Bookίτσες #3 - On Stranger Tides

Στις σημερινές bookίτσες, θα καταπιαστούμε με συγγραφείς που έχουν διακριθεί σε ένα συγκεκριμένο είδος και αποφάσισαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε κάποιο άλλο. Η πρώτη είναι η Caitlín R. Kiernan, για την οποία μίλησα εκτενώς στο review του Silk. Μια συγγραφέας που είχε γράψει αποκλειστικά και μόνο βιβλία τρόμου - μέχρι πέρσι, που κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνίστρια τη Siobhan Quinn. Η δεύτερη είναι η Lilith Saintcrow, της οποίας το όνομα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Καλειδοσκόπιο με το review της σειράς Bannon & Clare. Μια συγγραφέας που έγινε γνωστή μέσω των επιτυχημένων urban fantasy σειρών της, Dante Valentine και Jill Kismet. Ώσπου αποφάσισε να ασχοληθεί και με άλλα πράγματα, κάνοντας την αρχή με την επιτυχημένη, νεανική σειρά φαντασίας, Strange Angels. Η δική της σειρά που θα μας απασχολήσει σήμερα, είναι τα Tales of Beauty and Madness, που αποτελούν μεταφορές γνωστών παραμυθιών. 

Caitlín R. Kiernan - Blood Oranges

Η Siobhan Quinn -για τους φίλους σκέτο Quinn- είναι μια τοξικομανής που κατέληξε να κυνηγάει τέρατα κατά λάθος. Μέχρι που, ένα βράδυ, τη δάγκωσαν διαδοχικά ένας λυκάνθρωπος και μία βρικόλακας με το εξωφρενικό όνομα The Bride of Quiet και η Quinn βρίσκεται, ξαφνικά, εν τω μέσω μιας βεντέτας και χωρίς να έχει ιδέα ποιος τη χειραγωγεί και για ποιο λόγο. 

Ο πρόλογος της συγγραφέως του Blood Oranges δηλώνει το εξής: "this is me taking back the language of the night". Δεν μπορώ να περιγράψω με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτό που συμβαίνει στο συγκεκριμένο βιβλίο. Η Kiernan εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη μακρά και πολυβραβευμένη της θητεία στη λογοτεχνία τρόμου και παραδίδει ένα πρώτο βιβλίο γεμάτο δράση, κυνισμό, μαύρο χιούμορ, σκοτάδι και ενδιαφέρουσα μυθολογία που δεν αφήνει περιθώρια για ρομαντισμούς και έρωτες. 

Caitlín R. Kiernan - Red Delicious

Στο δεύτερο βιβλίο, με τίτλο Red Delicious, η Quinn προσλαμβάνεται από μια νεκρομάντη, κληρονόμο αμύθητης περιουσίας, για να βρει την εξαφανισμένη αδερφή της. Η υπόθεση περιπλέκεται όταν κυνηγοί βρικολάκων και δαίμονες αρχίζουν να δείχνουν ενδιαφέρον για την υπόθεση που έχει αναλάβει η Quinn και η οποία δεν είναι τόσο απλή όσο αρχικά φαινόταν.

Αν το πρώτο βιβλίο ήταν πολύ καλό, το Red Delicious προχωράει ένα βήμα παραπέρα και μας προσφέρει ένα σκληροπυρηνικό, σύγχρονο νουάρ με υπερφυσικά πλάσματα για πρωταγωνιστές, άφθονες ανατροπές, μπόλικες αναφορές στην pop κουλτούρα και κάμποσες δόσεις ειρωνικού χιούμορ και εξαιρετικής γραφής - έτσι, για να ολοκληρωθεί η εικόνα. 

Η τελική μου ετυμηγορία τη σειρά της Siobhan Quinn είναι πως, παρόλο που ξεφεύγει από τον ατμοσφαιρικό, βαθιά βιωματικό και ψυχολογικό τρόμο των προηγούμενων βιβλίων της Kiernan, διατηρεί αρκετά από τα πλεονεκτήματα αυτών, ενώ αποφεύγει κάποια από τα μειονεκτήματα. Γενικά, πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη urban fantasy σειρά, που ακροβατεί με επιτυχία ανάμεσα στο χιούμορ, το horror, τη δράση και το μυστήριο. 

Lili St. Crow - Nameless

To Nameless μας αφηγείται την ιστορία της Camille Vultusino (aka Χιονάτη), μιας δεκαεξάχρονης, τραυλής κοπέλας με φρικτές ουλές σε όλο της το σώμα και τρομερούς εφιάλτες. Η Cami υιοθετήθηκε από τον Enrico Vultusino όταν ήταν έξι χρονών και τη βρήκε να περιπλανιέται μόνη της στο χιόνι, χωρίς να μιλάει ούτε να θυμάται τι της είχε συμβεί. Μόνο που, το παρελθόν της δεν την ξέχασε και τώρα είναι έτοιμο να γυρίσει και να τη στοιχειώσει. 

