Elaine Cunningham - Winter Witch

Ένα ακόμη βιβλίο από τον κόσμο του Pathfinder Roleplaying Game έρχεται κοντά σας από το Καλειδοσκόπιο. Αυτή τη φορά, ο λόγος για το Winter Witch της Elaine Cunningham, η οποία έχει γράψει πληθώρα βιβλίων για τα Forgotten Realms και, μάλιστα, είναι μια από τις πιο δημοφιλής συγγραφείς του συγκεκριμένου campaign setting. Το Winter Witch υποτίθεται πως είναι μια συνεργασία μεταξύ αυτής και του Dave Gross - για τον οποίο μιλήσαμε εκτενώς στις προηγούμενες δύο αναρτήσεις. Διαβάζοντας τις ευχαριστίες στο τέλος του βιβλίου, είδα πως η συμμετοχή του δεύτερου περιορίστηκε στο να δώσει στη συγγραφέα πληροφορίες για τον κόσμο του Golarion. Αυτό από μόνο του δεν θα ήταν κακό αν το συνολικό αποτέλεσμα ανταποκρινόταν στις προσδοκίες που ξυπνούν η φήμη και η καριέρα της Elaine Cunningham. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω πως το Winter Witch δικαιολογεί κάτι από τα δύο. 

Πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι η Ellasif, μια πολεμίστρια από το Βορρά, και ο Declan Avari, ένας πρώην μάγος και νυν μαθητευόμενος χαρτογράφος. Οι δρόμοι των δύο ηρώων ενώνονται εξαιτίας της ανάγκης να σώσουν αγαπημένα τους πρόσωπα από τις Μάγισσες του Χειμώνα. Στην περίπτωση της Ellasif, το πρόσωπο αυτό είναι η αδερφή της, ενώ στην περίπτωση του Declan πρόκειται για το δάσκαλό του και την κοπέλα με την οποία είχε αναπτύξει μια ρομαντική σχέση. Εξαρχής γνωρίζουμε πως, για κάποιο λόγο, η Ellasif φρόντισε να διευκολύνει το ταξίδι του Declan προς το Βορρά, κατευθύνοντας αθέατα τις πράξεις του. Επίσης, γνωρίζουμε πως ο Declan δεν είναι συνηθισμένος μάγος και πως έχει ταλέντα των οποίων τη μυστήρια προέλευση και ιδιότητα αγνοούμε. Οι δυο τους θα πάρουν το δρόμο για το παγωμένο Irrisen, όπου βασιλεύουν οι Μάγισσες του Χειμώνα, οι κόρες της Baba Yaga, και θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που θα βρουν μπροστά τους προκειμένου να απελευθερώσουν αυτούς που αγαπούν.

Το βιβλίο ξεκινάει πολύ δυνατά, με μια εντυπωσιακή σκηνή μάχης, κατά τη διάρκεια της οποίας γεννιέται η αδερφή της Ellasif και η ετοιμοθάνατη μητέρα της βάζει το νεαρό κορίτσι να ορκιστεί πως θα την προστατεύσει. Ως αποτέλεσμα, η Ellasif κρύβει από τους Γηραιούς ότι άκουσε την αδερφή της να γελάει μόλις γεννήθηκε -σημάδι πως είναι μάγισσα- και, έχοντας χάσει και τους δύο γονείς της, υιοθετείται από την αρχηγό των πολεμιστών του χωριού. Μετά από αυτήν την έντονη αρχή, βρισκόμαστε στο Νότο και, συγκεκριμένα, στην Korvosa, όπου η Ellasif -είκοσι πέντε ετών πια- παρακολουθεί τον Declan Avari για τους δικούς της σκοπούς. 

Το πρώτο και μεγαλύτερο μειονέκτημα του Winter Witch είναι οι χαρακτήρες του. Η Ellasif είναι αντιπαθέστατη, χειριστική, εγωίστρια και στριμμένη. Μισό βιβλίο μετά, η συγγραφέας προσπαθεί να μας αλλάξει γνώμη γι'αυτήν δίνοντάς μας κάποιες επιπλέον πληροφορίες για το παρελθόν της οι οποίες δικαιολογούν το πρόβλημα εμπιστοσύνης που έχει. Δεν δικαιολογούν, όμως, το γεγονός ότι είναι απαίσιος άνθρωπος ούτε και είναι εύκολο για έναν αναγνώστη να συμπαθήσει μαγικά έναν πρωταγωνιστή τον οποίο επί 200 σελίδες σιχαινόταν! Ο Declan είναι σαφώς πιο συμπαθής, καθώς είναι ξεκάθαρα το καλό παιδί της ιστορίας. Δυστυχώς, είναι τόσο...μα τόσο βαρετός. Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για ένα χαρακτήρα τύπου "εκλεκτός", το οποίο από μόνο του θα αρκούσε για να με απωθήσει, συγκαταλέγεται στην κατηγορία των χαρακτήρων χωρίς ελαττώματα. [Μου φαίνεται ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να βρω ένα ειδικό όνομα γι'αυτούς και να το κάνω trademark.]

