Ray Garton - Live Girls

Ο Ray Garton έγραψε το "Live Girls" το 1987. Έχει γράψει πάνω από 60 βιβλία και έχει τιμηθεί με βραβείο συνολικής προσφοράς στη λογοτεχνία τρόμου. Εγώ ανακάλυψα το συγκεκριμένο μυθιστόρημα κάποια χρόνια πίσω, όταν είχα την καλή τύχη να πέσω πάνω σε μια συζήτηση στο amazon σχετικά με βιβλία για βρικόλακες. Κάποιος άγιος άνθρωπος είχε ανεβάσει, λοιπόν, μια λίστα από προτάσεις, την οποία έβαλα σκοπό της αναγνωστικής ύπαρξής μου να διαβάσω ολόκληρη. Με το "Live Girls" πίσω μου, πλέον μου μένουν μόλις τρία -και πιστέψτε με, ο κατάλογος ήταν μακρύς. Γενικά, αντιπαθώ τις λίστες και δεν έχω διαβάσει ποτέ μου βιβλία που να αναφέρονται σε τέτοιες. Αλλά, εν προκειμένω, είχα ήδη διαβάσει μερικά και το γεγονός ότι ο συγγραφέας τα είχε επιλέξει με κέντρισε να ψάξω και κάποια από τα υπόλοιπα. Με έκπληξη άρχισα να συνειδητοποιώ ότι δεν είχα βρει ούτε ένα βιβλίο στις προτάσεις του που να είναι κάτι λιγότερο από πολύ καλό και, κάπως έτσι, κατέληξα να προσπαθώ να συμπληρώσω τον κατάλογο. Πέραν τούτου, οι ιστορίες με βρικόλακες πάντοτε μου άρεσαν, οπότε γιατί όχι; 

Το "Live Girls" μας παρουσιάζει μια εβδομάδα στη ζωή κάποιων Νεοϋρκέζων. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε μέρες και οι μέρες είναι χωρισμένες σε κεφάλαια. Ο Davey Owen είναι ένας πολύ αδύναμος άντρας. Δεν μπορεί να πει όχι σε κανέναν, δεν μπορεί να απαιτήσει αυτά που δικαιούται, βρίσκει διαρκώς γυναίκες που τον εκμεταλλεύονται και, σε γενικές γραμμές, η ζωή του είναι μια πιο βαρετή εκδοχή της κόλασης. Η Casey Thorne είναι η κολλητή του Davey, που είναι ερωτευμένη μαζί του αλλά αντί να κάνει κάτι γι' αυτό, αρκείται στο να του κρατάει το χέρι κάθε φορά που η εκάστοτε φιλενάδα του τον εγκαταλείπει. Ο Walter Benedek είναι ένας μεσήλικας δημοσιογράφος, του οποίου η αδερφή και η ανιψιά βρίσκονται βίαια δολοφονημένες υπό περίεργες συνθήκες. Στο κέντρο του κυκλώνα, το "Live Girls", ένα από τα διάσημα peep shows της Times Square. Ο Davey ρίχνει το πρώτο ντόμινο πηγαίνοντας στο "Live Girls", όπου συναντά την Anya: ψηλή, πανέμορφη και νεκρή. Με τον τρόπο αυτό, ξεκινάει μια αλυσιδωτή αντίδραση που καταλήγει σ' ένα εκρηκτικό φινάλε. 

Ο Ray Garton ξεκινάει την αφήγησή του εξαιρετικά ήπια. Διαβάζεις και απορείς αν πραγματικά πρόκειται για μια ιστορία τρόμου. Καθώς, όμως, αρχίζει να ξετυλίγει την πλοκή του, συνειδητοποιείς πως σε είχε πιάσει στα δίχτυα του από τις πρώτες σελίδες και, όσο κι αν παλεύεις να ελευθερωθείς, δεν υπάρχει περίπτωση να το καταφέρεις. Είναι μάστορας στο να χτίζει ένταση και φαίνεται. Στο μισό βιβλίο είσαι με την καρδιά στο στόμα διερωτώμενος τι κακό θα συμβεί στις επόμενες σελίδες και στο άλλο μισό απλά χαλαρώνεις και απολαμβάνεις τις φρικιαστικές εικόνες που περιγράφονται. Να σημειώσω εδώ ότι ο φανταστικός τρόμος δεν με τρομάζει ιδιαίτερα. Αυτά που με φοβίζουν πραγματικά είναι όσα θα μπορούσαν όντως να συμβούν -γι' αυτό, άλλωστε, βρήκα το "Little Brother" τρομακτικό. Το "Live Girls" όμως με φόβισε, επομένως πέτυχε το σκοπό του. Δύο πράγματα μονάχα με προβλημάτισαν. 