Σαν σύλληψη, θεωρώ την Camille ως πρωταγωνίστρια ιδιοφυή. Διαβάζει κανείς αυτήν την περίληψη και αμέσως του τραβάει την προσοχή ως κάτι ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Κάτι το οποίο αποδίδεται πολύ καλά από τη συγγραφέα, καθώς πραγματικά σε κάνει να αισθανθείς τόσο την τροχοπέδη του τραυλισμού όσο και το φόβο που πάντα κουβαλάει η Cami. Επίσης, η ιστορία του παρελθόντος της είναι πάρα πολύ ωραία και τραγική. Εκεί που χάνει, για μένα, το Nameless είναι στο χτίσιμο του κόσμου. Η Saintcrow στήνει ένα σύμπαν το οποίο, μιας και δεν έχω καλύτερο όρο πρόχειρο, θα χαρακτηρίσω "magicpunk". Φαίνεται πως οι ιδέες της για τον κόσμο αυτό είναι φανταστικές, βλέπεις τις δυνατότητες πίσω από τις γραμμές. Αλλά η εκτέλεση σε αφήνει με πάρα πολλές απορίες και την ακαθόριστη αίσθηση ότι αυτό που διάβασες δεν έχει στεριώσει καλά στο μυαλό της δημιουργού του. 

Lili St. Crow - Wayfarer

Το Wayfarer αρχίζει λίγο καιρό μετά το τέλος του Nameless και, αυτή τη φορά, την ιστορία βλέπουμε μέσα από τα μάτια της φίλης της Cami, Ellen Sinder (aka Σταχτοπούτα). Μετά το θάνατο του μπαμπά της, η Ellen υποφέρει στα χέρια της σαδίστριας μητριάς της, η οποία εκμεταλλεύεται το χάρισμά της στη μαγεία υποχρεώνοντάς τη να δουλεύει για λογαριασμό της. Αυτό, σε συνδυασμό με τις συχνές βίαιες εκρήξεις της Laurissa, κάνουν τη ζωή της Ellen αβάσταχτη. Όταν έρχεται να μείνει μαζί τους η Rita, η αδερφή της κακιάς μητριάς, η Ellen αναρωτιέται αν θα βρει στο πρόσωπό της μια σύμμαχο. Όμως ποτέ δεν είχε φανταστεί τα μυστικά που θα κατέληγε να ανακαλύψει ούτε το πόσο χειρότερη θα μπορούσε να γίνει η κατάσταση προτού βελτιωθεί. 

Όπως και στο Nameless, έτσι κι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πρωταγωνιστικό χαρακτήρα που έχει υποφέρει τρομερή βία και κουβαλάει τις πληγές αυτής της βίας καθημερινά. Ωστόσο, η Ellen δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο συμπαθής όσο η Cami. Επίσης, η χημεία της με τον Avery δεν είναι ιδιαίτερα πειστική - σε αντίθεση με την αντίστοιχη μεταξύ Cami και Nico. Η πλοκή είναι μεν ωραία, σε αφήνει όμως στο τέλος με κάποιες απορίες. Από την άλλη, εδώ έχουμε πολύ περισσότερες πληροφορίες για τον κόσμο και τη μυθολογία του, έχει πάρα πολύ ωραίο φινάλε και μερικές εξαιρετικά καλογραμμένες σκηνές τρόμου οι οποίες είναι ιδιαίτερα ανατριχιαστικές. 

Διάβαζα σήμερα στο site της συγγραφέως ότι το μέλλον της σειράς είναι αβέβαιο, καθώς το πρώτο βιβλίο δεν τα πήγε καλά σε πωλήσεις (το δεύτερο μόλις κυκλοφόρησε, οπότε δεν γνωρίζουμε ακόμη την τύχη του). Και η αλήθεια είναι ότι, έχοντας διαβάσει πολλά, πάρα πολλά βιβλία της, μπορώ με ασφάλεια να πω ότι το urban fantasy είναι το στοιχείο της και όταν καταπιάνεται με άλλα είδη κάπου χωλαίνει το πράγμα. Ίσως να μην έχει την ευκολία που έχουν άλλοι συγγραφείς στο να χτίζουν από το μηδέν φανταστικούς κόσμους ή ίσως να φταίει που προσπάθησε τόσο έντονα να "πιάσει" τον παλμό της εποχής, με τη μανία με τις διασκευές παραμυθιών και το steampunk. Όπως και να'χει, τα Tales of Beauty and Madness είναι ιδιαίτερα βιβλία, με χαρακτηριστικά που τα κάνουν να ξεχωρίζουν μέσα στη θάλασσα των εφηβικών ρομάντζων που έχουν κατακλύσει την αγορά. Αλλά, κάπου στο βάθος, δίνουν την εντύπωση πως δεν είναι πραγματικά "δικά της", πως δεν είναι αυτό που η Lilith Saintcrow ήθελε στ' αλήθεια να γράψει.