Chris Riddell - Goth Girl and the Ghost of a Mouse

Ο Chris Riddell είναι ένας Βρετανός εικονογράφος, πολιτικός σκιτσογράφος και, περιστασιακά, συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Είναι πολυβραβευμένος και με μερικές πρόσφατες συνεργασίες με το σπουδαίο Neil Gaiman στο βιογραφικό του (συγκεκριμένα, για το Graveyard Book και την επετειακή έκδοση του Coraline). Η αλήθεια είναι πως δεν είχα συνειδητοποιήσει πως είχα διαβάσει κάτι δικό του στο παρελθόν μέχρι που ξεκίνησα να γράφω αυτήν την κριτική και βρήκα το Da Vinci Cod ανάμεσα στους τίτλους τους οποίους έχει γράψει. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε και είμαι βέβαιη πως η μετάφραση το αδικεί, πάντως θυμάμαι πως είχα εκτιμήσει το χιούμορ του. 

Όπως και να'χει, στην πραγματικότητα δεν με τράβηξε το Goth Girl ούτε εξαιτίας της πρότερης γνωριμίας μου με το συγγραφέα του ούτε επειδή αναγνώρισα το ζωγραφικό του στυλ. Με τράβηξε γιατί η έκδοσή του είναι υπέροχη -μια από τις πιο προσεγμένες εκδόσεις που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Εσωτερικά από το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο έχει ένα μοτίβο με φύλλα και νεκροκεφαλές σε ασημοτυπία ενώ και το περίβλημα των σελίδων είναι (μοβ) ασημοτυπία. Επίσης, στο οπισθόφυλλο έχει μια μικρή "τσέπη" όπου υπάρχει ένα πρόσθετο βιβλιαράκι, κάτι ανάμεσα σε κόμικ και illustrated book, όπου μπορούμε να διαβάσουμε σε ποίηση μία από τις περιπέτειες του ποντικού Ishmael. Και, φυσικά, ολόκληρο το βιβλίο διαθέτει εξαιρετική εικονογράφηση, στο πνεύμα της ιστορίας και της ατμόσφαιρας που ο συγγραφέας προσπαθεί να περάσει. 

Η Ada Goth είναι κόρη του διασημότερου ποιητή της Αγγλίας, του έκτου Λόρδου Goth, και ζει στο Ghastly-Gorm Hall μαζί με τον πατέρα της και τους υπεράριθμους υπηρέτες του. Ένα βράδυ, την επισκέπτεται το φάντασμα ενός θαλασσοδαρμένου ποντικού με το όνομα Ishmael και, ακολουθώντας τον, η Ada θα μπλέξει άθελά της σε μια τρομερή συνωμοσία. Με τη βοήθεια των καινούριων της φίλων, William και Emily Cabbage, καθώς και του υπόλοιπου Attic Club, θα αποκαλύψει την πλεκτάνη του μπάτλερ - όλοι μας, είμαι βέβαιη, πάντα θέλαμε να αναφωνήσουμε "ο μπάτλερ το έκανε" και να η ευκαιρία - και του Βαυαρού Rupert Von Hellsung. Μέσα σε όλα αυτά ας προσθέσουμε την παράξενη, νέα γκουβερνάντα της Ada, Lucy Borgia, και μια παρέλαση από μυθικά πλάσματα και έχουμε την πιο αλλοπρόσαλλη και παράδοξη συνταγή που μπορεί να φανταστεί κανείς. 

Δεν συνηθίζω να διαβάζω παιδική λογοτεχνία. Δεν έχω κάτι κατά αυτής ούτε την αποφεύγω από πεποίθηση πως έχω περάσει αυτή την ηλικία. Αντιθέτως, για πολλά χρόνια διάβαζα και ξαναδιάβαζα τα παιδικά μου βιβλία μετά μανίας. Ωστόσο, τα περισσότερα βιβλία για παιδιά που έπιασα στα χέρια μου ως ενήλικη με εκνεύρισαν. Τα παιδιά είναι έξυπνα κι αυτό είναι κάτι που οι περισσότεροι συγγραφείς παιδικών βιβλίων δεν εννοούν να καταλάβουν. Γι' αυτό και, προσωπικά, εκτιμώ αφάνταστα βιβλία όπως το Goth Girl που δεν προϋποθέτουν την ηλιθιότητα των νεαρών αναγνωστών τους αλλά την ευφυΐα τους. Φυσικά, θεωρώ μάλλον απίθανο ένα παιδί 8-12 ετών να κατανοήσει όλες τις αναφορές που κάνει ο Riddell στο βιβλίο του, όμως ένα έξυπνο παιδί που αγαπά την ανάγνωση θα εντοπίσει κάποιες. Ίσως όχι το "call me Ishmael", τον Babbage (που κάνει Cabbage), το Gormenghast, το Dracula και τη Mary Shelley, αλλά μπορεί κάλλιστα να καταλάβει τη Mary Poppins, το Secret Garden και τη Jane Eyre για παράδειγμα. Αυτό που αποδεικνύουν οι αναφορές του Chris Riddell είναι πως ο ίδιος ο συγγραφέας είναι ευφυέστατος, καθώς φροντίζει να καταστήσει το βιβλίο του απολαυστικό τόσο για τα παιδιά που θα το διαβάσουν μόνα τους όσο και για τους γονείς που θα τους το διαβάσουν. 

Τη γραφή του τη βρήκα απολαυστική, αστεία, όμως χωρίς υπερβολές, με μια φυσικότητα που κερδίζει τον αναγνώστη. Θα γελάσεις επειδή το χιούμορ είναι έξυπνο, όχι επειδή ο Riddell προσπαθεί με το ζόρι να προκαλέσει γέλιο. Θα πιάσεις τον εαυτό σου να χαμογελάει επειδή αναγνωρίζει τις αναφορές σε άλλα έργα και επειδή πραγματικά διαβάζεις κάτι διασκεδαστικό τόσο για ενήλικες όσο και για παιδιά. Η candy goth ατμόσφαιρά του σε τραβάει, τόσο χάρη στο ύφος, όσο και χάρη στην εικονογράφηση. 

Νομίζω πως η πιο κοντινή στην πραγματικότητα περιγραφή αυτού του βιβλίου που θα μπορούσα να σας δώσω είναι η εξής: "όταν ο Μικρός Βρικόλακας συναντά τον Ευγένιο Τριβιζά". Ναι, είναι τόσο καλό. Ναι, εύχομαι ο Chris Riddell να μας κάνει τη χάρη να γράψει κι άλλα βιβλία με πρωταγωνίστρια τη μικρή Ada Goth. Αν η προοπτική της παιδικής λογοτεχνίας δεν σας προκαλεί τεταρταίο πυρετό, διαβάστε το και θα με θυμηθείτε.