Neil Gaiman - Trigger Warning

Όταν η υποφαινόμενη μιλάει για οτιδήποτε έχει έστω και αμυδρή σχέση με τον Neil Gaiman, φωτίζεται το πρόσωπό της, η φωνή της αποκτά άλλο τόνο, τα μάτια της λάμπουν και, γενικά, μοιάζει άλλος άνθρωπος. Δεν ευθύνεται, βέβαια, η ίδια γι' αυτό, αλλά εκείνος ο αναμαλλιασμένος, Βρετανός κύριος που γράφει εξαίσιες ιστορίες χρησιμοποιώντας εξαίσιες λέξεις και δημιουργώντας εξαίσια λογοτεχνία. Το περσινό Ocean at the End of the Lane -τεχνικά προπέρσινο, αλλά στην πραγματικότητα έχει περάσει μόλις ενάμισης χρόνος- ήταν ένα από τα αγαπημένα της βιβλία των τελευταίων ετών. Είχαν περάσει επτά χρόνια, τότε, από το τελευταίο του μυθιστόρημα για ενήλικες. Έχουν περάσει εννιά από την τελευταία του συλλογή διηγημάτων. Η υποφαινόμενη βιβλιοσκώληξ λίγα πράγματα μπορεί να φανταστεί καλύτερα από δύο βιβλία του Neil Gaiman μέσα σε ενάμιση χρόνο και περιλαμβάνουν όλα σοκολάτα. 

Trigger warning, όπως εξηγεί και ο Gaiman στην εισαγωγή του - την οποία, φυσικά, πρέπει να διαβάσετε γιατί οι εισαγωγές του Gaiman αξίζουν πολύ από μόνες τους, είναι μια φράση στην αρχή ενός κειμένου, η οποία προειδοποιεί για περιεχόμενο το οποίο μπορεί να ενοχλήσει συγκεκριμένους αναγνώστες. Είναι η τρίτη συλλογή του συγγραφέα και, όπως και οι προηγούμενες, επεξηγείται ως ένα βαθμό από τον τίτλο και τον υπότιτλό της. (Smoke and Mirrors: Short Fictions and Illusions, Fragile Things: Short Fictions and Wonders και, τώρα, Trigger Warning: Short Fictions and Disturbances). Να διαβάσετε, λοιπόν, την εισαγωγή και μετά να προχωρήσετε στο κυρίως πιάτο, που είναι οι ιστορίες. 

Making a Chair

Πιο πολύ ποίημα παρά ιστορία, αφηγείται ένα απόγευμα που ο συγγραφέας προσπαθούσε να γράψει αλλά δεν τα κατάφερνε και κατέληξε να φτιάχνει μια καρέκλα. Κλασικό μοτίβο του Gaiman το να ξεκινάει τις συλλογές του απρόσμενα, μπαίνοντας σ' αυτήν την ιστοριούλα ήδη φτιαγμένος απ' την εισαγωγή που διάβασες, την απολαμβάνεις πολύ. 

A Lunar Labyrinth

Ένας άντρας που αναζητά τα πιο παράξενα αξιοθέατα και ο οδηγός του μπαίνουν ένα βράδυ με πανσέληνο σ' ένα λαβύρινθο. Κι οι δυο τους σκοπεύουν να επιστρέψουν μόνοι. Αφιερωμένο στον Gene Wolfe, το A Lunar Labyrinth είναι ένα λυρικό και φιλοσοφικό διήγημα όπου κανένας από τους δύο πρωταγωνιστές δεν είναι καλός. 

The Thing About Cassandra

Από τις αγαπημένες μου ιστορίες και τόσο μα τόσο Gaiman. Ένας άντρας συναντά ξανά την πρώτη του κοπέλα, μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: η κοπέλα αυτή ήταν φανταστική. Παράξενο και ιδιαίτερο, με τον τρόπο που μόνο ο Neil μπορεί να γράψει μια τέτοια ιστορία. Νομίζω πως αυτό ήταν το σημείο στο οποίο άρχισα για τα καλά να μπαίνω στο πνεύμα της συλλογής.

