση των αγαπημένων μου βιβλίων με/για βρικόλακες. Δυστυχώς, το Vamps δεν αγγίζει καν το συγκεκριμένο βιβλίο και διαβάζεται σαν μια διασταύρωση μεταξύ του Gossip Girl και του Vampire Academy. Μικρή, φτωχή, κατά το ήμισυ βρικόλακας πάει σε σχολείο θηλέων για βρικόλακες και μπαίνει στο μάτι της πιο δημοφιλούς baby vamp της ακαδημίας. Προβλέψιμο σε τραγικό βαθμό και χωρίς ίχνος του τρόμου, της μαυρίλας και του αίματος που έκαναν το Sunglasses After Dark τόσο σπουδαίο μυθιστόρημα, το απόλαυσα το Vamps, αλλά στα πλαίσια μιας ένοχης απόλαυσης. Δεν νομίζω ότι θα διαβάσω σύντομα -αν ποτέ- τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς.
Gail Carriger - Waistcoats & Weaponry (Finishing School 3)
Για τη young adult σειρά της λατρευτής Gail Carriger τα έχω πει κι εδώ, αλλά το τρίτο βιβλίο του Finishing School πραγματικά με εντυπωσίασε. Θα έλεγα πως, επιτέλους, διάβασα κάτι που να στέκεται επάξια δίπλα στην ενήλικη σειρά της συγγραφέως, Parasol Protectorate. Το χιούμορ ήταν τρομερά καλογραμμένο κι εντελώς αβίαστο, η υπόθεση ήταν, πραγματικά, πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, με ανατροπές, δράση και ωραία ανάπτυξη χαρακτήρων. Δένει πολύ ωραία με το Parasol Protectorate, ενώ έχει και συγκινητικό, όσο και απρόσμενο τέλος. Η Sophronia είναι θαυμάσια πρωταγωνίστρια, από αυτές που πραγματικά απολαμβάνεις να διαβάζεις γιατί δεν διακρίνεις υπερβολική προσπάθεια εκ μέρους της συγγραφέως να τις κάνει "κουλ". Είναι έξυπνη, είναι πρακτική, είναι ριψοκίνδυνη, όμως είναι κι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι ταυτόχρονα. Και, μάλιστα, ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι στη βικτωριανή Αγγλία.
Kendare Blake - Mortal Gods (Goddess Wars 2)
Το ομολογώ, λίγα βιβλία περίμενα μέσα στο φθινόπωρο όσο αυτό. Η Kendare Blake του Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟΥ Anna Dressed In Blood με είχε εντυπωσιάσει με τη δική της εκδοχή του Λυκόφωτος των Θεών, όπως είχα αναλύσει στην κριτική του πρώτου βιβλίου. Στο δεύτερο βιβλίο συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο του απάνθρωπου τέλους που περιμένει τους θεούς του Ολύμπου και προχωράει ένα βήμα παραπέρα, δείχνοντάς μας την πηγή της ασθένειας. Εξακολουθεί να γράφει μια υπέροχη Αθηνά, έναν ερωτεύσιμο Οδυσσέα και μια εντυπωσιακή χημεία μεταξύ των δυο τους. Όσο για την έτερη πρωταγωνίστρια, εκεί που στο πρώτο βιβλίο την έβρισκα αδιάφορη, στο δεύτερο μου φάνηκε παντελώς εκνευριστική και αφόρητη και, νομίζω, ήταν το μόνο μελανό σημείο που βρήκα σ' αυτή τη συνέχεια. Κατά τα άλλα, η Blake γράφει πολύ ωραία, έχει διαβάσει καλά το μάθημά της και με έκανε να περιμένω σαν τρελή το τρίτο βιβλίο.
Karen Marie Moning - Darkfever (Fever 1)
Αδαής Μπάρμπι μετακομίζει στην Ιρλανδία για να βρει το δολοφόνο της αδερφής της και μπλέκει με ξωτικά. Δεν ήταν ακριβώς κακό βιβλίο, με την αυστηρή έννοια του όρου, είχε κάποιες αστείες στιγμές και η συγγραφέας -οφείλω να ομολογήσω- έκανε μια σχετική προσπάθεια στο κομμάτι της πλοκής. Αλλά, μα τους θεούς του Ολύμπου (επηρεάστηκα, φαίνεται, από το από πάνω βιβλίο), η πρωταγωνίστρια ήταν ηλίθια. Ήταν χαζή σε βαθμό κακουργήματος, θα έπρεπε να της έχει απαγορευτεί να είναι πρωταγωνίστρια σε οτιδήποτε άλλο πέραν, ενδεχομένως, κάποιου βιβλίου με τίτλο Fae For Dummies. Πέραν τούτου, πολλά πράγματα συνέβαιναν εντελώς ξαφνικά και χωρίς προετοιμασία (π.χ. το πώς απέκτησε η δικιά μας μαύρη ζώνη στο καράτε) και διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσο βρήκα αδιάφορο ή εντελώς ακαλαίσθητο το αυθόρμητο γδύσιμο της ηρωίδας κάθε φορά που έβλεπε τον V'lane.
2 σχόλια:
Της Blake την νέα σειρά θέλω πολύ να την διαβάσω! Να δω πότε... και τo etiquette & espionage αν και το έχω δεν έχω αξιωθεί ακόμα να το πιάσω στα χέρια μου! Αυτό είναι το τελευταίο του;
Γέλασα πολύ με το Darkfever, υπέροχη κ καυστική όπως πάντα!
Να τη διαβάσεις, Έλενα, είναι πραγματικά πάρα πολύ καλή. Τα του Finishing School θα είναι νομίζω πέντε βιβλία, τελικά, όπως το Parasol Protectorate. Αρχικά ήταν για τέσσερα, αν θυμάμαι καλά, αλλά μάλλον θα είναι πέντε.
Δημοσίευση σχολίου