tag:blogger.com,1999:blog-77423367284078272462024-03-14T16:55:42.473+02:00Καλειδοσκόπιο"There are worse crimes than burning books. One of them is not reading them". elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.comBlogger59125tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-305876320078433692015-02-18T13:53:00.000+02:002015-02-18T13:53:50.571+02:00Bookίτσες #5 - Terry Pratchett's Witches<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1296660066l/833422.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1296660066l/833422.jpg" width="233" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με τον Terry Pratchett η επαφή μου ήταν πολύ περιορισμένη μέχρι σχετικά πρόσφατα. Είχα διαβάσει παλιότερα το <a href="http://www.bookdepository.com/Good-Omens-Neil-Gaiman/9780060853983"><i>Good Omens</i></a> που έχουν γράψει μαζί με τον αγαπημένο Neil Gaiman και κατά το φθινόπωρο ή το καλοκαίρι του '14 διάβασα και το <i><a href="http://www.bookdepository.com/Nation-Terry-Pratchett/9780552557801">Nation</a></i>, το οποίο όμως δεν ανήκει στο σύμπαν του Discworld. Είχα προσπαθήσει στο παρελθόν να διαβάσω το <i><a href="http://www.bookdepository.com/Colour-Magic-Terry-Pratchett/9780552124751">Colour of Magic</a></i> περισσότερες από μία φορές, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να περάσω τις πρώτες 30 σελίδες και απογοητεύτηκα, πεπεισμένη ότι, μάλλον, το Discworld ήταν για άλλο κόσμο και όχι για μένα. Μέχρι που έπιασα τη σειρά με τις μάγισσες (από το ίδιο σύμπαν) και αλλαξοπίστησα και τώρα πίνω νερό στο όνομα του αξιαγάπητου και ευφυέστατου κυρίου Pratchett. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Equal Rites</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι περιπέτειες των μαγισσών, λοιπόν, ξεκινούν με το <a href="http://www.bookdepository.com/Equal-Rites-Terry-Pratchett/9780552131056" style="font-style: italic;">Equal Rites</a>, το οποίο, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του, καταπιάνεται με τα ισότιμα δικαιώματα στη μαγεία. Όλοι στο Discworld ξέρουν ότι μόνο οι άντρες γίνονται μάγοι και πάνε στην Ankh-Morpok για να σπουδάσουν μαγεία, όπως και μόνο οι γυναίκες γίνονται μάγισσες. Μόνο που εξαιτίας ενός ατυχήματος, η Eskarina Smith γεννιέται μάγος. Ευτυχώς, έχει τη φοβερή και τρομερή Granny Weatherwax στο πλευρό της, η οποία προσπαθεί να της μάθει πώς να είναι μια σωστή μάγισσα (με τα βοτάνια, τα γιατροσόφια, τα ζώα και το headology της). Μόνο που η Esk δεν θέλει να είναι μάγισσα, θέλει να είναι μάγος. Ή, μάλλον, θέλει να είναι και μάγος και μάγισσα. Όταν αρχίζει να γίνεται προφανές ότι το κορίτσι πρέπει να εκπαιδευτεί, η Granny Weatherwax αποφασίζει να τη συνοδεύσει μέχρι την Ankh-Morpok και, από εκεί και πέρα, έχουμε άφθονο γέλιο και διασκέδαση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1356446482l/833423.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1356446482l/833423.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Wyrd Sisters</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Στο <i><a href="http://www.bookdepository.com/Wyrd-Sisters-Terry-Pratchett/9780552166645">δεύτερο βιβλίο</a></i> συναντάμε για δεύτερη φορά τη Granny Weatherwax - που είναι και η άτυπη πρωταγωνίστρια αυτής της σειράς, μόνο που αυτή τη φορά της κάνουν παρέα κι άλλες δύο μάγισσες: η ηλικιωμένη και ολίγον νυμφομανής Nanny Ogg και η νεαρή και ολίγον αλλοπαρμένη Magrat Garlick. Όλα αρχίζουν με τη δολοφονία του Βασιλιά και την άνοδο του δολοφόνου του στο θρόνο. Ο λαός τον μισεί, ο ίδιος είναι παρανοϊκός, η γυναίκα του είναι φρικτή και το σχέδιο το οποίο καταστρώνουν προκειμένου να γίνουν δημοφιλείς περιλαμβάνει ένα θίασο ηθοποιών κι ένα θεατρικό έργο που κατηγορεί τις μάγισσες για όλα. Πέραν τούτου, υπάρχει ένα χαμένο στέμμα, ένας ή περισσότεροι χαμένοι διάδοχοι, ένας εκπληκτικός θεατρικός συγγραφέας, ένας νεαρός ηθοποιός με το χάρισμα να κάνει όσους τον ακούν να τον λατρεύουν και μια χώρα την οποία οι τρεις, συμπαθέστατες κατά τα άλλα, μάγισσες, έβγαλαν έξω από το χρόνο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1331292982l/833427.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1331292982l/833427.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Witches Abroad</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Στο <i><a href="http://www.bookdepository.com/Witches-Abroad-Terry-Pratchett/9780552167505">Witches Abroad</a>, </i>μια καλή νεράιδα πεθαίνει και κληροδοτεί το πιο πολύτιμό της απόκτημα στη Magrat Garlick, με την αποστολή να σταματήσει τη φτωχή Emberella, μια υπηρέτρια από μια μακρινή πόλη, να παντρευτεί τον πρίγκιπα. Επίσης, την ξορκίζει να μην αφήσει για κανένα λόγο τη Granny Weatherwax και τη Nanny Ogg να πάνε μαζί της. Όπως είναι επόμενο, λοιπόν, οι δυο γριές μάγισσες επιμένουν να τη συνοδεύσουν και οι τρεις ηρωίδες μας ξεκινούν για ένα μακρινό ταξίδι κατά τη διάρκεια του οποίου κάνουν άνω-κάτω οποιαδήποτε πόλη από την οποία περνάνε. Καλές νεράιδες, καλύτερες νεράιδες, παραμύθια, γάτες που γίνονται άνθρωποι και άνθρωποι που γίνονται κολοκύθες, ο καλύτερος εραστής του κόσμου (ή, μάλλον, ο δεύτερος καλύτερος), βουντού, βάλτοι και κάθε λογής παράνοια που μπορεί κανείς να σκεφτεί, βρίσκονται όλα σ' αυτό το βιβλίο. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1322394025l/833430.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1322394025l/833430.jpg" width="237" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Lords and Ladies</b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τα ξωτικά επιστρέφουν και, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν είναι καθόλου μα καθόλου καλά. Με τη βοήθεια μιας παρέας νεαρών κοριτσιών που παίζουν με μαγεία την οποία δεν κατανοούν, τα αρχαία και απάνθρωπα αυτά πλάσματα προσπαθούν να βρουν δίοδο προς τον κόσμο του Discworld. Απέναντί τους στέκονται μόνο οι αγαπημένες μας μάγισσες, Granny Weatherax, Nanny Ogg και Magrat Garlick. Άνισο βιβλίο αυτό, με εξαιρετική αρχή, εξαιρετικό τέλος αλλά μια μικρή κοιλιά κάπου στη μέση. Ένα ολόκληρο subplot θα μπορούσε να λείπει και το βιβλίο όχι απλά δεν θα έχανε, αλλά θα ήταν και καλύτερο. Παρόλα αυτά, το γνώριμο χιούμορ του Pratchett και οι φανταστικοί χαρακτήρες του αποζημιώνουν και με το παραπάνω για οποιαδήποτε ελαττώματα μπορεί να έχει το <i><a href="http://www.bookdepository.com/Lords-Ladies-Terry-Pratchett/9780552138918">Lords and Ladies</a></i>. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1178509014l/802929.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1178509014l/802929.jpg" width="238" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Maskerade</b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Στο <i><a href="http://www.bookdepository.com/Maskerade-Terry-Pratchett/9780552142366">Maskerade</a></i> έχουμε και την πρώτη μας νέα προσθήκη στον κύκλο των μαγισσών, τη νεαρή Agnes Nitt που συναντήσαμε για πρώτη φορά στο Lords and Ladies. Βασισμένο στο Φάντασμα της Όπερας, αυτό το βιβλίο ήταν ένα από τα αγαπημένα μου της σειράς για διάφορους λόγους. Πρώτον, η Agnes είναι τρομερά ενδιαφέρων χαρακτήρας, σε αντίθεση με τη Magrat Garlick που έμεινε, σε μεγάλο βαθμό, ανεκμετάλλευτη. Δεύτερον, είναι ίσως το μυθιστόρημα που διαθέτει την περισσότερη πλοκή σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο των μαγισσών. Τρίτον, είναι τόσο μα τόσο ξεκαρδιστικό. Ο τρόπος με τον οποίο σατιρίζει ολόκληρη τη βιομηχανία του θεάματος, από τους συντελεστές της μέχρι τους θεατές της κι από το πώς η εμφάνιση έχει μεγαλύτερη σημασία από το ταλέντο μέχρι το πώς αναλαμβάνουν ως παραγωγοί άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από τέχνη, αλλά έχουν απλά τα λεφτά, είναι τόσο μα τόσο ακριβής και ρεαλιστικός που, καμιά φορά, σχεδόν ξεχνάς ότι διαβάζει βιβλίο φαντασίας. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1327896874l/149839.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1327896874l/149839.jpg" width="232" /></a></div>
<b style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Carpe Jugulum</b><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άδραξε τη σφαγίτιδα σημαίνει ο τίτλος του <i><a href="http://www.bookdepository.com/Carpe-Jugulum-Terry-Pratchett/9780552146159">έκτου</a></i> (μέχρι στιγμής) βιβλίου με τις μάγισσες και, προφανώς, διαθέτει βρικόλακες. Είχα και με αυτό τα ίδια θέματα που είχα και με το Lords and Ladies παραπάνω: πολύ δυνατή αρχή, πολύ δυνατό τέλος, κάπως αδύναμη μέση, ένα subplot παραπάνω απ' ό,τι χρειαζόταν. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο αποδίδεται αυτή τη φορά ο χαρακτήρας της Perdita σε σχέση με την Agnes Nitt διαφέρει αρκετά από το προηγούμενο βιβλίο κι αυτό με ξένισε κάπως στην αρχή. Σε γενικές γραμμές, πάντως, το βιβλίο μου άρεσε και το απόλαυσα, αν και λίγο με κούρασε σε ορισμένα σημεία. Οι χαρακτήρες ήταν απολαυστικοί και το χιούμορ έξυπνο, ως συνήθως, και η ιδέα των βρικολάκων που χρησιμοποιούν την ψυχολογία και τη συμπεριφορική θεραπεία για να ξεπεράσουν τις φοβίες τους μου φάνηκε ευφυέστατη. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Συνολικά, μπορώ να πω πως μου άρεσαν πολύ και τα έξι βιβλία και τα διάβασα -κυριολεκτικά- μονορούφι. Γνωρίζω πως στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει τα δύο πρώτα από τη συγκεκριμένη σειρά με τίτλους Νευρικές Μάγισσες και Οι Στρίγκλες, αντίστοιχα, κι έχω ακούσει πως οι μεταφράσεις είναι καλές. Παρόλα αυτά, προσωπικά πάντα συνιστώ την πρωτότυπη γλώσσα και ειδικά στο χιούμορ, το οποίο είναι συνήθως και δύσκολο να αποδοθεί. Διασκεδαστικότατα βιβλία, αν και νομίζω ότι κάποιος που έχει διαβάσει λογοτεχνία φαντασίας και μπορεί να κατανοήσει καλύτερα τα tropes που σατιρίζει ο Pratchett θα τα απολαύσει περισσότερο από κάποιον που τώρα ξεκινάει να ασχολείται με το είδος. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-33931747486190933402015-02-12T15:53:00.004+02:002015-02-12T15:53:50.346+02:00Neil Gaiman - Trigger Warning<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1422451293l/24486629.