Down to a Sunless Sea

Μικρή ιστορία για ένα βροχερό απόγευμα όπου μια τυχαία γυναίκα μοιράζεται την ιστορία της με τον πρωταγωνιστή: την ιστορία του πώς ο γιος της έφυγε στη θάλασσα και δεν ξαναγύρισε και πώς κουβαλάει ένα κόκαλό του πάνω της. Μάλλον θα την προτιμούσα μεγαλύτερη, όμως κι έτσι μου άρεσε.

The Truth is a Cave in the Black Mountains

Την ιστορία αυτή ήταν η τρίτη φορά που τη διάβασα και τη διάβασα και πάλι ολόκληρη, χωρίς να βαρεθώ ή να πηδήξω έστω μια φράση. Επίσης από τις αγαπημένες μου. Ένας νάνος και ο οδηγός του ξεκινούν για μια σπηλιά στα Μαύρα Βουνά, όπου υπάρχει ένας καταραμένος θησαυρός. Μόνο που δεν είναι όλα όπως φαίνονται κι οι προφητείες της γριάς που συναντούν στο δρόμο θα βγουν αληθινές με τους πιο απρόσμενους τρόπους. Εξαιρετικό διήγημα.

My Last Landlady

Παρόλο που το Brighton που περιγράφει ο Gaiman εδώ δεν είναι αυτό στο οποίο έζησα εγώ, μπορούσα να φανταστώ ακριβώς το μέρος όπου θα λάμβανε χώρα η ιστορία, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Τώρα, δεν θέλω να πω τίποτα για την υπόθεση γιατί θα σας το χαλάσω, αλλά ο τίτλος είναι πολύ επεξηγηματικός, πιστέψτε με.

Adventure Story

Τον αγαπώ τον Gaiman όταν κάνει κάτι τέτοια, τελείως meta πράγματα. Εδώ βλέπουμε πώς διαφέρουν οι οπτικές των ανθρώπων σχετικά με το τι μπορεί να είναι "περιπέτεια" και τι όχι. Έχουμε από τη μία τη μαμά κι από την άλλη το γιο και, κάπου στη μέση, ίσως ένα μαγικό αντικείμενο. Ίσως και όχι.

Orange

Η πιο πειραματική ιστορία της συλλογής, είναι γραμμένη σε μορφή ερωτηματολογίου κι έχει εξωγήινους. Έχει πολλή πλάκα και, βασικά, νομίζω ότι εκεί αποσκοπούσε κιόλας, όμως λειτουργεί άνετα ως απόδειξη της θεωρίας πως ένας καλός συγγραφέας μπορεί να γράψει μέχρι και ετικέτα απορρυπαντικού καλά. 

A Calendar of Tales

Μια ιστορία για κάθε μήνα. Κι αυτή ήταν μέσα στις αγαπημένες μου. Ουσιαστικά πρόκειται για πολύ σύντομες βινιέτες, που συνδέονται μέσω του θέματος του ημερολογίου. Ήταν ένα διαδραστικό project που έγραψε ο Gaiman με τη βοήθεια αναγνωστών του στο Twitter. 

The Case of Death and Honey

Ο Gaiman έχει γράψει κι άλλη ιστορία για το Sherlock Holmes, το A Study in Emerald, στο Smoke and Mirrors. Εδώ ο Mycroft πεθαίνει και αναθέτει στον αδερφό του να επιλύσει το μυστήριο του θανάτου του. Ο Sherlock το κάνει γιατί, φυσικά, δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια πρόκληση. Πολύ ωραία ιστορία κι αυτή. 

The Man Who Forgot Ray Bradbury

Το να έχεις έναν αγαπημένο σου συγγραφέα να γράφει για έναν άλλον αγαπημένο σου συγγραφέα είναι, νομίζω, το υγρό όνειρο κάθε αναγνώστη. Την ιστορία τη διάβασα κι έκλαιγα με λυγμούς. Δεν ξέρω αν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα σε μη οπαδούς του Bradbury, όμως είναι αριστούργημα έτσι κι αλλιώς και το τέλος, όπως και η σύλληψή της, είναι συγκλονιστικά.