Το πρώτο έχει να κάνει με το σεξ. Κάθε άλλο παρά πουριτανή είμαι και θα απολαύσω όσο ο οποιοσδήποτε αναγνώστης μια καλογραμμένη ερωτική σκηνή. Αλλά πιστεύω πως ο Ray Garton το παράκανε. Δεν λέω, κομμάτι της ιστορίας έχει να κάνει με τη βιομηχανία του σεξ, οπότε είναι λογικό από μια άποψη. Ωστόσο, δίνεται η εντύπωση πως όλοι οι χαρακτήρες -μα όλοι- αδυνατούν να σκεφτούν οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό. Ναι, οι βρικόλακες είναι de facto σεξουαλικά πλάσματα (κάτι το μοίρασμα του αίματος που είναι τόσο προσωπικό, κάτι το ότι παραδοσιακά εκφράζουν αυτό που τα ταμπού δεν μας αφήνουν να είμαστε) και, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, φανερά ή υπόγεια, κάθε ιστορία με βρικόλακες έχει στοιχεία σεξουαλικότητας. Όμως, το "Live Girls" με κούρασε. Αν και ο Garton γράφει καλά, δεν μπόρεσα να αισθανθώ πως αναλωνόταν υπερβολικά στο ερωτικό κομμάτι της ιστορίας, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνεται ανά σημεία. 

Το δεύτερο έχει να κάνει με την αμαρτία. Δεν είναι κάτι που προσέχει κανείς άμεσα, όταν όμως αρχίζει και συνειδητοποιεί τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια του βιβλίου, βλέπει κάποιες "συμπτώσεις" οι οποίες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν παρά κακόγουστες. Για παράδειγμα, αν και βλέπουμε αρσενικούς χαρακτήρες βρικόλακες, μόνο τις γυναίκες βρικόλακες βλέπουμε να πίνουν αίμα -με την έννοια ότι είμαστε μάρτυρες, ως αναγνώστες, της πράξης καθεαυτής. Αν το παρατηρήσει κανείς ιδιαίτερα προσεκτικά, θα εντοπίσει ότι, με τους αρσενικούς βρικόλακες, είτε η σκηνή κόβεται απότομα επάνω στο δάγκωμα, χωρίς περαιτέρω περιγραφή (δηλαδή, "μπλα μπλα μπλα και βύθισε τα δόντια του στο λαιμό της"), είτε γίνεται εκτός των σελίδων του βιβλίου ("off page", κατά το αντίστοιχο "off camera"). Ας προσθέσουμε τώρα σ'αυτό, το γεγονός ότι βλέπουμε την αρχι-βρικόλακα να μεταμορφώνεται σε φίδι κι ότι οι κυνόδοντες παρομοιάζονται με δόντια φιδιού. Αρχίζετε να βλέπετε πού το πάω σιγά-σιγά, έτσι δεν είναι; Ωραία. Ας το πάμε ένα βήμα παραπέρα. Ο Davey, λοιπόν, ο καλός και άγιος πρωταγωνιστής του βιβλίου, πάει για πρώτη φορά στη ζωή του σε peep show. Σημειωτέον, μόλις έχει χάσει τη δουλειά του και χώρισε. Πάει στο "Live Girls", βλέπει την Anya και όπως οποιοδήποτε αρσενικό με τα καλά του, μένει χάσκων, εν εκστάσει. Πώς καταλήγει το πράγμα γι' αυτόν; Με μια λέξη: άσχημα. Η κακοτυχία του συνεχίζεται, αλλά το νόημα παραμένει το εξής: η Anya είναι υπεύθυνη για ό,τι στραβό τον βρίσκει. Να αναφέρω επίσης ότι, όποτε ο Davey υποκύπτει στα πάθη του, καταλήγει να τιμωρείται από κάποιου είδους θεία δίκη. Μήπως σας ακούγονται γνώριμα όλα αυτά; 

Για να εξετάσουμε τώρα το συνδυασμό αυτών των δύο στοιχείων. Έχουμε ένα βιβλίο υπερφορτωμένο με σεξ από τη μία, αλλά το οποίο χρησιμοποιεί αρκετούς συμβολισμούς σχετικούς με την αμαρτία από την άλλη. Περίεργο κοκτέιλ και δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν δουλεύει καλά ή όχι. Προσωπικά θα προτιμούσα να λείπουν, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. 

Το "Live Girls" είναι ένα πολύ καλό βιβλίο. Είναι ένα τρομακτικό βιβλίο τρόμου, καλογραμμένο, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ιδιαίτερη φόρμα. Σίγουρα δεν είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο. Δεν είναι το βιβλίο που θα σε στοιχειώσει. Αλλά είναι ένα αξιόλογο βιβλίο που, όσοι αρέσκονται στις ιστορίες με βρικόλακες, στα 80s και τα τέρατα στο υπόγειο το δίχως άλλο θα απολαύσουν.