Το δεύτερο μειονέκτημα μπορεί να εντοπιστεί στο ρυθμό του βιβλίου, ο οποίος είναι εξαιρετικά κακός. Μετά την εντυπωσιακή αρχή που ανέφερα, μέχρι και τα μισά περίπου του Winter Witch, δεν συμβαίνει τίποτα ουσιαστικό. Οι δύο χαρακτήρες ταξιδεύουν με ένα καραβάνι προς το Βορρά, γνωρίζονται καλύτερα κι ανταλλάσσουν ιστορίες γύρω από τη φωτιά. Μετά, εντελώς απότομα, ακολουθεί ένα κομμάτι καταιγιστικής δράσης όπου έχουμε 2-3 απανωτές μάχες. Οι ρυθμοί πέφτουν ξανά μετά από αυτό, για να καταλήξουν σε ένα αφόρητα γλυκανάλατο τέλος. Δεν υπήρχε καμία απολύτως εναλλαγή ή ποικιλία κι είχα διαρκώς την αίσθηση πως, κάπου γύρω στη σελίδα 200, η Elaine Cunningham συνειδητοποίησε πως η υπόθεση δεν είχε προχωρήσει καθόλου και βιάστηκε να χωρέσει τα πάντα στο υπόλοιπο μισό βιβλίο που της απέμενε. 

Ένα τρίτο μειονέκτημα σχετίζεται με την προβλεψιμότητα της ιστορίας. Πραγματικά, ό,τι περίμενα να συμβεί σε αυτό το βιβλίο συνέβη. Καμία έκπληξη, καμία ανατροπή, δεν έπεσα έξω σε τίποτε απολύτως. Λες και η Cunningham δεν είχε ιστορία στο μυαλό της, οπότε συγκέντρωσε απλά όλα τα κλισέ που μπορούσε να σκεφτεί και τα πέταξε μέσα στο Winter Witch. 

To τέταρτο και τελευταίο μειονέκτημα έχει να κάνει με το πόσο πασπαρτού είναι η υπόθεση και οι χαρακτήρες. Ειλικρινά, θα μπορούσα να φανταστώ τη συγκεκριμένη ιστορία να διαδραματίζεται οπουδήποτε αλλού και δεν θα μου φαινόταν παράξενο. Δεν παρουσιάζει καμία από τις πολιτιστικές και φυλετικές ιδιαιτερότητες του Golarion, δεν δείχνει τίποτα που να είναι μοναδικό και αναπόσπαστα συνδεδεμένο με τον κόσμο αυτό. Και είναι κρίμα διότι ο κόσμος του Pathfinder είναι πολύ όμορφος και ενδιαφέρων και δεν μπορώ να βάλω με το νου μου γιατί κάποιος θα έγραφε κάτι τόσο γενικόλογο τη στιγμή που το setting του προσφέρει τόσες πολλές νέες και θεσπέσιες δυνατότητες. 

Πάντως, για να αναφέρω και τα θετικά, το Winter Witch είναι καλογραμμένο. Θα διάβαζα, δηλαδή, βιβλία της Cunningham που θα αφορούσαν κάποιο δικό της κόσμο ή κάποιον κόσμο που γνωρίζει καλά, όπως τα Forgotten Realms. Δυστυχώς, όμως, η εμπειρία της δεν τη βοήθησε να αναδείξει το Pathfinder RPG, όπως πρέπει να κάνει ένας συγγραφέας που γράφει game tie-ins. Πιθανολογώ πως, απλώς, δεν είναι η κατάλληλη συγγραφέας για τη συγκεκριμένη σειρά βιβλίων.

Τελικά, θα πως πως θα πρότεινα σε κάποιον να διαβάσει το Winter Witch μόνο εφόσον θέλει να διαβάσει όλη τη σειρά των Pathfinder Tales και, ακόμη και σ'αυτήν την περίπτωση, θα του συνιστούσα να είναι μέσα στα τελευταία που θα διάβαζε.