Jerusalem

Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε σύνδρομο της Ιερουσαλήμ, αλλά απ' ό,τι φαίνεται έτσι είναι. Ζευγάρι επισκέπτεται την πόλη του τίτλου και μαθαίνει για την περίεργη νόσο. 

Click-clak the Rattlebag

Ετούτο εδώ είδα τον Neil Gaiman να το διαβάζει ζωντανά σε μια εκδήλωση στο Λονδίνο πριν δυο χρόνια. Είναι σπουδαία ιστορία για Halloween. Μυστήρια και παράξενη και τρομακτική ακριβώς όσο πρέπει, με απίστευτα δοσμένη ατμόσφαιρα και ανατριχιαστικό τέλος.

An Invocation of Incuriosity 

Μια ιστορία στο σύμπαν της Ετοιμοθάνατης Γης του Jack Vance, με έναν πατέρα κι ένα γιο που ζουν μαζί σ' ένα καλύβι στο τέλος του χρόνου. Απίστευτο διήγημα, υπέροχο πραγματικά. Έχει χιούμορ αλλά σ' αφήνει τελικά με μια γλυκόπικρη αίσθηση. 

And Weep, Like Alexander

Ο πρωταγωνιστής μας συναντά σε μια παμπ έναν ξε-εφευρέτη. Ιδιαίτερη ιστορία με πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Αγάπησα τον τίτλο και το νόημά του.

Nothing o' Clock

Να και μία για τους οπαδού του Doctor Who. Ο γιατρός και η σύντροφός του ανακαλύπτουν ότι μια περίεργη και επικίνδυνη οντότητα ξέφυγε από τη φυλακή της και απειλεί να καταστρέψει όλη την ανθρωπότητα.

Diamonds and Pearls: A Fairy Tale

Η γνωστή ιστορία με την καλή αδερφή που απ' το στόμα της πετάγονται διαμάντια και μαργαριτάρια και την κακιά αδερφή που απ' το στόμα της πετάγονται φίδια και βάτραχοι παίρνει μια πιο σκοτεινή τροπή στα χέρια του Gaiman.

The Return of the Thin White Duke

Ο Έλρικ του Μελνιμπονέ συναντά τον David Bowie, θα μπορούσε να τιτλοφορείται αυτό το διήγημα. Έχει έναν αέρα παλιού -που όμως έχει γεράσει με χάρη- κι ένα τέλος απρόσμενο. Τη λάτρεψα, ειδικά τη συνομιλία με τη Βασίλισσα και τους γρίφους της. 

Feminine Endings

Ένας καλλιτέχνης του δρόμου που υποδύεται το άγαλμα γράφει ένα ερωτικό γράμμα σε μια κοπέλα. Creepy, stalkerish stuff. 

Observing the Formalities

Ποίημα κι αυτό πιο πολύ, από την πλευρά της κακιάς νεράιδας στην Ωραία Κοιμωμένη. 

The Sleeper and the Spindle

Εξαιρετική ιστορία που μπλέκει τη Χιονάτη και την Ωραία Κοιμωμένη με τρόπο πρωτότυπο και, κατά τόπους, τρομακτικό. Παρόλα αυτά, προτείνω να τη διαβάσετε ως εικονογραφημένο βιβλίο, με τα σχέδια του εκπληκτικού Chris Riddell. 

Witch Work

Το αγαπημένο μου από τα ποιήματα και από τις αγαπημένες μου στιγμές του βιβλίου γενικότερα.

In Relig Odhrain

Ποίημα κι αυτό, που αφηγείται μια ιστορία περίπου σαν το Γεφύρι της Άρτας. 

Black Dog

Ω ναι. Ιστορία με τον Shadow από το American Gods. Πολύ ωραία, πραγματικά, και χορταστική. Απ' ό,τι κατάλαβα από την εισαγωγή, μπορούμε να περιμένουμε κι άλλες ιστορίες με τον συγκεκριμένο πρωταγωνιστή στο μέλλον. Επίσης από τις αγαπημένες μου.

Ο τελικός μου απολογισμός λέει πως το Trigger Warning είναι εξαιρετικό βιβλίο και να φροντίσετε να το διαβάσετε άμεσα.