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1422451293l/24486629.jpg" width="258" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Όταν η υποφαινόμενη μιλάει για οτιδήποτε έχει έστω και αμυδρή σχέση με τον Neil Gaiman, φωτίζεται το πρόσωπό της, η φωνή της αποκτά άλλο τόνο, τα μάτια της λάμπουν και, γενικά, μοιάζει άλλος άνθρωπος. Δεν ευθύνεται, βέβαια, η ίδια γι' αυτό, αλλά εκείνος ο αναμαλλιασμένος, Βρετανός κύριος που γράφει εξαίσιες ιστορίες χρησιμοποιώντας εξαίσιες λέξεις και δημιουργώντας εξαίσια λογοτεχνία. Το περσινό <a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.gr/2013/06/neil-gaiman-ocean-at-end-of-lane_21.html"><i>Ocean at the End of the Lane</i></a> -τεχνικά προπέρσινο, αλλά στην πραγματικότητα έχει περάσει μόλις ενάμισης χρόνος- ήταν ένα από τα αγαπημένα της βιβλία των τελευταίων ετών. Είχαν περάσει επτά χρόνια, τότε, από το τελευταίο του μυθιστόρημα για ενήλικες. Έχουν περάσει εννιά από την τελευταία του συλλογή διηγημάτων. Η υποφαινόμενη βιβλιοσκώληξ λίγα πράγματα μπορεί να φανταστεί καλύτερα από δύο βιβλία του Neil Gaiman μέσα σε ενάμιση χρόνο και περιλαμβάνουν όλα σοκολάτα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Trigger warning</i>, όπως εξηγεί και ο Gaiman στην εισαγωγή του - την οποία, φυσικά, πρέπει να διαβάσετε γιατί οι εισαγωγές του Gaiman αξίζουν πολύ από μόνες τους, είναι μια φράση στην αρχή ενός κειμένου, η οποία προειδοποιεί για περιεχόμενο το οποίο μπορεί να ενοχλήσει συγκεκριμένους αναγνώστες. Είναι η τρίτη συλλογή του συγγραφέα και, όπως και οι προηγούμενες, επεξηγείται ως ένα βαθμό από τον τίτλο και τον υπότιτλό της. (<i>Smoke and Mirrors</i>: Short Fictions and Illusions, <i>Fragile Things</i>: Short Fictions and Wonders και, τώρα, <i>Trigger Warning</i>: Short Fictions and Disturbances). Να διαβάσετε, λοιπόν, την εισαγωγή και μετά να προχωρήσετε στο κυρίως πιάτο, που είναι οι ιστορίες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Making a Chair</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πιο πολύ ποίημα παρά ιστορία, αφηγείται ένα απόγευμα που ο συγγραφέας προσπαθούσε να γράψει αλλά δεν τα κατάφερνε και κατέληξε να φτιάχνει μια καρέκλα. Κλασικό μοτίβο του Gaiman το να ξεκινάει τις συλλογές του απρόσμενα, μπαίνοντας σ' αυτήν την ιστοριούλα ήδη φτιαγμένος απ' την εισαγωγή που διάβασες, την απολαμβάνεις πολύ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>A Lunar Labyrinth</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας άντρας που αναζητά τα πιο παράξενα αξιοθέατα και ο οδηγός του μπαίνουν ένα βράδυ με πανσέληνο σ' ένα λαβύρινθο. Κι οι δυο τους σκοπεύουν να επιστρέψουν μόνοι. Αφιερωμένο στον Gene Wolfe, το A Lunar Labyrinth είναι ένα λυρικό και φιλοσοφικό διήγημα όπου κανένας από τους δύο πρωταγωνιστές δεν είναι καλός. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Thing About Cassandra</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Από τις αγαπημένες μου ιστορίες και τόσο μα τόσο Gaiman. Ένας άντρας συναντά ξανά την πρώτη του κοπέλα, μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα: η κοπέλα αυτή ήταν φανταστική. Παράξενο και ιδιαίτερο, με τον τρόπο που μόνο ο Neil μπορεί να γράψει μια τέτοια ιστορία. Νομίζω πως αυτό ήταν το σημείο στο οποίο άρχισα για τα καλά να μπαίνω στο πνεύμα της συλλογής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Down to a Sunless Sea</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μικρή ιστορία για ένα βροχερό απόγευμα όπου μια τυχαία γυναίκα μοιράζεται την ιστορία της με τον πρωταγωνιστή: την ιστορία του πώς ο γιος της έφυγε στη θάλασσα και δεν ξαναγύρισε και πώς κουβαλάει ένα κόκαλό του πάνω της. Μάλλον θα την προτιμούσα μεγαλύτερη, όμως κι έτσι μου άρεσε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Truth is a Cave in the Black Mountains</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Την ιστορία αυτή ήταν η τρίτη φορά που τη διάβασα και τη διάβασα και πάλι ολόκληρη, χωρίς να βαρεθώ ή να πηδήξω έστω μια φράση. Επίσης από τις αγαπημένες μου. Ένας νάνος και ο οδηγός του ξεκινούν για μια σπηλιά στα Μαύρα Βουνά, όπου υπάρχει ένας καταραμένος θησαυρός. Μόνο που δεν είναι όλα όπως φαίνονται κι οι προφητείες της γριάς που συναντούν στο δρόμο θα βγουν αληθινές με τους πιο απρόσμενους τρόπους. Εξαιρετικό διήγημα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>My Last Landlady</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παρόλο που το Brighton που περιγράφει ο Gaiman εδώ δεν είναι αυτό στο οποίο έζησα εγώ, μπορούσα να φανταστώ ακριβώς το μέρος όπου θα λάμβανε χώρα η ιστορία, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Τώρα, δεν θέλω να πω τίποτα για την υπόθεση γιατί θα σας το χαλάσω, αλλά ο τίτλος είναι πολύ επεξηγηματικός, πιστέψτε με.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Adventure Story</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τον αγαπώ τον Gaiman όταν κάνει κάτι τέτοια, τελείως meta πράγματα. Εδώ βλέπουμε πώς διαφέρουν οι οπτικές των ανθρώπων σχετικά με το τι μπορεί να είναι "περιπέτεια" και τι όχι. Έχουμε από τη μία τη μαμά κι από την άλλη το γιο και, κάπου στη μέση, ίσως ένα μαγικό αντικείμενο. Ίσως και όχι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Orange</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πιο πειραματική ιστορία της συλλογής, είναι γραμμένη σε μορφή ερωτηματολογίου κι έχει εξωγήινους. Έχει πολλή πλάκα και, βασικά, νομίζω ότι εκεί αποσκοπούσε κιόλας, όμως λειτουργεί άνετα ως απόδειξη της θεωρίας πως ένας καλός συγγραφέας μπορεί να γράψει μέχρι και ετικέτα απορρυπαντικού καλά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>A Calendar of Tales</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια ιστορία για κάθε μήνα. Κι αυτή ήταν μέσα στις αγαπημένες μου. Ουσιαστικά πρόκειται για πολύ σύντομες βινιέτες, που συνδέονται μέσω του θέματος του ημερολογίου. Ήταν ένα διαδραστικό project που έγραψε ο Gaiman με τη βοήθεια αναγνωστών του στο Twitter. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Case of Death and Honey</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Gaiman έχει γράψει κι άλλη ιστορία για το Sherlock Holmes, το <i>A Study in Emerald,</i> στο Smoke and Mirrors. Εδώ ο Mycroft πεθαίνει και αναθέτει στον αδερφό του να επιλύσει το μυστήριο του θανάτου του. Ο Sherlock το κάνει γιατί, φυσικά, δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια πρόκληση. Πολύ ωραία ιστορία κι αυτή. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Man Who Forgot Ray Bradbury</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το να έχεις έναν αγαπημένο σου συγγραφέα να γράφει για έναν άλλον αγαπημένο σου συγγραφέα είναι, νομίζω, το υγρό όνειρο κάθε αναγνώστη. Την ιστορία τη διάβασα κι έκλαιγα με λυγμούς. Δεν ξέρω αν θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα σε μη οπαδούς του Bradbury, όμως είναι αριστούργημα έτσι κι αλλιώς και το τέλος, όπως και η σύλληψή της, είναι συγκλονιστικά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Jerusalem</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε σύνδρομο της Ιερουσαλήμ, αλλά απ' ό,τι φαίνεται έτσι είναι. Ζευγάρι επισκέπτεται την πόλη του τίτλου και μαθαίνει για την περίεργη νόσο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Click-clak the Rattlebag</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ετούτο εδώ είδα τον Neil Gaiman να το διαβάζει ζωντανά σε μια εκδήλωση στο Λονδίνο πριν δυο χρόνια. Είναι σπουδαία ιστορία για Halloween. Μυστήρια και παράξενη και τρομακτική ακριβώς όσο πρέπει, με απίστευτα δοσμένη ατμόσφαιρα και ανατριχιαστικό τέλος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>An Invocation of Incuriosity </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια ιστορία στο σύμπαν της Ετοιμοθάνατης Γης του Jack Vance, με έναν πατέρα κι ένα γιο που ζουν μαζί σ' ένα καλύβι στο τέλος του χρόνου. Απίστευτο διήγημα, υπέροχο πραγματικά. Έχει χιούμορ αλλά σ' αφήνει τελικά με μια γλυκόπικρη αίσθηση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>And Weep, Like Alexander</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο πρωταγωνιστής μας συναντά σε μια παμπ έναν ξε-εφευρέτη. Ιδιαίτερη ιστορία με πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Αγάπησα τον τίτλο και το νόημά του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Nothing o' Clock</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Να και μία για τους οπαδού του Doctor Who. Ο γιατρός και η σύντροφός του ανακαλύπτουν ότι μια περίεργη και επικίνδυνη οντότητα ξέφυγε από τη φυλακή της και απειλεί να καταστρέψει όλη την ανθρωπότητα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Diamonds and Pearls: A Fairy Tale</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η γνωστή ιστορία με την καλή αδερφή που απ' το στόμα της πετάγονται διαμάντια και μαργαριτάρια και την κακιά αδερφή που απ' το στόμα της πετάγονται φίδια και βάτραχοι παίρνει μια πιο σκοτεινή τροπή στα χέρια του Gaiman.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Return of the Thin White Duke</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Έλρικ του Μελνιμπονέ συναντά τον David Bowie, θα μπορούσε να τιτλοφορείται αυτό το διήγημα. Έχει έναν αέρα παλιού -που όμως έχει γεράσει με χάρη- κι ένα τέλος απρόσμενο. Τη λάτρεψα, ειδικά τη συνομιλία με τη Βασίλισσα και τους γρίφους της. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Feminine Endings</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας καλλιτέχνης του δρόμου που υποδύεται το άγαλμα γράφει ένα ερωτικό γράμμα σε μια κοπέλα. Creepy, stalkerish stuff. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Observing the Formalities</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ποίημα κι αυτό πιο πολύ, από την πλευρά της κακιάς νεράιδας στην Ωραία Κοιμωμένη. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Sleeper and the Spindle</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εξαιρετική ιστορία που μπλέκει τη Χιονάτη και την Ωραία Κοιμωμένη με τρόπο πρωτότυπο και, κατά τόπους, τρομακτικό. Παρόλα αυτά, προτείνω να τη διαβάσετε ως εικονογραφημένο βιβλίο, με τα σχέδια του εκπληκτικού Chris Riddell. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Witch Work</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το αγαπημένο μου από τα ποιήματα και από τις αγαπημένες μου στιγμές του βιβλίου γενικότερα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>In Relig Odhrain</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ποίημα κι αυτό, που αφηγείται μια ιστορία περίπου σαν το Γεφύρι της Άρτας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Black Dog</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ω ναι. Ιστορία με τον Shadow από το <i>American Gods</i>. Πολύ ωραία, πραγματικά, και χορταστική. Απ' ό,τι κατάλαβα από την εισαγωγή, μπορούμε να περιμένουμε κι άλλες ιστορίες με τον συγκεκριμένο πρωταγωνιστή στο μέλλον. Επίσης από τις αγαπημένες μου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο τελικός μου απολογισμός λέει πως το <i>Trigger Warning</i> είναι εξαιρετικό βιβλίο και να φροντίσετε να το διαβάσετε άμεσα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-70410666912583721072015-02-05T14:45:00.000+02:002015-02-05T14:45:14.542+02:00Epic Reads Tag<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixG2bCUlDsNl_NGyjdN0vQBKpAtNMsxWOmfA3fwe4F9iinYwTCfBr5-3AssvFMEyce4cwWwpOaaUH-2RGiEljXbIh65wrrEAXEtzZZPcIsHa_2SvXGoQopfSutUMI1KkXoIg5FveJdrgs/s1600/bibliomaniac.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixG2bCUlDsNl_NGyjdN0vQBKpAtNMsxWOmfA3fwe4F9iinYwTCfBr5-3AssvFMEyce4cwWwpOaaUH-2RGiEljXbIh65wrrEAXEtzZZPcIsHa_2SvXGoQopfSutUMI1KkXoIg5FveJdrgs/s1600/bibliomaniac.jpg" height="400" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η Έλενα από τις <a href="http://el-bktv.blogspot.gr/">Βιβλίο-Αναλύσεις</a> μας έκανε tag για το Epic Reads something που δεν είμαι σίγουρη γιατί το λένε Epic Reads μιας και οι ερωτήσεις του θα μπορούσαν να κολλάνε σε οποιοδήποτε λογοτεχνικό είδος, επικό ή μη, αλλά εμείς εδώ που είμαστε του Speculative Fiction θα μείνουμε αυστηρά σε αυτό. Για να δούμε τι θα δούμε, λοιπόν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ποιο συγγραφέα και ποιο χαρακτήρα βιβλίου θα προσκαλούσες για τσάι;</b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ευκολάκι. Τον αγαπημένο μου Neil Gaiman και τον Mr. Wednesday από το American Gods. Σίγουρα όχι για τσάι, μιας και δεν πίνω, αλλά για μια ζεστή σοκολάτα κάπου. Υποπτεύομαι, βέβαια, πως δεν θα μιλούσα ιδιαίτερα σε μια τέτοια συνάντηση, κυρίως θα άκουγα και θα τσίριζα σαν μικρό κοριτσάκι απ' τη χαρά μου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Σε ποιο βιβλίο εύχεσαι να γραφτεί prequel;</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολύ δύσκολη ερώτηση αυτή, κυρίως γιατί στα περισσότερα που θα ήθελα έχουν ήδη γραφτεί. Παρόλα αυτά, ένα που μπορώ να σκεφτώ είναι το Tigana του Guy Gavriel Kay. Γενικά, θα ήθελα πολύ να διαβάσω για την περίοδο του πολέμου, κάτι με τον Βάλεντιν για πρωταγωνιστή ίσως. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ποιοι δύο χαρακτήρες από διαφορετικά βιβλία πιστεύεις ότι θα ταίριαζαν μαζί;</b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κι αυτό δύσκολο. Επιλέγω να ερμηνεύσω το "μαζί" όχι ως ζευγάρι, αλλά ως χαρακτήρες με ενδιαφέρουσα δυναμική. Επομένως, νομίζω πως κάτι που θα με ενδιέφερε να δω θα ήταν ο Πωλ Ατρείδης από το Dune του Frank Herbert με τον Radovan του Dave Gross. Γενικά πιστεύω πως οι ετερόκλητοι χαρακτήρες δημιουργούν πολύ ωραίες ομάδες κι αυτοί οι δύο είναι τρομερά διαφορετικοί. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Αν πετύχαινες τυχαία τον αγαπημένο σου συγγραφέα στο μετρό, ποια είναι η μία πρόταση που θα ξεστόμιζες; </b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν τον πέτυχα τυχαία στο μετρό, αλλά όταν είδα το Neil Gaiman από κοντά νομίζω ότι το μόνο πράγμα που μπορούσα να αρθρώσω ήταν "Hello" πριν μου υπογράψει το βιβλίο και "Thank you so much" αφού το υπέγραψε. Υποθέτοντας, όμως, ότι θα μπορούσα να σχηματίσω κατανοητές προτάσεις, θα του έλεγα ότι κάθε φορά που τον διαβάζω θέλω να σκίσω ό,τι έχω γράψει ποτέ μου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ποιο βιβλίο σε έκανε να αρχίσεις να διαβάζεις;</b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία και λάτρευα τις ιστορίες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Αν και δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα συγκεκριμένα, νομίζω πως ήταν τα βιβλία του Μίκαελ Έντε αυτά που με έκαναν πραγματικά να αγαπήσω το διάβασμα: Μόμο, Ιστορία Χωρίς Τέλος, Ο Τζιμ Κνοπφ κι ο Μηχανοδηγός Λουκάς, ο Τζιμ Κνοπφ και το Άγριο Δεκατρία. Και τα παραμύθια του Τριβιζά, σίγουρα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Αγαπημένο παιδικό βιβλίο;</b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έχω πάρα πολλά. Μιας και είπα ότι θα κρατήσω μόνο βιβλία Speculative Fiction, όμως, θα πάρω τη σειρά του Μικρού Βρικόλακα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Σε ποιο δυστοπικό μέλλον από αυτά που έχεις διαβάσει θα επέλεγες να ζήσεις;</b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εντάξει, νομίζω πως αν <i>επέλεγα</i> να ζήσω σε κάποιο από τα δυστοπικά μέλλοντα για τα οποία έχω διαβάσει, ο συγγραφέας κάτι δεν θα είχε κάνει σωστά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Πιο epic ανάγνωσμα;</b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Χμ. Εννοούμε, δηλαδή, πιο επικό από οποιοδήποτε άλλο, πιο πορωτικό, πιο "με κάνει να σηκώνομαι όρθια και να ουρλιάζω όταν δεν είμαι μαζεμένη στη γωνία μου να κλαίω σαν παιδάκι"; Θα πάρω το Υφαντό της Φιόναβαρ, πάλι από Guy Gavriel Kay. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-40124136180879611522015-01-31T14:20:00.003+02:002015-01-31T14:24:05.479+02:00Blog-ο βραβεία 2014<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για δεύτερη χρονιά, το Καλειδοσκόπιο βρέθηκε στη λίστα με τα αγαπημένα βιβλιοblogs της <a href="http://el-bktv.blogspot.gr/">Έλενας</a> και την ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. Θα κλέψω, βέβαια, λίγο στους κανόνες γιατί θα απαντήσω μεν στις ερωτήσεις της Έλενας, αλλά δεν θα βραβεύσω κανέναν γιατί -πρέπει να το έχω ξαναπεί αυτό- δεν έχω χρόνο και τα blogs τα οποία διαβάζω σε τακτική βάση είναι τόσο περιορισμένα που ούτε πεντάδα δεν θα γέμιζαν! Ένα από αυτά, όμως, είναι της <a href="http://readingthebookofdeeds.blogspot.gr/">Ευθυμίας Δεσποτάκη</a> (που είναι και το καλύτερο μέρος για να βρείτε πληροφορίες για οποιοδήποτε σχεδόν ελληνικό βιβλίο κυκλοφορεί στο χώρο του ελληνικού speculative fiction). Πέραν τούτου, τις πληροφορίες μου για τα βιβλία τις παίρνω κυρίως από ιστοσελίδες τις οποίες θα βρείτε linked στο πλάι (κυρίως το Locus Online και το SFX, δηλαδή, που είναι περιοδικά, αν και πολλές φορές παίρνω έμπνευση κι από τις λίστες των βραβείων). Χωρίς άλλη καθυστέρηση, λοιπόν, ας δούμε τις ερωτήσεις. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>1. 3 αγαπημένα σας βιβλία (Που δεν ανήκουν σε σειρά!)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μιας και έκανα τη λίστα των αγαπημένων μου βιβλίων είδους τις προάλλες, θα γράψω τώρα για τρία αγαπημένα μου βιβλία τα οποία δεν ανήκουν στο χώρο του speculative fiction. Το πρώτο θα ήταν, μάλλον, ο Κόμης Μοντεχρήστος του Αλέξανδρου Δουμά. Είναι μάλλον το βιβλίο που έχω διαβάσει περισσότερες φορές από κάθε άλλο -ιδιαίτερα όσο ήμουν μικρότερη, τώρα έχω χρόνια να το διαβάσω. Ως δεύτερο θα επιλέξω τα Εκατό Χρόνια Μοναξιά του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ. Δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι το διάβασα σε κατάλληλη ηλικία, όμως το αγάπησα από την πρώτη του σελίδα μέχρι την τελευταία. Στην τρίτη θέση θα βάλω το Παλάτι του Φεγγαριού του Πολ Όστερ, ως ένα από τα μυθιστορήματα που με έκαναν να αμφισβητήσω πολλά για την μέχρι τότε κοσμοθεωρία μου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>2. Ένα αγαπημένο σας quote από βιβλίο.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παρόλο που ως υπογραφή στο mail μου και σε διάφορα sites έχω το εξής από το Interview With The Vampire της Anne Rice: "I'm not the spirit of any age. I am at odds with everything and always have been" γιατί πάντα ένιωθα ότι με εξέφραζε κι αυτό δεν έχει αλλάξει, η πιο αγαπημένη μου ατάκα από βιβλίο προέρχεται από το Fahrenheit 451 του Ray Bradbury και είναι αυτή: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Stuff your eyes with wonder. Live as if you'd drop dead in ten seconds. see the world. It's more fantastic than any dream made or paid for in factories". </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>3. Ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι που ακούσατε;</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έπρεπε να σηκωθώ και να ελέγξω το mp3-player μου γι' αυτό, αλλά το τελευταίο τραγούδι που άκουσα -χτες το βράδυ- ήταν το Maria Magdalena της Sandra. Hey, don't judge. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/l1DIV8V_zwQ" width="480"></iframe>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>4. Τι πιστεύει η οικογένεια σας για το Blog σας και γενικά για το blogging;</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν νομίζω ότι έχουν κάποια ιδιαίτερη άποψη σχετικά μ' αυτό και δεν τους έχω δώσει και ποτέ τη διεύθυνση για να διαβάσουν το blog μου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>5. Σας αρέσει η ποίηση; </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πάρα πολύ. Τη λατρεύω. Αυτό που έχει κολλήσει τελευταία στο μυαλό μου και δεν λέει να φύγει είναι το Desert Places του Robert Frost και, ιδίως, το τελευταίο τετράστιχο: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">They cannot scare me with their empty spaces</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Between stars - on stars where no human race is</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I have it in me so much nearer home</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">To scare myself with my own desert places.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>6. Ποιος είναι ο άνθρωπος που θαυμάζετε πιο πολύ στην ζωή σας και γιατί; </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δύσκολη ερώτηση. Δεν ξέρω αν ήταν ο άνθρωπος που θαυμάζω πιο πολύ, αλλά σίγουρα ήταν ένας άνθρωπος που θαυμάζω εξαιρετικά πάρα πολύ. Ο Paulo Freire ήταν κριτικός παιδαγωγός με σπουδαίο έργο στις χώρες του τρίτου κόσμου, φυλακίστηκε και εξορίστηκε και το Pedagogy of the Oppressed είναι ένα σπουδαίο βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσει οποιοσδήποτε -και ειδικά αν σκοπεύει να γίνει εκπαιδευτικός. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>7. Τι σας κάνει να γελάτε δυνατά και με την καρδιά σας;</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι Monty Python κι οι άνθρωποι που αγαπώ, όχι απαραίτητα μ' αυτή τη σειρά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>8. Η Αγαπημένη σας ταινία για το 2014; </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν είδα και πάρα πολλές, αλλά μάλλον το Gone Girl του David Fincher. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>9. Πόσα βιβλία διαβάσατε μέσα στο 2014; </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">To Goodreads λέει 66, αλλά αυτό είναι μαζί με comics. Γενικά για κάποιο διάστημα δεν διάβαζα σχεδόν καθόλου. Μέχρι πρόσφατα πίστευα μόνο στο writer's block, αλλά τώρα ξέρω πως υπάρχει και το reader's block. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>10. Ποιος τηλεοπτικός ήρωας θα θέλατε να είστε; </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πολύ βαθυστόχαστη απάντησή μου είναι: ο Elijah από το The Originals γιατί τα σπάει. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-61278324705950014102015-01-15T16:23:00.001+02:002015-01-15T16:29:16.956+02:00Κωνσταντίνος Κέλλης - Νεκρή Γραμμή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1417171545l/23627839.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1417171545l/23627839.jpg" width="276" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που έγραφα για το πρώτο βιβλίο του Κωνσταντίνου Κέλλη, τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο <a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.gr/2014/06/blog-post.html"><i>Το Φως Μέσα Μου</i></a>. