Κωνσταντίνος Κέλλης - Το Φως Μέσα Μου

Το Φως Μέσα Μου είναι μια συλλογή δεκατριών ιστοριών, ως επί το πλείστον τρόμου, πολλές από τις οποίες έχουν βραβευτεί σε διαγωνισμούς ή έχουν δημοσιευτεί, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Η πρώτη ατομική δουλειά του συγγραφέα, Κωνσταντίνου Κέλλη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Momentum και μπορεί εύκολα να βρεθεί σε μεγάλα ή/και εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία. Η αλήθεια είναι πως από καιρό είχα σκοπό να το πάρω, μιας και είχα διαβάσει διθυραμβικά σχόλια γι' αυτό και χαίρομαι ιδιαίτερα που το έκανα, καθώς τα σχόλια αυτά αποδείχτηκαν πέρα για πέρα αληθινά. Όπως κάνουμε συνήθως με τις συλλογές διηγημάτων, πάμε να εξετάσουμε κάθε ιστορία ξεχωριστά. 

Φτυάρι

Ένας άντρας και ο γιος του, παγιδευμένοι σε μια ατέρμονη αλληλουχία γεγονότων, από τα οποία δεν υπάρχει διαφυγή. Δεν ξέρω αν η Κόλαση είναι οι άλλοι, πάντως, στην ιστορία αυτή, σίγουρα η Κόλαση είναι ο εαυτός μας. 

Πολύ δυνατό ξεκίνημα, καλογραμμένη, σύντομη ιστορία με έντονες εικόνες και συναρπαστική ατμόσφαιρα. 

Ο Γέρος Των Κοράκων

Ένα παιδί πρέπει να φροντίσει το σκιάχτρο τους να αποκτήσει καινούριο πρόσωπο και ρούχα, προτού οι συνέπειες της αμέλειας του πατέρα και του θείου του αποδειχτούν καταστροφικές. 

Μία από τις αγαπημένες μου, προσωπικά, ιστορίες, αγωνιώδης, σκοτεινή και αριστοτεχνικά, σχεδόν κινηματογραφικά γραμμένη. 

Τάλιθα Κούμι

Ένα ζεύγος εφήβων καταφεύγει σε ένα δάσος διάσημο για τους αυτόχειρες που έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει, προκειμένου...ας πούμε πως οι στόχοι είναι λίγο διαφορετικοί για κάθε έναν από τους δύο πρωταγωνιστές μας. 

Δεν ξέρω τι ακριβώς με χάλασε στο διήγημα αυτό. Είναι πολύ καλογραμμένο και η φρίκη που περιγράφει κορυφώνεται διαρκώς, αλλά κάπου εκεί στο σημείο όπου η έφηβη γκοθού ήξερε να μεταφράσει εβραϊκά χωρίς κάποια πειστική εξήγηση για το πώς μπορεί να κατείχε τέτοια γνώση...με πέταξε εκτός κλίματος. Ασήμαντο, θα πει κανείς, ο σκοπός είναι ο τρόμος και αυτός επετεύχθη και με το παραπάνω. Αλλά, για κάποιο λόγο, δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε, για μένα. 

Θέλω Να Δω

Ένα κοριτσάκι παίζει ανέμελο στον προσωπικό του μικρόκοσμο, θυμάται και ξεχνάει, ακούγοντας μονάχα τη στοργική φωνή του μπαμπά του. 

Άλλη μία από τις αγαπημένες μου ιστορίες, ίσως επειδή μου θύμισε αμυδρά το Kaleidoscope του Ray Bradbury, από το βιβλίο, The Illustrated Man. Λυρική γραφή, όμορφες περιγραφές και σπαρακτικό, ανατρεπτικό τέλος. 

Η Ψυχή του Φιλ Ο'Ντόνοβαν

Μια χιουμοριστική, στη βάση της, ιστορία για έναν αδαή τύπο που πούλησε την ψυχή του σε κάτι περίεργους εκπροσώπους της Εκκλησίας, οι οποίοι υπόσχονται να την κρατήσουν αγνή. 

Ένα ευπρόσδεκτο διάλειμμα από τις προηγούμενες ιστορίες, διασκεδαστική και με χιούμορ, χωρίς όμως, ταυτόχρονα, να χάνει το στόχο και να γίνεται σαχλή ή παράταιρη με την ατμόσφαιρα του υπόλοιπου βιβλίου.

Lights Out

Σκοτάδι καλύπτει την πόλη κι ο έρμος πρωταγωνιστής μας παλεύει να βγάλει άκρη σε μια ξένη χώρα, μόνος, με ανθρώπους τριγύρω του που δεν καταλαβαίνει. 

Ήταν κι αυτή μια από τις ιστορίες που δεν με άγγιξαν ιδιαίτερα. Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να προσδιορίσω, με άφησε ανικανοποίητη, δεν ένιωσα τον τρόμο της. Καλογραμμένη, βέβαια, όπως όλα τα διηγήματα της συλλογής, όχι του γούστου μου, όμως. 

