Charlie Huston - Already Dead

To Already Dead μου το πρότειναν καιρό πριν και, καιρό πριν, το αγόρασα. Έκτοτε είχε παραμείνει κρυμμένο στην ασφυκτικά γεμάτη βιβλιοθήκη μου, περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά του να διαβαστεί. Το ξεκίνησα, τελικά, φέτος τα Χριστούγεννα, το άφησα πενήντα σελίδες πριν το τέλος και το ολοκλήρωσα το Πάσχα. Είναι το πρώτο βιβλίο της urban fantasy σειράς του Charlie Huston -για τον οποίο δεν γνωρίζω πολλά περισσότερα πέρα από το ότι τον λένε Charlie Huston- με πρωταγωνιστή τον βρικόλακα, Joe Pitt. Στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Οξύ, σε μετάφραση του Νίκου Ρούσσου, με τον τίτλο Ήδη Νεκρός. Παρόλο που οι εκδόσεις Οξύ έχουν κλείσει, εγώ δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να το βρω και ακόμη το παίρνει το μάτι μου καμιά φορά σε βιβλιοπωλεία. 

Στο εξωτικό Μανχάταν, μια πληθώρα φατριών από απέθαντους μάχονται για την εξουσία στην πόλη και τους θνητούς της. Ο Joe Pitt είναι ανεξάρτητος, αλλά το τίμημα της ελευθερίας του είναι ότι συχνά αναγκάζεται να αναλαμβάνει δουλειές για το Συνασπισμό, την πιο ισχυρή και σκληροπυρηνική από αυτές. Μια τέτοια δουλειά τον οδηγεί στην αναζήτηση μιας νεαρής, εξαφανισμένης κοπέλας, γόνου πλούσιας οικογένειας και στο κυνήγι ενός φορέα του βακτηριδίου των ζόμπι -πραγματικά αδυνατώ να το περιγράψω καλύτερα, μιας και περί αυτού ακριβώς πρόκειται. 

Ο Charlie Huston παίζει roleplaying games και δεν το κρύβει. Και να ήθελε να το κρύψει, βέβαια, οι επιρροές του από το Vampire: the Requiem είναι παραπάνω από εμφανείς. Αυτό που του αναγνωρίζω, βέβαια, είναι ότι δεν αντέγραψε, αλλά κατέβαλε προσπάθεια να δημιουργήσει κάτι δικό του με βάση την έμπνευση την οποία άντλησε. Δίνει μια πιο επιστημονική εξήγηση στην προέλευση και τη φύση των βρικολάκων, όπως και των ζόμπι και υιοθετεί ένα ύφος γρήγορο, μοντέρνο και, θα μπορούσε κάποιος να πει, noir-punk. Παρόλα αυτά, δεν με ενθουσίασε η γραφή του. Το διάβασα στα Ελληνικά και, επομένως, δεν είμαι βέβαιη αν φταίει γι'αυτό το πρωτότυπο, η μετάφραση ή η επιμέλεια, ωστόσο δεν μου προκάλεσε την επιθυμία να διαβάσω τα επόμενα βιβλία της σειράς. Οφείλω, βέβαια, να τονίσω ότι αυτό είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου, καθώς εγώ δίνω ιδιαίτερη βάση στο λόγο. Κάποιος άλλος μπορεί να εκτιμήσει αρετές που εγώ αδυνατώ να δω στο συγκεκριμένο στυλ και, ως εκ τούτου, να έχει άλλη άποψη.

Οι βασικοί δύο χαρακτήρες που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια του βιβλίου είναι ο πρωταγωνιστής και ο ανταγωνιστής. Ο πρωταγωνιστής είναι ο τυπικός ήρωας μυθιστορήματος αστικής φαντασίας, δεν έχει κάτι που να τον ξεχωρίζει ή να τον κάνει αξιομνημόνευτο. Ο ανταγωνιστής, από την άλλη, καταλήγει να είναι εντελώς καρικατούρα, μιας και έχει μαζεμένα πάνω του τα στραβότερα στραβά που θα μπορούσε ένας συγγραφέας να δώσει σε χαρακτήρα: είναι ζάμπλουτος, είναι ιδιοφυΐα, τρελός επιστήμονας, σαδιστής αλλά και παιδόφιλος. Οι υπόλοιποι είναι, ως επί το πλείστον, γλάστρες που πλαισιώνουν τον πρωταγωνιστή, αν και ένας-δυο έχουν κάποια ιδιαίτερα στοιχεία. 

Σαν κόσμος παρουσιάζει ενδιαφέρον, ειδικά για όσους δεν έχουν διαβάσει ποτέ κάποιο βιβλίο όπου οι βρικόλακες να παρουσιάζονται ως πολιτικά πλάσματα και να είναι οργανωμένοι σε διαφορετικές φατρίες. Το setting μοιάζει να έχει αρκετό ζουμί για περισσότερες ιστορίες και η πλοκή δεν είναι καθόλου κακή, αλλά σίγουρα δεν θα ήταν μέσα στις πρώτες μου επιλογές αν ήθελα να διαβάσω καλό urban fantasy. Σε γενικές γραμμές, όχι το καλύτερο βιβλίο του είδους που θα μπορούσε κανείς να διαβάσει, αλλά ούτε και το χειρότερο. Για καλοκαιράκι στην παραλία δεν είναι κακή περίπτωση.