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του -και πρώτο του μυθιστόρημα, η <a href="http://www.politeianet.gr/books/9789604616343-kellis-konstantinos-kleidarithmos-nekri-grammi-240388"><i>Νεκρή Γραμμή</i></a>. Ξεκινώντας από κάποια πιο επιφανειακά ίσως, αλλά πολύ ουσιαστικά θέματα, θα ήθελα να σχολιάσω τα εξής δύο πράγματα: πρώτον, την ποιότητα της έκδοσης, με το εξώφυλλο να είναι μοντέρνο και πλήρως αντιπροσωπευτικό του βιβλίου από τη μία και αρκετά γενικό ώστε και να μην προδίδει στοιχεία της πλοκής και να είναι προσιτό στο ευρύ κοινό από την άλλη και, δεύτερον, το γεγονός ότι στα μεγάλα βιβλιοπωλεία όπου έτυχε να το δω ήταν πάντα εύκολα προσβάσιμο και πολύ φανερά τοποθετημένο στις νέες κυκλοφορίες και σε ράφια τα οποία δεν θα κοιτάξουν μόνο οι φανατικοί οπαδοί του τρόμου, αλλά οι πάντες. Ειδικά αυτό το τελευταίο με χαροποιεί ιδιαίτερα διότι δείχνει μια σωστή προώθηση από την πλευρά τόσο του εκδοτικού όσο και των εκάστοτε βιβλιοπωλείων που δεν το έχουν καταχωνιασμένο κάπου, όπως συχνά γίνεται με την ελληνική λογοτεχνία είδους. Για πάμε να δούμε, όμως, πιο αναλυτικά και τα του βιβλίου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Σταμάτης Κόκκινος είναι πρώην αστυνομικός και βασανίζεται από τύψεις για το θάνατο της γυναίκας της ζωής του. Ο Ιεροκλής είναι ιδιωτικός ερευνητής και το σπασμένο τηλέφωνο που έχει στο βάθος της αποθήκης του χτυπάει καμιά φορά τα βράδια, παρόλο που δεν είναι συνδεδεμένο πουθενά. Η Ράνια είναι ζωγράφος που βρίσκει την έμπνευσή της σε εφιάλτες δικούς της και ξένους. Όταν ο Ιεροκλής προσεγγίζει το Σταμάτη για να συνεργαστούν, οι ζωές των τριών τους θα μπλεχτούν σε μια ιστορία θανάτου, οικογενειακών μυστικών, εκδίκησης και φαντασμάτων. Η <i>Νεκρή Γραμμή</i> είναι ένα βιβλίο μεταφυσικού τρόμου που διαδραματίζεται στη σύγχρονη Θεσσαλονίκη κι είναι γεμάτο βία, ερωτισμό, αίμα και σκοτάδι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Διάβασα πολλά πράγματα γι' αυτό το βιβλίο πριν το πιάσω στα χέρια μου και με τα περισσότερα απ' αυτά συμφωνώ. Υπάρχει, όμως, ένα στο οποίο θα σταθώ και με το οποίο διαφωνώ κάθετα. Σχετίζεται με το κατά πόσον η <i>Νεκρή Γραμμή</i> διαθέτει στοιχεία νουάρ μυθιστορήματος. Καταρχήν, να κάνουμε ένα σύντομο σημειολογικό διαχωρισμό: υπάρχει το harboiled fiction και υπάρχει και το noir fiction. Αυτά τα δύο σχετίζονται πολύ μεταξύ τους, με τη διαφορά ότι στο noir fiction ο πρωταγωνιστής δεν είναι ντετέκτιβ (όπως στο hardboiled fiction) αλλά κάποιος ο οποίος προσεγγίζει την -αστυνομική- υπόθεση από διαφορετική πλευρά: μπορεί να είναι θύμα, θύτης ή ύποπτος. Τα κοινά σημεία που έχουν και τα δύο είδη, βέβαια, είναι ότι αγγίζουν ζητήματα σχετικά με τον υπόκοσμο, το οργανωμένο έγκλημα και τη διαφθορά σε διάφορα επίπεδα (των πολιτικών, των αστυνομικών, του Τύπου κτλ.). Η <i>Νεκρή Γραμμή</i> δεν αγγίζει τίποτε από όλα αυτά και, παρόλο που υπάρχει μυστήριο, το βιβλίο είναι ξεκάθαρα τρόμου. Το να χαρακτηρίζεται ως κάτι λιγότερο από αυτό μειώνει τόσο το ίδιο το έργο -γιατί υπονοεί πως χρειάζεται να πλασαριστεί ως κάτι άλλο από αυτό που είναι προκειμένου να πουλήσει- όσο και τον αναγνώστη που έχει έστω μισή ιδέα από αστυνομική λογοτεχνία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι χαρακτήρες είναι καλοδουλεμένοι, τρισδιάστατοι και πειστικοί, παρότι είναι αρκετά αρχετυπικοί στο σύνολό τους. Έχουμε, δηλαδή, τον κατεστραμμένο από τις τύψεις, νεαρό πρωταγωνιστή με τον οποίο θα ταυτιστεί ο αναγνώστης, έχουμε τον κυνικό μπάσταρδο, μεγαλύτερο σε ηλικία ντετέκτιβ που θα τον τραβήξει από το βούρκο με πολλές δόσεις χιούμορ και tough love κι έχουμε και την γκοθού, αμφιφυλόφιλη καλλιτέχνιδα με daddy issues. Αλλά δουλεύει. Οι διάλογοί τους είναι ρεαλιστικοί, το χιούμορ είναι πολύ καλογραμμένο και παρόλο που δεν υπήρχε πουθενά ένας ήρωας που να με κάνει να τον αγαπήσω, ομολογώ πως, με τον τρόπο τους, μου ήταν όλοι συμπαθείς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πλοκή είναι καλή, ρέει σωστά, είναι καλά δομημένη και μεταβαίνει αποτελεσματικά από το παρόν στο παρελθόν κι από τον πραγματικό κόσμο σε αυτόν των ονείρων. Οι εξελίξεις μου φάνηκαν αρκετά προβλέψιμες, σε γενικές γραμμές, αλλά αυτό δεν το θεωρώ απαραίτητα κακό. Γενικά, η άποψή μου για τις -πολυφορεμένες, πια- ανατροπές είναι η εξής: πάρε μια ιστορία με ανατροπή. Στέκεται χωρίς αυτήν; Εξακολουθεί να είναι καλή ιστορία ακόμη κι αν δεν υπάρχει το στοιχείο του απρόβλεπτου; Τότε έχεις μια ιστορία που αξίζει. Η <i>Νεκρή Γραμμή</i> είναι μια τέτοια ιστορία, με την έννοια πως, ενώ δεν με εξέπληξε απολύτως τίποτα, απόλαυσα τρομερά την ανάγνωσή της παρόλα αυτά κι αυτό στα μάτια μου αξίζει περισσότερο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η γραφή και η ατμόσφαιρα είναι τα μεγαλύτερα συν του βιβλίου, μάλλον. Ο Κωνσταντίνος Κέλλης ξέρει να γράφει και το δείχνει με κάθε του έργο. Ξέρει να στήνει ατμόσφαιρα, ξέρει να κορυφώνει την αγωνία και ξέρει να χρησιμοποιεί τη γλώσσα μοντέρνα μεν, με μαεστρία δε - κάτι που αρκετές φορές μου έχει λείψει από τον ελληνικό τρόμο. Κάθε πρόταση της <i>Νεκρής Γραμμής</i> σε πείθει πως διαβάζεις ένα μυθιστόρημα γραμμένο από επαγγελματία και όχι ερασιτέχνη και ούτε στιγμή δεν σκέφτεσαι "αυτό είναι ένα καλό βιβλίο τρόμου για τα ελληνικά δεδομένα". Το τελευταίο σκέλος της πρότασης δεν σου περνάει καν από το μυαλό και το μόνο που σου μένει είναι "αυτό είναι ένα καλό βιβλίο τρόμου". </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Στα θετικά βάζω το πόσο εύκολα διαβάζεται, νομίζω ότι το τέλειωσα, κυριολεκτικά, μέσα σε μια μέρα. Δεν θες να το αφήσεις, σε τραβάει και, επειδή ακριβώς ο βερμπαλισμός και η φανφάρα λείπουν από τη γραφή, δεν σε κουράζει καθόλου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τελικός απολογισμός; Ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο μεταφυσικού τρόμου, απολαυστικό, ευκολοδιάβαστο, που πιστεύω ότι θα αρέσει σε κάθε αναγνώστη. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-79529561536797421122015-01-13T19:56:00.000+02:002015-01-13T19:56:04.861+02:00My top 10 Speculative Fiction Books<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν τρελαίνομαι με τις λίστες που παρουσιάζουν τα 5, 10, 100 <i>καλύτερα</i> βιβλία για οτιδήποτε, αλλά μου αρέσουν πολύ αυτές που παρουσιάζουν τα 5, 10, 100 <i>αγαπημένα</i> βιβλία κάποιου προσώπου ή κάποιας συγγραφικής ομάδας. Αυτό γιατί δεν συμπαθώ τη φτιαχτή αντικειμενικότητα των πρώτων, αλλά περνάω πολύ καλά με την έκδηλη υποκειμενικότητα των δεύτερων. Τα βιβλία που ακολουθούν, λοιπόν, είναι τα δέκα <i>αγαπημένα μου</i> βιβλία που υπόκεινται σε κάποια από τις κατηγορίες που καλύπτει το <i>Καλειδοσκόπιο</i>. Υπενθυμίζω, μιλάμε για φανταστικό, επιστημονική φαντασία και τρόμο. Έχω πολλά αγαπημένα βιβλία που δεν ανήκουν σε κάποιο από αυτά τα είδη και γι' αυτό δεν θα τα δείτε εδώ (αλλά, πιθανότατα, θα τα βλέπατε σε κάποια αντίστοιχη λίστα με τα αγαπημένα μου βιβλία ανεξαρτήτως είδους). Επίσης, είμαι βέβαιη πως θα παρατηρήσετε την απουσία κάποιων φαβορί από τη δεκάδα. Κάποια από αυτά λείπουν γιατί δεν τα αγαπώ όσο οι περισσότεροι. Άλλα λείπουν γιατί ολοκληρώθηκαν μετά το θάνατο του συγγραφέα τους. Και άλλα δεν είναι εδώ επειδή απλά η δεκάδα δεν είναι εικοσάδα. Χωρίς άλλη καθυστέρηση, λοιπόν, πάμε από το τέλος προς την αρχή. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1347418591l/57950.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1347418591l/57950.jpg" width="260" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>10. Swords and Deviltry - Fritz Leiber</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Tο πρώτο από τα βιβλία της Lankmar, αφηγείται την προέλευση των δύο εμβληματικών χαρακτήρων του Fritz Leiber: του βάρβαρου, Fafhrd, που θέλει να εκπολιτιστεί και του μαθητευόμενου μάγου, Gray Mouser, που μετατρέπεται σε τυχοδιώκτη μετά από μια προδοσία. Το βιβλίο περιέχει τρεις ιστορίες, μία εκ των οποίων είναι το θαυμάσιο και βραβευμένο <i>Ill Met in Lankhmar. </i>O Fritz Leiber ήταν μεγάλος συγγραφέας και οι Fafhrd και Gray Mouser αποτέλεσαν και εξακολουθούν να αποτελούν δύο από τους πλέον γνωστούς ήρωες του sword & sorcery, με τεράστιο αντίκτυπο στη μετέπειτα λογοτεχνία του φανταστικού. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί το αγαπώ</u>: Επειδή πέρασα εκπληκτικά με τους πρωταγωνιστές του, τους λάτρεψα, τους ένιωσα αμέσως σαν φίλους μου, έχει υπέροχο χιούμορ αλλά και δράση και ο Fritz Leiber γράφει εξαιρετικά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1327952691l/338329.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1327952691l/338329.jpg" width="260" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>9. Three Hearts and Three Lions - Poul Anderson</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Poul Anderson ήταν πολύ σπουδαίος συγγραφέας που άσκησε μεγάλη επιρροή στο χώρο του φανταστικού και της επιστημονικής φαντασίας. Το έτερο fantasy αριστούργημά του, το <i>Broken Sword</i>, υπήρξε η έμπνευση του Moorcock για τη συγγραφή του Elric of Melnibone. Ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται εδώ το <i>Three Hearts and Three Lions</i> και όχι το <i>Broken Sword</i>, όμως, θα εξηγηθεί σε λίγο. Για την ώρα, να πω πως το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από έναν άντρα που μεταφέρεται από το δικό μας κόσμο σε έναν άλλο, εμπνευσμένο από το Carolingian Cycle (το γαλλικό αντίστοιχο του Αρθουριανού μύθου), γνωρίζει παράξενα πλάσματα, πολεμάει, λύνει γρίφους, γίνεται ιππότης και άλλα θαυμάσια πράγματα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί το αγαπώ</u>: Γιατί, αν και το <i>Broken Sword</i> είναι εξαιρετικό και αγαπημένο βιβλίο, ετούτο εδώ μου ανατίναξε τον εγκέφαλο. Ο Anderson εξηγεί μαγικά φαινόμενα μέσω επιστημονικής γνώσης που κατέχει ο ήρωάς του, γράφει θεσπέσια και χρησιμοποιεί τους ήρωες και τη μυθολογία του με τρόπο μοναδικό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1298379404l/40869.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1298379404l/40869.jpg" width="260" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>8. Lyonesse - Jack Vance</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άλλο μεγαθήριο του χώρου στην όγδοη θέση, ο πολυγραφότατος και εξαιρετικός Jack Vance, συγγραφέα της <i>Ετοιμοθάνατης Γης</i> (πάνω στην οποία βασίστηκε όλο το σύστημα μαγείας του <i>Dungeons & Dragons</i>). Το Lyonesse του αφηγείται την ιστορία της Suldrun, μιας πριγκίπισσας την οποία ο εθισμένος στην εξουσία πατέρας της κλείνει μέσα στον κήπο της όταν αρνείται να παντρευτεί τον άντρα που διάλεξε για εκείνη. Η ιστορία λαμβάνει χώρα στη Lyonesse, το ένα από τα επτά ανεξάρτητα νησιά-βασίλεια στα οποία ο πατέρας της Suldrun θέλει να κυριαρχήσει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί το αγαπώ</u>: Γιατί έχει ελάχιστη μαγεία, έχει επηρεάσει πολύ το σύγχρονο fantasy -όποιος το έχει διαβάσει δεν μπορεί να μην εντόπισε τις ομοιότητες με το <i>Song of Ice and Fire</i> του Martin, για παράδειγμα, έχει υπέροχους χαρακτήρες και πολύ ωραία πλοκή κι έχει σήμερα την ίδια δύναμη που είχε τριάντα χρόνια πριν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1419919087l/53732.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1419919087l/53732.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>7. Dune - Frank Herbert</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Στο νούμερο επτά συναντάμε το πρώτο sci-fi της λίστας. Το <i>Dune</i> είναι το μεγαλύτερο best-seller επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών, έχει συγκριθεί με τον <i>Άρχοντα των Δαχτυλιδιών</i> και πολλοί κριτικοί το θεωρούν το καλύτερο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που έχει γραφτεί. Ο νεαρός ευγενής, Πωλ Ατρείδης, ταξιδεύει με την οικογένειά του στον έρημο πλανήτη Arrakis, έναν από του πιο επιθυμητούς πλανήτες, μιας και παράγει το πολύτιμο melange - που δεν θα σας πω τι είναι και τι κάνει για να μην μπούμε σε spoilers. Το <i>Dune</i> έχει πολιτική ίντριγκα με τους τόνους, έχει φιλοσοφία, περιβαλλοντολογικά ζητήματα, ηθικά διλήμματα, καταπληκτικούς χαρακτήρες και μοναδική κοσμοπλασία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί το αγαπώ</u>: Για όλα αυτά που ανέφερα αλλά και για τον Πωλ Ατρείδη, έναν από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες σε βιβλία - εύκολα θα βρισκόταν σε μια αντίστοιχη δεκάδα για πρωταγωνιστές βιβλίων. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1348738842l/104089.