Το Φως Μέσα Μου

Ένας άντρας και η κόρη του ταξιδεύουν προς το φάρο που, για χρόνια, αποτελούσε κληρονομιά της οικογένειάς του. 

Εξαιρετικά γραμμένη και δοσμένη ιστορία, με θαυμάσια ατμόσφαιρα και πολύ καλοστημένη. Πραγματικά, αδυνατώ να βρω έστω και ένα ψεγάδι στο διήγημα αυτό, από τον τίτλο μέχρι το τέλος, είναι ένα διαμάντι. 

Για την Ελίζα

Νεαρή κοπέλα μετακομίζει στο διαμέρισμα που νοικιάζει ένας παράξενος γέρος και αναγκάζεται να συμβιώσει με κούκλες και πορτρέτα της νεκρής του κόρης. 

Κλασσικό θέμα, από τις λιγότερο πρωτότυπες ιστορίες του βιβλίου, κατάφερε παρόλα αυτά να με κερδίσει από τις πρώτες γραμμές. Είναι τόσο καλογραμμένη και ατμοσφαιρική και ο γέρος και η κοπέλα είναι τόσο πειστικοί χαρακτήρες που, πραγματικά, σε κάνουν να αδιαφορείς παντελώς που αυτό κάπου το έχεις ξαναδιαβάσει. 

Περπατάει Ανάμεσα Στα Δέντρα

Ένας άντρας δοκιμάζει ύπνωση στο γραφείο συναδέλφου. 

Αδύναμη ιστορία, όμορφα γραμμένη και με ανατρεπτικό τέλος - το πρόβλημα είναι ότι χωρίς αυτό, όμως, δεν θα λειτουργούσε. Χρειαζόταν, πιστεύω, κάτι παραπάνω για να λάμψει πραγματικά. 

Ο Κόλπος Των Ναυαγίων

Ένας μισάνθρωπος χτίζει κάστρα στην παραλία και οι αναιδείς λουόμενοι επιμένουν να του τα χαλάνε. 

Ξεκαρδιστική ιστορία, που πιάνει τη μυθολογία Κθούλου και της αλλάζει τον αδόξαστο. Απολαυστικότατη και, πολύ σοφά, μικρή σε μέγεθος. 

Δεν Υπάρχει Λόγος Ανησυχίας!

Ένας άντρας σπάει το κεφάλι του και, σε όλη την υπόλοιπη ιστορία, σπάμε εμείς το δικό μας για να καταλάβουμε τι συμβαίνει.

Φανταστικές εικόνες, βγαλμένες από τα έργα του Έσερ και μπόλικο μαύρο χιούμορ, αλλά μένει περισσότερο στο μυαλό σαν κολάζ ασύνδετων στιγμιοτύπων παρά σαν ιστορία. 

Με Τα Μάτια Ανοιχτά, Ονειρεύτηκα Φωτιά

Ένας στρατιώτης ονειρεύεται (;) τον εαυτό του σε διάφορες ιστορικές μάχες. 

Ε, λοιπόν, πραγματικά ήθελα να μου αρέσει η ιστορία αυτή γιατί τον τίτλο της τον ερωτεύτηκα και γιατί μου θύμισε λίγο ένα από τα αγαπημένα μου επεισόδια του The Hunger, το Fly by Night, βασισμένο σε διήγημα της Gemma Files. Η γνώμη μου είναι ότι θα μπορούσε να ήταν μικρότερο σε μέγεθος, μιας και το ίδιο το θέμα του το καθιστά κουραστικό και μονότονο από ένα σημείο και μετά. Παρόλα αυτά, καλογραμμένο και με ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα. 

Ένα Νέο Σκοτάδι

Τρελός επιστήμονας, πειράματα και πλάσματα φτιαγμένα από σκοτάδι. 

Σίγουρα η λιγότερο αγαπημένη μου και αδύναμο κλείσιμο για μια τόσο υψηλού επιπέδου συλλογή. Όχι κακή, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν κακές ιστορίες στο Φως Μέσα Μου, αλλά αρκετά κατώτερη των υπολοίπων, τόσο σαν ιδέα όσο και σαν εκτέλεση. 

Τελικός απολογισμός; Με επτά εξαιρετικές ιστορίες, τρεις πολύ καλές, δύο καλές και μόλις μία μέτρια, θα έλεγα πως η πρώτη ατομική δουλειά του Κωνσταντίνου Κέλλη στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Είναι ευτύχημα η ύπαρξη μιας τέτοιας ποιοτικής συλλογής στην ελληνική σκηνή και, αντικειμενικά, θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί σε οποιοδήποτε ράφι βιβλιοπωλείου στο εξωτερικό. Δεν είναι, δηλαδή, "καλό βιβλίο για τα ελληνικά δεδομένα", είναι καλό βιβλίο γενικότερα, τέλος. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.