Dave Gross - Prince of Wolves

Μετά το Homeland του R. A. Salvatore, ένα ακόμη βιβλίο βασισμένο σε γνωστό RPG έρχεται κοντά σας από το Καλειδοσκόπιο. Ο λόγος για το Prince of Wolves του Dave Gross, το πρώτο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε από την Paizo για τον κόσμο του Pathfinder. Ο Dave Gross έχει γράψει επίσης μυθιστορήματα για τον κόσμο των Forgotten Realms -βλ. Homeland - καθώς και για το RPG Iron Kingdoms. Η αλήθεια είναι πως ο λόγος για τον οποίο τόσο σύντομα μετά την απογοήτευση του Homeland αποφάσισα να πιάσω και πάλι στα χέρια μου βιβλίο βασισμένο σε παιχνίδι ρόλων ήταν ότι ήθελα να γνωρίσω λίγο καλύτερα το Pathfinder και τον κόσμο του Golarion. Ευτυχώς, αυτή τη φορά η έκπληξη στάθηκε ιδιαιτέρως ευχάριστη και, για πρώτη φορά μετά το Dragonlance Chronicles βρήκα χαρακτήρες και ιστορίες χτισμένα πάνω σε ένα παιχνίδι τα οποία όχι απλά απόλαυσα αλλά και αγάπησα. 

Ο Κόμης Varian Jeggare και ο σωματοφύλακάς του, Radovan, έχουν βρεθεί στο σκοτεινό, μυστηριώδες και γεμάτο προλήψεις Ustalav αναζητώντας μια χαμένη πράκτορα του Κόμη. Ο Varian κατέχει τον τίτλο του Venture-captain στο Pathfinder Society, μια οργάνωση αφιερωμένη στην ανάκτηση και τη διαφύλαξη χαμένης γνώσης. Μια Sczarni (σ.τ.Σ. τσιγγάνικη) προφητεία θέλει τον Radovan να γίνεται ο Πρίγκηπας των Λύκων, κάτι που προκαλεί μια επίθεση εναντίον των δύο συντρόφων και της ομάδας τους. Ο Varian και ο Radovan χωρίζονται και ο μεν προσπαθεί να βρει απαντήσεις ενώ ο δε βρίσκεται στο έλεος μιας παράξενης, μουγκής κληρικού. 

Οι δύο πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες είναι πολύ καλοφτιαγμένοι και ενδιαφέροντες. Ο Jeggare είναι ένας πανέξυπνος ευγενής με αστείρευτες γνώσεις και μοναδική ικανότητα στο ξίφος, η ευαίσθητη κράση του όμως τον απέτρεψε από το να συνεχίσει περαιτέρω τις σπουδές του στη μαγεία. Η διττή φύση του, επίσης, τον δυσκολεύει να βρει αποδοχή σε οποιαδήποτε από τις δυο φυλές του: τα ξωτικά και τους ανθρώπους. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, λατρεύει κρυφά τη θεά των ονείρων και των άστρων σε μια Αυτοκρατορία όπου η κεντρική λατρεία της άρχουσας τάξης είναι δαιμονική. Ο Radovan, από την άλλη, είναι ένας τυχοδιώκτης με δαιμονικό αίμα στις φλέβες του, άξεστος και γυναικάς αλλά, ταυτόχρονα, με μια δική του παράξενη αίσθηση καλού και τιμής. Στο προληπτικό Ustalav αντιμετωπίζεται με φόβο από τους περισσότερους, έχει όμως καταφέρει να αναπτύξει μια ιδιόρρυθμη σχέση φιλίας με το αφεντικό του. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι κι αυτοί αξιοπρόσεκτοι και αξιομνημόνευτοι, είτε εμφανίζονται πολύ είτε λίγο. 

Η πλοκή δεν μπορώ να πω ότι είναι ακριβώς ανατρεπτική όμως, προς τιμήν του, ο Dave Gross εφαρμόζει ορισμένα τρικ προκειμένου να την κάνει περισσότερο ενδιαφέρουσα και λιγότερο γραμμική. Δυστυχώς, δεν μπορώ να τα αναφέρω όλα, μιας και κάποια θα αποκαλύψουν σημαντικά πράγματα για την πλοκή, αλλά θα γράψω για ένα-δυο τα οποία είναι ακίνδυνα. Καταρχήν, το Prince of Wolves ξεκινάει in media res (σ.τ.Σ. από τη μέση των πραγμάτων, γνωστό παράδειγμα της τεχνικής αυτής είναι η Οδύσσεια). Επίσης, το γεγονός ότι οι δύο ήρωες είναι χωρισμένοι μεταξύ τους και γνωρίζουν ξεχωριστά σημεία της υπόθεσης δημιουργεί μυστήριο και αγωνία γύρω από το πώς θα δέσουν τα δύο ξεχωριστά νήματα. 

Το πολιτισμικό χρώμα που δίνει ο συγγραφέας είναι πραγματικά θαυμάσιο και λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό υπέρ του βιβλίου. Το Ustalav είναι το φανταστικό αντίστοιχο της Τρανσυλβανίας - και για τους gamers, το Pathfinder αντίστοιχο του Ravenloft. Οι προλήψεις, το σκοτεινό, γοτθικό κλίμα, το μυστήριο και η ακατάληπτη αίσθηση τρόμου και κινδύνου αποδίδονται τόσο μέσα από τις καταστάσεις που βιώνουν οι ήρωες όσο και μέσα από την περιγραφή των διαφόρων περιοχών, π.χ. καταραμένα χωριά, ξεχασμένα νεκροταφεία, πυκνά δάση κτλ. αλλά και της ιστορίας του Ustalav. Όλα αυτά δίνονται κατά τη διάρκεια του μυθιστορήματος με τρόπο απόλυτα ταιριαστό, καθιστώντας έτσι τον Golarion έναν απίστευτα αληθοφανή κόσμο. 

Το πάντρεμα του μυστηρίου, του τρόμου και του χιούμορ δουλεύει εξαιρετικά καλά, οι ήρωες έχουν χημεία μεταξύ τους και, πάνω απ' όλα, ο Dave Gross ξέρει να γράφει. Οι διάλογοί του είναι ρεαλιστικοί, οι ατάκες του αστείες, οι περιγραφές του πολύ όμορφες και η γλώσσα του ταιριαστή με το είδος και το κλίμα. Η διπλή πρωτοπρόσωπη αφήγηση (από τον Jeggare και τον Radovan) δεν με ξένισε καθόλου. Αντιθέτως, βοήθησε στον καλύτερο χειρισμό της πλοκής για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω. 

Διαβάζω τώρα το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα με πρωταγωνιστές αυτούς τους δύο ήρωες και, έχοντας φτάσει μετά τη μέση, μπορώ να πω πως συνεχίζει στα ίδια υψηλά επίπεδα. Μέχρι στιγμής, ο Dave Gross έχει εκδώσει άλλα τρία βιβλία με τον Jeggare και τον Radovan, τα Master of Devils, Queen of Thorns και King of Chaos. Προσωπικά, το Prince of Wolves το αγάπησα. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε λάτρεις της λογοτεχνίας του φανταστικού, ανεξάρτητα από την επαφή που μπορεί να έχουν ή να μην έχουν με το παιχνίδι.