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1348738842l/104089.jpg" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>6. Tigana - Guy Gavriel Kay</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Καναδός Guy Gavriel Kay μπορεί να μην έχει να επιδείξει το έργο που άφησαν πίσω τους οι προηγούμενοι τέσσερις συγγραφείς αυτής της λίστας, το <i>Tigana</i> του, όμως, το θεωρώ αριστούργημα της λογοτεχνίας του φανταστικού. Ειλικρινά, δεν θέλω να πω κάτι για την υπόθεση γιατί το παραμικρό κινδυνεύει να προδώσει στοιχεία, παρόλα αυτά, για να σας δώσω μια ιδέα: η Παλάμη κυριαρχείται από δύο μάγους που βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους και μία ομάδα ανθρώπων προσπαθούν να τους ρίξουν και τους δύο και να απελευθερώσουν την Παλάμη απ' αυτούς. Ακούγεται πολύ συνηθισμένο, έτσι δεν είναι; Καμία σχέση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί το αγαπώ</u>: Το <i>Tigana</i> κρύβει μια από τις πιο πρωτότυπες και πιο ευφυείς συλλήψεις που έχω διαβάσει σε βιβλίο φαντασίας, είναι εξαιρετικά γραμμένο, έχει γκρίζους, πολύπλευρους, καλοδουλεμένους χαρακτήρες και είναι επικό, μελαγχολικό και μαύρο ταυτόχρονα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1387141547l/2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1387141547l/2.jpg" width="270" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>5. Harry Potter & pretty much everything - J. K. Rowling</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με διαφορά το λιγότερο καλό από όλα της λίστας, το <i>Harry Potter</i> παραμένει η πιο αγαπημένη μου σειρά βιβλίων. Ορφανός πιτσιρικάς μαθαίνει ότι είναι μάγος και οι γονείς του πέθαναν για να τον σώσουν από τον πιο κακό Σκοτεινό Μάγο που υπήρξε ποτέ. Συμβολισμοί για το φασισμό, φιλία, αυτοθυσία, ελευθερία, προκατάληψη και πολλά άλλα θέματα θα βρει κανείς στο Harry Potter, μαζί με καλοστημένους χαρακτήρες, χιούμορ, δράση αλλά και θλίψη. Το μόνο πράγμα που δεν μου άρεσε σ' αυτά τα βιβλία είναι οι τελευταίες 9 σελίδες του <i>Deathly Hallows. </i>Χωρίς πλάκα. Το μόνο</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί τα αγαπώ</u>: Γιατί μεγάλωσα μαζί τους και θεωρώ πως ήδη έχουν ασκήσει τεράστια επιρροή στο είδος και έχουν καταφέρει να γίνουν κλασικά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1366411587l/17470674.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1366411587l/17470674.jpg" width="280" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">4. Fahrenheit 451 - Ray Bradbury</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Καμία έκπληξη εδώ, ο Bradbury είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και το <i>Fahrenheit 451</i> ένα από τα βιβλία που μου άλλαξαν τη ζωή. Ίσως να θεωρώ το <i>Martian Chronicles</i> καλύτερο βιβλίο, όμως με το <i>Fahrenheit</i> αισθάνομαι ιδιαίτερη προσωπική σύνδεση, γι' αυτό και το επέλεξα, τελικά, για τη λίστα μου. Ο Montag είναι ένας πυροσβέστης που καίει βιβλία - την πηγή κάθε κακού για την ανθρωπότητα του δυστοπικού μέλλοντος που φαντάστηκε ο Bradbury. Μέχρι που αρχίζει να αναθεωρεί και από κυνηγός γίνεται κυνηγημένος. Μικροσκοπικό βιβλίο, αλλά τεράστιο σε αξία και σε σημασία για το είδος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί το αγαπώ</u>: Γιατί έχει αξιομνημόνευτες ατάκες σε κάθε σελίδα, χωρίς όμως να χάνει σε τίποτα από τους χαρακτήρες ή την πλοκή. Γιατί ακόμη κι αν όλα τα βιβλία του κόσμου καταστρέφονταν, αν είχαμε αυτό εδώ για να μας θυμίζει για ποιο λόγο τα χρειαζόμαστε, θα ήμασταν εντάξει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1258417001l/4407.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1258417001l/4407.jpg" width="262" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>3. American Gods - Neil Gaiman</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> Ούτε αυτό είναι έκπληξη, μιας και συνεχίζουμε με <i>τον </i>αγαπημένο μου συγγραφέα και το magnum opus του, το <i>American Gods</i>. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί που με ξέρουν αρχίζουν τώρα να αναρωτιούνται γιατί το American Gods δεν είναι δεύτερο και ποιο βιβλίο μπορεί να το ξεπέρασε, αλλά αυτό θα το δούμε αμέσως παρακάτω. Ο Shadow είναι ένας πρώην κατάδικος που προσλαμβάνεται από τον μυστηριώδη Mr. Wednesday. Και μετά το χάος. Και οι θεοί. Και road trip στην Αμερική. Βαθιά φιλοσοφικό βιβλίο που συνεχίζει με κάποια από τα ζητήματα που ο Gaiman είχε θέσει ήδη από το Sandman ακόμη σε σχέση με τη φύση των ανθρώπων και των θεών. Κέρδισε κάθε βραβείο που μπορούσε να κερδηθεί και κυκλοφορεί πλέον σε extended edition, όπως οι ταινίες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί το αγαπώ</u>: Γιατί Neil Gaiman. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1327871159l/27712.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1327871159l/27712.jpg" width="243" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>2. The Neverending Story - Michael Ende</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα από την παιδική μου ηλικία, θυμάμαι όμως τον μπαμπά μου να μου διαβάζει την <i>Ιστορία Χωρίς Τέλος</i>. Χρόνια μετά, το ξαναδιάβασα. Το θυμόμουν όλο και το λάτρεψα ξανά από την αρχή. Μέχρι και σήμερα, το θεωρώ ένα από τα καλύτερα βιβλία φαντασίας που έχουν γραφτεί. Ο Μπάστιαν Μπάλταζαρ Μπουκς ανακαλύπτει τυχαία ένα παράξενο βιβλίο και το κλέβει. Στη χώρα της Ονειροφαντασίας, το Τίποτα απειλεί να καταπιεί τα πάντα αν δεν βρεθεί επειγόντως ένα νέο όνομα για την Παιδική Αυτοκράτειρα. Όταν το ξαναδιάβασα, έκλαψα σαν παιδάκι στη σκηνή με τον Ατρέγιου και το άλογο. Ναι, ξέρεις ποια σκηνή λέω. <i>Αυτή</i>. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί το αγαπώ</u>: Δεν ξέρω αν μπορώ να απαντήσω με κάποιον λογικό τρόπο σε αυτό. Το αγαπώ διότι, κυριολεκτικά, με ανέθρεψε. Και γιατί είναι τόσο γεμάτο από θαυμάσια φαντασία που, πραγματικά, λίγα βιβλία μόνο μπορούν να συγκριθούν μαζί του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1380631642l/43763.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1380631642l/43763.jpg" width="242" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>1. Interview With The Vampire - Anne Rice</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τώρα για τη <i>Συνέντευξη</i> τα έχω ξαναγράψει παλιότερα, αλλά πάμε μία πάλι. Το αγαπημένο μου βιβλίο, μπλα μπλα, αυτό που δεν θα του άλλαζα ούτε μια λέξη αν το έγραφα εγώ, μπλα μπλα, απόλυτη ταύτιση με τον κεντρικό χαρακτήρα σε συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου που το διάβασα, μπλα μπλα, η Anne Rice είναι εξαιρετική λογοτέχνης αν όχι πάντα εξαιρετική συγγραφέας, μπλα μπλα, το <i>Interview</i> είναι το καλύτερό της βιβλίο, μπλα μπλα, Νέα Ορλεάνη, βρικόλακες κι όλα τα καλά του κόσμου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Γιατί το αγαπώ</u>: "You're not the spirit of any time. You are at odds with everything and always have been". Γι' αυτό. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-14090162816407773172014-12-31T16:17:00.003+02:002014-12-31T23:31:28.602+02:00Βιβλία για το 2015<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τα βιβλία που ακολουθούν είναι βιβλία που αναμένεται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2015. Τα περισσότερα από αυτά αποτελούν συνέχειες σειρών τις οποίες ήδη διαβάζω, έχω όμως επιλέξει και κάποια που κέντρισαν την προσοχή μου για άλλους λόγους. Όπως και να 'χει, αυτές είναι μονάχα οι προσωπικές μου επιλογές - εννοείται πως θα κυκλοφορήσουν εκατοντάδες βιβλία μέσα στη χρονιά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1405615776l/20949471.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1405615776l/20949471.jpg" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Witches of Echo Park - Amber Benson</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(06.01.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Την Amber Benson τη γνωρίζω αποκλειστικά από το ρόλο της στο <i>Buffy, the Vampire Slayer </i>και ομολογώ πως αγνοούσα το συγγραφικό της έργο. Έχει γράψει αρκετά urban fantasy βιβλία κι αυτή είναι η καινούρια της σειρά, της οποίας το πρώτο βιβλίο θα κυκλοφορήσει στις αρχές του χρόνου. Νεαρή κοπέλα μετακομίζει για να φροντίσει την άρρωστη θεία της και ανακαλύπτει πως είναι μάγισσα, έχει ένα φοβερό και τρομερό πεπρωμένο, θα αντιμετωπίσει κινδύνους που απειλούν το μέλλον της μαγείας γενικότερα και άλλα τέτοια που μας αρέσουν στο είδος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σίγουρα θα του δώσω μια ευκαιρία γιατί φαίνεται ενδιαφέρον με μια πρώτη ματιά και γιατί η Benson έχει αποσπάσει γενικά καλές κριτικές με τα προηγούμενα βιβλία της. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1416256821l/12012936.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1416256821l/12012936.jpg" width="265" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Whispering Swarm - Michael Moorcock</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(13.01.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εντάξει, γιατί να το κρύψουμε, αυτό το βιβλίο θα είναι, πιθανότατα, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς στο χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού. Το αν θα είναι καλό βιβλίο ή κακό ή μέτριο, αν θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες ή θα απογοητεύσει θα φανεί με την κυκλοφορία του, βέβαια, όμως παραμένει το πρώτο καινούριο, πρωτότυπο βιβλίο του σπουδαίου Michael Moorcock μετά από μια δεκαετία (λέω πρωτότυπο γιατί νομίζω πως έχει γράψει κάποια βιβλία για το Doctor Who στο ενδιάμεσο). Δέκατος τρίτος αιώνας, Ερρίκος Γ', Αλσατία, απειλές για την ανθρωπότητα και κάτι που έχει να κάνει με το χρόνο -γιατί Moorcock είναι αυτός, μην ξεχνιόμαστε. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να περιμένω από το βιβλίο αυτό, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην το διαβάσω. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1397755014l/20958632.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1397755014l/20958632.jpg" width="267" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Darkest Part of The Forest - Holly Black</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(13.01.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το τελευταίο βιβλίο της Holly Black, <i>The Coldest Girl in Coldtown</i>, με είχε απογοητεύσει αλλά η συγγραφέας έχει γράψει πολλαπλάσια βιβλία τα οποία έχω λατρέψει (<i>Modern Fairy Tales Trilogy, Curseworkers Trilogy, The Good Neighbors</i>). Εδώ επιστρέφει στα ξωτικά και στα σκοτεινά παραμύθια, στους παιδικούς εφιάλτες και τα σκοτεινά δάση της πρώιμης συγγραφικής της καριέρας. Εύχομαι να το κάνει καλά, αλλά χωρίς να αναμασά αυτά τα οποία ήδη έχει γράψει. Θα το διαβάσω με επιφύλαξη, το ομολογώ, όμως διατηρώ μια ελπίδα πως το <i>Coldest Girl in Coldtown</i> ήταν απλά μια κακιά στιγμή και πως αυτό το βιβλίο δεν θα είναι μία ακόμη απρόσεχτη αρπαχτή με συναρπαστική αρχή και βαριεστημένη συνέχεια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1412620942l/22716079.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1412620942l/22716079.jpg" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Originals: The Rise - Julie Plec</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(27.01.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εντάξει, δεν το κρύβω, παράτησα τα βιβλία των Vampire Diaries στο δεύτερο - το οποίο και πέταξα εκνευρισμένη στον τοίχο. Τη σειρά την παράτησα πέρσι, επίσης εκνευρισμένη. Αλλά το Originals είναι μεγάλη αγάπη, ο Elijah είναι ερωτεύσιμος, ο Klaus είναι κι αυτός πολύ ωραίος χαρακτήρας και η Rebekah...ε, και να μην υπήρχε κανείς δεν θα ενδιαφερόταν ιδιαίτερα. Στο βιβλίο αυτό θα δούμε την άφιξη και την εγκατάσταση των τριών αδερφών στη Νέα Ορλεάνη, καθώς καθένας από τους χαρακτήρες είναι...βασικά, ο εαυτός του, όπως τον ξέρουμε από τη σειρά. Χωρίς να μπορώ να εγγυηθώ ότι τα βιβλία θα είναι καλογραμμένα, φυσικά, είμαι βέβαιη πως οι περισσότεροι οπαδοί της σειράς θα ενδιαφερθούν για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, όπως κι εγώ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1417189567l/23628916.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1417189567l/23628916.jpg" width="258" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Trigger Warning - Neil Gaiman</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(03.02.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για μένα, αυτό είναι μάλλον το βιβλίο που περιμένω περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Ο Neil Gaiman είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας, έχω διαβάσει οτιδήποτε έχει γράψει ποτέ του κι έχω ονειρευτεί πάμπολλα πράγματα που δεν έχει γράψει ακόμη - γενικά, είμαι groupie. Το <i>Trigger Warning</i> είναι μια συλλογή διηγημάτων που ελπίζω να ακολουθεί στα βήματα των εξαιρετικών προηγούμενων, <i>Smoke and Mirrors</i> και <i>Fragile Things</i>. Η συλλογή θα περιλαμβάνει μια ιστορία Doctor Who, μια καινούρια ιστορία από το σύμπαν του American Gods, αλλά και μια ιστορία που είχα τη χαρά να ακούσω το Neil Gaiman να διαβάζει ζωντανά σε ένα event όσο ήμουν στην Αγγλία και μου είχε προκαλέσει ρίγη. Προφανώς και έχω πολύ υψηλές προσδοκίες για το βιβλίο αυτό και σκοπεύω να το διαβάσω με το που κυκλοφορήσει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1409122862l/22544020.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1409122862l/22544020.jpg" width="265" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Cherry Bomb - Caitlin R. Kiernan</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(03.02.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για τα βιβλία με πρωταγωνίστρια την πρώην πρεζόνι, νυν βρικόλακα-λυκάνθρωπο Quinn έχω ξαναγράψει. Αυτό είναι το τρίτο μυθιστόρημα της σειράς και πρέπει να σας πω ότι η Kiernan γράφει urban fantasy διαφορετικά απ' ότι οποιοσδήποτε άλλος συγγραφέας έχω διαβάσει. Οι δρόμοι της είναι πιο σκοτεινοί, τα τέρατά της πιο τρομακτικά, η γλώσσα της πιο βρώμικη, οι ήρωές της πιο γκρίζοι. Πολυβραβευμένη και σημαντική κυρία στο χώρο του τρόμου, κάνει το είδος δικό της και μας δίνει μερικά από τα καλύτερα και πιο πρωτότυπα βιβλία των τελευταίων χρόνων στο urban fantasy. Δεν είναι για όλα τα γούστα -σας προειδοποιώ γι' αυτό. Για τα δικά μου, όμως, είναι σίγουρα, οπότε θα διαβάσω το <i>Cherry Bomb</i> με την ίδια απόλαυση που διάβασα το <i>Blood Oranges</i> και το <i>Red Delicious</i>. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1416013778l/22308742.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1416013778l/22308742.jpg" width="265" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>The Diabolical Miss Hyde - Viola Carr</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(10.02.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Γι' αυτό εδώ το βιβλίο δεν γνωρίζω τίποτα. Ούτε για τη συγγραφέα του, μιας και είναι πρωτοεμφανιζόμενη και δεν έχει εκδώσει τίποτε άλλο. Όμως έχει Βικτωριανό Λονδίνο, έχει την κόρη του Dr. Jekyll να λύνει εγκλήματα και να κυνηγάει εγκληματίες με περίεργα gadgets και παρόλο που έχει ηλεκτρισμό αντί για ατμό, μυρίζει από μακριά steampunk. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οπότε θα το πάρω το ρίσκο και θα το δοκιμάσω. Το πολύ-πολύ να είναι κακό, ούτε το πρώτο που θα έχω διαβάσει θα είναι ούτε το τελευταίο σίγουρα. Πάντως πρέπει να πω ότι το εξώφυλλο με παραπέμπει σε χορεύτρια στο Moulin Rouge κι όχι σε ερευνήτρια στην Αγγλία του 19ου αιώνα, αλλά θα δείξει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1402674654l/22342670.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1402674654l/22342670.jpg" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Kin - Lili St. Crow</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(03.03.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς <i>Tales of Beauty and Madness</i> πήρε το πράσινο φως και θα κυκλοφορήσει το Μάρτιο. Μετά το <i>Nameless</i> που μας έδωσε μια εναλλακτική εκδοχή της Χιονάτης και το <i>Wayfarer</i> που έκανε το ίδιο με τη Σταχτοπούτα, έχουμε το Kin και...χρειάζεται στ' αλήθεια να σας πω ποιο παραμύθι αφορά; Αυτή εδώ, λοιπόν, είναι η ιστορία της Ruby και διαδραματίζεται στον ίδιο εναλλακτικό, magicpunk κόσμο με τα προηγούμενα δύο βιβλία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Στο πρώτο βιβλίο είχα λατρέψει την ηρωίδα και την ιστορία της, αλλά ήθελα να δω περισσότερο τον κόσμο. Στο δεύτερο βιβλίο μου άρεσαν όσα έμαθα για τον κόσμο, αλλά η ηρωίδα μου ήταν αδιάφορη. Αν εδώ πετύχει να δώσει ίση σημασία και στα δύο, η St. Crow θα έχει γράψει ένα εξαίσιο βιβλίο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1393521574l/12799420.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1393521574l/12799420.jpg" width="267" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Prudence - Gail Carriger</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(17.03.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το πρώτο βιβλίο της νέας σειράς για ενήλικες της Gail Carriger θα βγει το Μάρτιο, θα διαδραματίζεται στον κόσμο του εξαίσιου και λατρεμένου <i>Parasol Protectorate</i> και θα έχει για πρωταγωνίστρια την κόρη της Alexia Tarabotti. Η υπόθεση έχει τσάι, λυκανθρώπους, ιπτάμενα πλοία και Ινδία. Είμαι απόλυτα βέβαιη πως η Carriger θα έχει γράψει ένα ακόμη βιβλίο γεμάτο χιούμορ, δράση, εξαιρετικούς χαρακτήρες και ενδιαφέρουσες πλοκές και ανυπομονώ να δω τους ήρωες που αγάπησα στο <i>Parasol Protectorate </i>αλλά και το <i>Finishing School</i> να κάνουν την εμφάνισή τους. Γενικά, το περιμένω πώς και πώς και πιστεύω πως η συγγραφέας θα μας δώσει ένα διασκεδαστικότατο μυθιστόρημα, όπως το συνηθίζει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1418148932l/23168803.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1418148932l/23168803.jpg" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Lord of Runes - Dave Gross</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(06.06.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο πολυαγαπημένος Dave Gross γράφει το πέμπτο βιβλίο με πρωταγωνιστές τον Κόμη Varian Jeggare και το σωματοφύλακά του, Radovan και είμαι τρομερά περίεργη να δω την εξέλιξη των χαρακτήρων μετά τα γεγονότα του King of Chaos. Εδώ θα έχουμε μαγικά βιβλία, σατανικούς νεκρομάντες και, απ' ό,τι βλέπω στο εξώφυλλο, τουλάχιστον ένα δράκο -που αναρωτιέμαι αν είναι ο <i>γνωστός</i> δράκος από το <i>Queen of Thorns</i> ή άλλος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μετά το βιβλίο του Neil Gaiman, το <i>Lord of Runes</i> είναι μάλλον το επόμενο που περιμένω με τρομερή ανυπομονησία κι αυτό έχει να κάνει με το πόσο αγαπώ τους χαρακτήρες του Dave Gross και πόσο κοντά μου τους νιώθω. Αλλά και πέρα από αυτό, ο Gross γράφει θαυμάσιο sword and sorcery και οι πρωταγωνιστές του έχουν χαρακτηριστεί δικαίως οι νέοι Fafhrd και Gray Mouser. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1418702921l/23315657.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1418702921l/23315657.jpg" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Trailer Park Fae - Lilith Saintcrow</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(23.06.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ομολογώ πως ο τίτλος δεν είναι και το καλύτερό μου. Επίσης, δεν μπορώ να φανταστώ οποιονδήποτε γράφει για ξωτικά στο μοντέρνο κόσμο να το κάνει καλύτερα από την Emma Bull στο <i>War for the Oaks</i> ή τη Holly Black. Αλλά η Lilith Saintcrow γράφει καλύτερα όταν γράφει urban fantasy για ενήλικες και, πιστέψτε με, είναι κάτι που ξέρει να κάνει εξαιρετικά καλά. Φτιάχνει εξαίσιους χαρακτήρες, στήνει εντυπωσιακές σκηνές μάχης και περίπλοκες ιστορίες, οι villains της είναι μαγικοί και είναι από τις λίγες συγγραφείς στο χώρο που επιμένουν να γράφουν urban fantasy και όχι paranormal romance το οποίο βαφτίζουν urban fantasy. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οπότε να τον βράσω τον τίτλο. Θα το διαβάσω. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1354541364l/13246736.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1354541364l/13246736.jpg" width="278" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ungodly - Kendare Blake</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>(22.09.2015)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν έχουμε ακόμη επίσημο εξώφυλλο για να βάλω, οπότε έβαλα το πρώτο βιβλίο της σειράς. Για να πιάσω και πάλι λίγο τους τίτλους, αναρωτιέμαι γιατί η εκδοτική θεώρησε πως οι τίτλοι των βιβλίων έπρεπε να αλλάξουν. Οι αρχικοί τίτλοι για το δεύτερο και το τρίτο βιβλίο της σειράς ήταν Aristeia και Fataliste και τους άλλαξαν σε <i>Mortal Gods</i> και <i>Ungodly</i> αντίστοιχα. Ομολογώ πως βρίσκω την επιλογή τους χαζή, δεδομένου ότι άλλαξαν δύο αξιομνημόνευτους, ιδιαίτερους τίτλους για δύο γενικόλογους που τους ξεχνάς την άλλη μέρα. Φυσικά και θα διαβάσω το βιβλίο γιατί θέλω να δω και πώς θα καταλήξει η πλοκή και πώς θα καταλήξει το δίδυμο Αθηνά-Οδυσσέας (που είναι μακράν οι αγαπημένοι μου χαρακτήρες των βιβλίων). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κλείνοντας, να ευχηθώ σε όλους σας να έχετε μια καλή χρονιά, γεμάτη βιβλία και ανάγνωση. Κι αν υπάρχουν βιβλία που περιμένετε εσείς με αγωνία μέσα στο 2015, μη διστάσετε να τα γράψετε στα σχόλια. Καλή χρονιά!</span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-47950902644705127522014-12-19T01:29:00.003+02:002014-12-19T01:29:54.907+02:00Bookίτσες # 4 - Old and New Series<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://d.gr-assets.com/books/1378406436l/18459434.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://d.gr-assets.com/books/1378406436l/18459434.jpg" height="400" width="266" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Lilith Saincrow - The Ripper Affair (Bannon & Clare 3)</b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για τα προηγούμενα βιβλία της συγκεκριμένης σειράς έχω μιλήσει <a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.gr/2013/10/lilith-saintcrow-red-plague-affair.html">εδώ</a>. Μια ψευδοβικτωριανή Αγγλία, μία μάγισσα, ένας ανθρώπινος υπολογιστής και πολλά πτώματα. Όπως φαίνεται και από τον τίτλο, η υπόθεση αφορά τους φόνους του Αντεροβγάλτη, κάτι το οποίο είναι ενδιαφέρον από μόνο του, χωρίς να βάλεις μέσα τη μαγεία. Δυστυχώς, όμως, θα έλεγα πως αυτό το τρίτο και τελευταίο βιβλίο ήταν μάλλον το λιγότερο ικανοποιητικό απ' όλα, καθώς ήταν αργό, επαναλαμβανόμενο και προβλέψιμο ως προς το ποιος κρυβόταν πίσω απ' όλα. Οι χαρακτήρες, βέβαια, ήταν για άλλη μια φορά εξαιρετικά καλογραμμένοι. Όπως και να 'χει, το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας (The Red Plague Affair) ήταν, κατά την άποψή μου, το καλύτερο, ενώ καλύτερο κι από αυτό ακόμη ήταν το spin-off στην Άγρια Δύση (The Damnation Affair). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1348980519l/2406857.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1348980519l/2406857.jpg" width="265" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Nancy A. Collins - Vamps (Vamps 1)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η Nancy Collins ήταν παλιά μου γνώριμη και, μάλιστα, το εκπληκτικό βιβλίο της, Sunglasses After Dark, βρίσκεται <a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.gr/2013/10/10-vampire-novels-you-must-read.html">στην τέταρτη θέση των αγαπημένων μου βιβλίων με/για βρικόλακες</a>. Δυστυχώς, το Vamps δεν αγγίζει καν το συγκεκριμένο βιβλίο και διαβάζεται σαν μια διασταύρωση μεταξύ του Gossip Girl και του Vampire Academy. Μικρή, φτωχή, κατά το ήμισυ βρικόλακας πάει σε σχολείο θηλέων για βρικόλακες και μπαίνει στο μάτι της πιο δημοφιλούς baby vamp της ακαδημίας. Προβλέψιμο σε τραγικό βαθμό και χωρίς ίχνος του τρόμου, της μαυρίλας και του αίματος που έκαναν το Sunglasses After Dark τόσο σπουδαίο μυθιστόρημα, το απόλαυσα το Vamps, αλλά στα πλαίσια μιας ένοχης απόλαυσης. Δεν νομίζω ότι θα διαβάσω σύντομα -αν ποτέ- τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1402673646l/20980648.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1402673646l/20980648.jpg" width="263" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Gail Carriger - Waistcoats & Weaponry (Finishing School 3)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για τη young adult σειρά της λατρευτής Gail Carriger τα έχω πει κι <a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.gr/2014/02/book-2-yound-adult-innuendo.html">εδώ</a>, αλλά το τρίτο βιβλίο του Finishing School πραγματικά με εντυπωσίασε. Θα έλεγα πως, επιτέλους, διάβασα κάτι που να στέκεται επάξια δίπλα στην ενήλικη σειρά της συγγραφέως, Parasol Protectorate. Το χιούμορ ήταν τρομερά καλογραμμένο κι εντελώς αβίαστο, η υπόθεση ήταν, πραγματικά, πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, με ανατροπές, δράση και ωραία ανάπτυξη χαρακτήρων. Δένει πολύ ωραία με το Parasol Protectorate, ενώ έχει και συγκινητικό, όσο και απρόσμενο τέλος. Η Sophronia είναι θαυμάσια πρωταγωνίστρια, από αυτές που πραγματικά απολαμβάνεις να διαβάζεις γιατί δεν διακρίνεις υπερβολική προσπάθεια εκ μέρους της συγγραφέως να τις κάνει "κουλ". Είναι έξυπνη, είναι πρακτική, είναι ριψοκίνδυνη, όμως είναι κι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι ταυτόχρονα. Και, μάλιστα, ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι στη βικτωριανή Αγγλία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1393946993l/17561810.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1393946993l/17561810.jpg" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> <b>Kendare Blake - Mortal Gods (Goddess Wars 2)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το ομολογώ, λίγα βιβλία περίμενα μέσα στο φθινόπωρο όσο αυτό. Η Kendare Blake του Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟΥ Anna Dressed In Blood με είχε εντυπωσιάσει με τη δική της εκδοχή του Λυκόφωτος των Θεών, όπως είχα αναλύσει στην <a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.gr/2013/09/kendare-blake-antigoddess.html">κριτική του πρώτου βιβλίου</a>. Στο δεύτερο βιβλίο συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο του απάνθρωπου τέλους που περιμένει τους θεούς του Ολύμπου και προχωράει ένα βήμα παραπέρα, δείχνοντάς μας την πηγή της ασθένειας. Εξακολουθεί να γράφει μια υπέροχη Αθηνά, έναν ερωτεύσιμο Οδυσσέα και μια εντυπωσιακή χημεία μεταξύ των δυο τους. Όσο για την έτερη πρωταγωνίστρια, εκεί που στο πρώτο βιβλίο την έβρισκα αδιάφορη, στο δεύτερο μου φάνηκε παντελώς εκνευριστική και αφόρητη και, νομίζω, ήταν το μόνο μελανό σημείο που βρήκα σ' αυτή τη συνέχεια. Κατά τα άλλα, η Blake γράφει πολύ ωραία, έχει διαβάσει καλά το μάθημά της και με έκανε να περιμένω σαν τρελή το τρίτο βιβλίο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d.gr-assets.com/books/1392579949l/112750.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d.gr-assets.com/books/1392579949l/112750.jpg" width="264" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Karen Marie Moning - Darkfever (Fever 1)</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αδαής Μπάρμπι μετακομίζει στην Ιρλανδία για να βρει το δολοφόνο της αδερφής της και μπλέκει με ξωτικά. Δεν ήταν ακριβώς <i>κακό</i> βιβλίο, με την αυστηρή έννοια του όρου, είχε κάποιες αστείες στιγμές και η συγγραφέας -οφείλω να ομολογήσω- έκανε μια σχετική προσπάθεια στο κομμάτι της πλοκής. Αλλά, μα τους θεούς του Ολύμπου (επηρεάστηκα, φαίνεται, από το από πάνω βιβλίο), η πρωταγωνίστρια ήταν ηλίθια. Ήταν χαζή σε βαθμό κακουργήματος, θα έπρεπε να της έχει απαγορευτεί να είναι πρωταγωνίστρια σε οτιδήποτε άλλο πέραν, ενδεχομένως, κάποιου βιβλίου με τίτλο Fae For Dummies. Πέραν τούτου, πολλά πράγματα συνέβαιναν εντελώς ξαφνικά και χωρίς προετοιμασία (π.χ. το πώς απέκτησε η δικιά μας μαύρη ζώνη στο καράτε) και διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσο βρήκα αδιάφορο ή εντελώς ακαλαίσθητο το αυθόρμητο γδύσιμο της ηρωίδας κάθε φορά που έβλεπε τον V'lane. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-22971534632732353142014-09-02T15:24:00.000+03:002014-09-02T15:24:41.605+03:00Αβραάμ Κάουα - Το Ασήμι Που Ουρλιάζει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.readpoint.com/thumbnails/Jemma%20Press%20%CE%9E%CE%AD%CE%BD%CE%B7%20%CE%9B%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1/%CE%A4%CE%BF%20%CE%B1%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B9%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.readpoint.com/thumbnails/Jemma%20Press%20%CE%9E%CE%AD%CE%BD%CE%B7%20%CE%9B%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1/%CE%A4%CE%BF%20%CE%B1%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B9%20%CF%80%CE%BF%CF%85%20%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9_1.jpg" height="400" width="273" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είχα ακούσει και διαβάσει πολλά για το <i><a href="http://www.bookstation.gr/Product2.asp?ID=141532">Ασήμι που Ουρλιάζει</a></i> του Αβραάμ Κάουα και σχετικά πρόσφατα βρήκα την ευκαιρία να το αγοράσω σε προσιτή τιμή και να το διαβάσω - επιτέλους. Το έχω ξαναπεί, μου αρέσουν οι παράξενοι, μυστήριοι τίτλοι, αυτοί που πρέπει να αποκρυπτογραφήσεις σαν αναγνώστης, αυτοί που δεν στα δίνουν όλα στο πιάτο και σε αναγκάζουν να σκεφτείς, τροφοδοτούν τη φαντασία και τις αισθήσεις σου. Κακά τα ψέματα, οι τίτλοι είναι πολύ σημαντικοί και με το <i>Ασήμι που Ουρλιάζει</i>, ο Αβραάμ Κάουα χτύπησε κέντρο. Παρότι η Μέριλυν δεν έχει άμεση σχέση με την υπόθεση, για λόγους που γίνονται σύντομα αντιληπτοί από τον αναγνώστη, το εξώφυλλο είναι επίσης ταιριαστό, όπως και η γενικότερη αισθητική της έκδοσης, με το ζευγάρι από γυναικεία μάτια στην αρχή του κάθε κεφαλαίου. Από πολλές απόψεις, το <i>Ασήμι που Ουρλιάζει</i> είναι ένα ερωτικό γράμμα στην τέχνη του κινηματογράφου και το εξώφυλλο το αποδίδει αυτό στην εντέλεια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η Πανδώρα Όρμοντ είναι ερευνήτρια του μεταφυσικού. Ξεκίνησε ως τσαρλατάνος, αλλά σύντομα βρέθηκε αντιμέτωπη με πράγματα που δεν μπορούσε να εξηγήσει και δεν είχε άλλη λύση πέρα από το να πιστέψει στα πλάσματα που στοιχειώνουν τη νύχτα. Ο επιθεωρητής Ντορεμιέ δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις δύσκολες υποθέσεις. Έχει μεγάλο πρόβλημα με τις περίεργες υποθέσεις, όμως. Ο φόνος ενός διάσημου συλλέκτη ταινιών υπό ύποπτες και μυστήριες συνθήκες, φέρνει την Πανδώρα στο δρόμο του Ντορεμιέ. Μια ολόκληρη ταινιοθήκη από ταινίες ή κομμάτια ταινιών που δεν γυρίστηκαν ποτέ. Η <i>Κόρη του Δράκουλα</i>. Ένα πλάνο που επηρεάζει σχεδόν μαγικά όσους το βλέπουν. Δολοφονίες, νεκροί που ζωντανεύουν και κινηματογράφος - μπόλικος κινηματογράφος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η γραφή του Κάουα μου άρεσε, ήταν λιτή και απέριττη, μοντέρνα, γρήγορη, χωρίς φανφάρες και βερμπαλισμούς. Οι περιγραφές του Λονδίνου ήταν εντυπωσιακά ρεαλιστικές και απέδιδαν το κλίμα της πόλης πολύ σωστά και λειτουργικά σε σχέση με την υπόθεση και την ατμόσφαιρα του ίδιου του βιβλίου. Οι διάλογοι ήταν καλογραμμένοι και υπάρχουν αρκετές σκηνές που θα σε κάνουν να κολλήσεις και να τις διαβάσεις 2-3 φορές. Παρόλα αυτά, εκεί ήταν που εντόπισα και το μεγαλύτερο πρόβλημα του μυθιστορήματος, το οποίο είναι η έλλειψη επιμέλειας. Ορθογραφικά, τυπογραφικά, συντακτικά λάθη, σημεία στίξης που λείπουν ή υπάρχουν εκεί όπου δεν θα έπρεπε - όλα αυτά μειώνουν σημαντικά την εμφάνιση και την ποιότητα του κειμένου, καθώς του στερούν τη δυνατότητα να λάμψει. Η σύλληψη με τους τίτλους των κεφαλαίων να είναι τίτλοι ταινιών τρόμου, όμως, ήταν ιδιοφυής. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες, σε γενικές γραμμές, με προσωπικούς αγαπημένους τον Τζων και τον Ντορεμιέ. Η ίδια η Πανδώρα με άφησε πιο πολύ με την εντύπωση μιας κοινότυπης ηρωίδας urban fantasy, όμοιας με δεκάδες άλλες, χωρίς κάτι να την ξεχωρίσει από το σωρό. Δεν είναι ότι είναι κακογραμμένος χαρακτήρας, απλά δεν είναι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτη. Έχω διαβάσει αρκετό urban fantasy για να μπορώ με ασφάλεια να πω ότι, πολλές φορές, είναι καλύτερο να γράφει κανείς μια ηρωίδα που θα σπάσει τα νεύρα του αναγνώστη και θα τον κάνει να θέλει να βουτήξει μέσα στο βιβλίο για να την πνίξει από το να γράφει μια γενικά καλή και γενικά αδιάφορη ηρωίδα. Το αυτό, βέβαια, και για τους άντρες πρωταγωνιστές. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το δυνατό σημείο του <i>Ασημιού</i> είναι η υπόθεσή του. Είναι πρωτότυπη, διατηρεί το μυστήριο σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του βιβλίου, έχει ανατροπές, έχει σταδιακή εξέλιξη και σε ταλαιπωρεί, όσο διαβάζεις γιατί, για πάρα πολλές σελίδες, δεν μπορείς να φανταστείς πού το πάει ο συγγραφέας. Το μοναδικό πράγμα που λίγο με χάλασε ήταν η εμφάνιση του από μηχανής θεού στο τέλος, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μείωσε τη γενικότερη θετική μου εντύπωση για το βιβλίο. Είναι ένα urban fantasy -όχι, δεν είναι τρόμου και, πιθανότατα, αν πάει κάποιος να το διαβάσει ως τρόμου θα απογοητευτεί- όπου τα τέρατα είναι τρομακτικά και το κακό είναι κακό και δεν βάζει νερό στο κρασί του, ούτε λάμπει στο φως του ήλιου. Κοινώς, είναι ακριβώς το είδος του urban fantasy που μου αρέσει να διαβάζω. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είναι το καλύτερο urban fantasy που έχω διαβάσει ποτέ μου; Όχι. Αλλά είναι πάρα πολύ καλό κι αν κάποιος μπορεί να βάλει στην άκρη τα προβλήματα της επιμέλειας πιστεύω πως θα το ευχαριστηθεί ιδιαίτερα. Συστήνεται σε λάτρεις του κινηματογράφου, των ταινιών τρόμου της Hammer και σε όσους θέλουν να δουν τι ψάρια πιάνει ένας Έλληνας συγγραφέας σε ένα είδος που, γενικά, δεν προτιμάται στην εγχώρια σκηνή από τους συγγραφείς (απάντηση: <i>πολλά</i> ψάρια). </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-84970451723065938202014-06-28T12:59:00.002+03:002014-06-28T12:59:26.251+03:00Κωνσταντίνος Κέλλης - Το Φως Μέσα Μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.batsioulas.gr/images/fws_mesa_mou.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.batsioulas.gr/images/fws_mesa_mou.jpg" height="400" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><a href="http://www.biblionet.gr/book/192373/%CE%9A%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82,_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82/%CE%A4%CE%BF_%CF%86%CF%89%CF%82_%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1_%CE%BC%CE%BF%CF%85"><i>Το Φως Μέσα Μου</i></a> είναι μια συλλογή δεκατριών ιστοριών, ως επί το πλείστον τρόμου, πολλές από τις οποίες έχουν βραβευτεί σε διαγωνισμούς ή έχουν δημοσιευτεί, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Η πρώτη ατομική δουλειά του συγγραφέα, Κωνσταντίνου Κέλλη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Momentum και μπορεί εύκολα να βρεθεί σε μεγάλα ή/και εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία. Η αλήθεια είναι πως από καιρό είχα σκοπό να το πάρω, μιας και είχα διαβάσει διθυραμβικά σχόλια γι' αυτό και χαίρομαι ιδιαίτερα που το έκανα, καθώς τα σχόλια αυτά αποδείχτηκαν πέρα για πέρα αληθινά. Όπως κάνουμε συνήθως με τις συλλογές διηγημάτων, πάμε να εξετάσουμε κάθε ιστορία ξεχωριστά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Φτυάρι</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας άντρας και ο γιος του, παγιδευμένοι σε μια ατέρμονη αλληλουχία γεγονότων, από τα οποία δεν υπάρχει διαφυγή. Δεν ξέρω αν η Κόλαση είναι οι άλλοι, πάντως, στην ιστορία αυτή, σίγουρα η Κόλαση είναι ο εαυτός μας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολύ δυνατό ξεκίνημα, καλογραμμένη, σύντομη ιστορία με έντονες εικόνες και συναρπαστική ατμόσφαιρα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Ο Γέρος Των Κοράκων</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα παιδί πρέπει να φροντίσει το σκιάχτρο τους να αποκτήσει καινούριο πρόσωπο και ρούχα, προτού οι συνέπειες της αμέλειας του πατέρα και του θείου του αποδειχτούν καταστροφικές. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μία από τις αγαπημένες μου, προσωπικά, ιστορίες, αγωνιώδης, σκοτεινή και αριστοτεχνικά, σχεδόν κινηματογραφικά γραμμένη. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Τάλιθα Κούμι</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα ζεύγος εφήβων καταφεύγει σε ένα δάσος διάσημο για τους αυτόχειρες που έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει, προκειμένου...ας πούμε πως οι στόχοι είναι λίγο διαφορετικοί για κάθε έναν από τους δύο πρωταγωνιστές μας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν ξέρω τι ακριβώς με χάλασε στο διήγημα αυτό. Είναι πολύ καλογραμμένο και η φρίκη που περιγράφει κορυφώνεται διαρκώς, αλλά κάπου εκεί στο σημείο όπου η έφηβη γκοθού ήξερε να μεταφράσει εβραϊκά χωρίς κάποια πειστική εξήγηση για το πώς μπορεί να κατείχε τέτοια γνώση...με πέταξε εκτός κλίματος. Ασήμαντο, θα πει κανείς, ο σκοπός είναι ο τρόμος και αυτός επετεύχθη και με το παραπάνω. Αλλά, για κάποιο λόγο, δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε, για μένα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Θέλω Να Δω</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα κοριτσάκι παίζει ανέμελο στον προσωπικό του μικρόκοσμο, θυμάται και ξεχνάει, ακούγοντας μονάχα τη στοργική φωνή του μπαμπά του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Άλλη μία από τις αγαπημένες μου ιστορίες, ίσως επειδή μου θύμισε αμυδρά το <i>Kaleidoscope </i>του Ray Bradbury, από το βιβλίο, <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Illustrated-Man-Flamingo-Modern-Classics-ebook/dp/B00BAJ6GKS/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1403947155&sr=8-1&keywords=the+illustrated+man">The Illustrated Man</a></i>. Λυρική γραφή, όμορφες περιγραφές και σπαρακτικό, ανατρεπτικό τέλος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Η Ψυχή του Φιλ Ο'Ντόνοβαν</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια χιουμοριστική, στη βάση της, ιστορία για έναν αδαή τύπο που πούλησε την ψυχή του σε κάτι περίεργους εκπροσώπους της Εκκλησίας, οι οποίοι υπόσχονται να την κρατήσουν αγνή. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα ευπρόσδεκτο διάλειμμα από τις προηγούμενες ιστορίες, διασκεδαστική και με χιούμορ, χωρίς όμως, ταυτόχρονα, να χάνει το στόχο και να γίνεται σαχλή ή παράταιρη με την ατμόσφαιρα του υπόλοιπου βιβλίου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Lights Out</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σκοτάδι καλύπτει την πόλη κι ο έρμος πρωταγωνιστής μας παλεύει να βγάλει άκρη σε μια ξένη χώρα, μόνος, με ανθρώπους τριγύρω του που δεν καταλαβαίνει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ήταν κι αυτή μια από τις ιστορίες που δεν με άγγιξαν ιδιαίτερα. Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να προσδιορίσω, με άφησε ανικανοποίητη, δεν ένιωσα τον τρόμο της. Καλογραμμένη, βέβαια, όπως όλα τα διηγήματα της συλλογής, όχι του γούστου μου, όμως. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Το Φως Μέσα Μου</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας άντρας και η κόρη του ταξιδεύουν προς το φάρο που, για χρόνια, αποτελούσε κληρονομιά της οικογένειάς του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εξαιρετικά γραμμένη και δοσμένη ιστορία, με θαυμάσια ατμόσφαιρα και πολύ καλοστημένη. Πραγματικά, αδυνατώ να βρω έστω και ένα ψεγάδι στο διήγημα αυτό, από τον τίτλο μέχρι το τέλος, είναι ένα διαμάντι. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Για την Ελίζα</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Νεαρή κοπέλα μετακομίζει στο διαμέρισμα που νοικιάζει ένας παράξενος γέρος και αναγκάζεται να συμβιώσει με κούκλες και πορτρέτα της νεκρής του κόρης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κλασσικό θέμα, από τις λιγότερο πρωτότυπες ιστορίες του βιβλίου, κατάφερε παρόλα αυτά να με κερδίσει από τις πρώτες γραμμές. Είναι τόσο καλογραμμένη και ατμοσφαιρική και ο γέρος και η κοπέλα είναι τόσο πειστικοί χαρακτήρες που, πραγματικά, σε κάνουν να αδιαφορείς παντελώς που αυτό κάπου το έχεις ξαναδιαβάσει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Περπατάει Ανάμεσα Στα Δέντρα</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας άντρας δοκιμάζει ύπνωση στο γραφείο συναδέλφου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αδύναμη ιστορία, όμορφα γραμμένη και με ανατρεπτικό τέλος - το πρόβλημα είναι ότι χωρίς αυτό, όμως, δεν θα λειτουργούσε. Χρειαζόταν, πιστεύω, κάτι παραπάνω για να λάμψει πραγματικά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Ο Κόλπος Των Ναυαγίων</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας μισάνθρωπος χτίζει κάστρα στην παραλία και οι αναιδείς λουόμενοι επιμένουν να του τα χαλάνε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ξεκαρδιστική ιστορία, που πιάνει τη μυθολογία Κθούλου και της αλλάζει τον αδόξαστο. Απολαυστικότατη και, πολύ σοφά, μικρή σε μέγεθος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Δεν Υπάρχει Λόγος Ανησυχίας!</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας άντρας σπάει το κεφάλι του και, σε όλη την υπόλοιπη ιστορία, σπάμε εμείς το δικό μας για να καταλάβουμε τι συμβαίνει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φανταστικές εικόνες, βγαλμένες από τα έργα του <i><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CF%82_%CE%88%CF%83%CE%B5%CF%81">Έσερ</a></i> και μπόλικο μαύρο χιούμορ, αλλά μένει περισσότερο στο μυαλό σαν κολάζ ασύνδετων στιγμιοτύπων παρά σαν ιστορία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Με Τα Μάτια Ανοιχτά, Ονειρεύτηκα Φωτιά</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας στρατιώτης ονειρεύεται (;) τον εαυτό του σε διάφορες ιστορικές μάχες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ε, λοιπόν, πραγματικά ήθελα να μου αρέσει η ιστορία αυτή γιατί τον τίτλο της τον ερωτεύτηκα και γιατί μου θύμισε λίγο ένα από τα αγαπημένα μου επεισόδια του <i>The Hunger</i>, το<i> Fly by Night</i>, βασισμένο σε διήγημα της Gemma Files. Η γνώμη μου είναι ότι θα μπορούσε να ήταν μικρότερο σε μέγεθος, μιας και το ίδιο το θέμα του το καθιστά κουραστικό και μονότονο από ένα σημείο και μετά. Παρόλα αυτά, καλογραμμένο και με ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><u>Ένα Νέο Σκοτάδι</u></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τρελός επιστήμονας, πειράματα και πλάσματα φτιαγμένα από σκοτάδι. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σίγουρα η λιγότερο αγαπημένη μου και αδύναμο κλείσιμο για μια τόσο υψηλού επιπέδου συλλογή. Όχι κακή, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν κακές ιστορίες στο <i>Φως Μέσα Μου</i>, αλλά αρκετά κατώτερη των υπολοίπων, τόσο σαν ιδέα όσο και σαν εκτέλεση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τελικός απολογισμός; Με επτά εξαιρετικές ιστορίες, τρεις πολύ καλές, δύο καλές και μόλις μία μέτρια, θα έλεγα πως η πρώτη ατομική δουλειά του Κωνσταντίνου Κέλλη στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Είναι ευτύχημα η ύπαρξη μιας τέτοιας ποιοτικής συλλογής στην ελληνική σκηνή και, αντικειμενικά, θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί σε οποιοδήποτε ράφι βιβλιοπωλείου στο εξωτερικό. Δεν είναι, δηλαδή, "καλό βιβλίο για τα ελληνικά δεδομένα", είναι καλό βιβλίο γενικότερα, τέλος. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-18348002944674044302014-06-25T13:01:00.000+03:002014-06-25T13:01:12.823+03:00Charlie Huston - Already Dead <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51FNXA2TZ2L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://ecx.images-amazon.com/images/I/51FNXA2TZ2L.jpg" height="400" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">To <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Already-Dead-Joe-Pitt-Book-ebook/dp/B0043VDI7E/ref=sr_1_2?s=books&ie=UTF8&qid=1403423291&sr=1-2&keywords=already+dead">Already Dead</a></i> μου το πρότειναν καιρό πριν και, καιρό πριν, το αγόρασα. Έκτοτε είχε παραμείνει κρυμμένο στην ασφυκτικά γεμάτη βιβλιοθήκη μου, περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά του να διαβαστεί. Το ξεκίνησα, τελικά, φέτος τα Χριστούγεννα, το άφησα πενήντα σελίδες πριν το τέλος και το ολοκλήρωσα το Πάσχα. Είναι το πρώτο βιβλίο της urban fantasy σειράς του Charlie Huston -για τον οποίο δεν γνωρίζω πολλά περισσότερα πέρα από το ότι τον λένε Charlie Huston- με πρωταγωνιστή τον βρικόλακα, Joe Pitt. Στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Οξύ, σε μετάφραση του Νίκου Ρούσσου, με τον τίτλο <a href="http://www.politeianet.gr/books/9789604352585-huston-charlie-oxu-idi-nekros-92441"><i>Ήδη Νεκρός</i></a>. Παρόλο που οι εκδόσεις Οξύ έχουν κλείσει, εγώ δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα να το βρω και ακόμη το παίρνει το μάτι μου καμιά φορά σε βιβλιοπωλεία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Στο εξωτικό Μανχάταν, μια πληθώρα φατριών από απέθαντους μάχονται για την εξουσία στην πόλη και τους θνητούς της. Ο Joe Pitt είναι ανεξάρτητος, αλλά το τίμημα της ελευθερίας του είναι ότι συχνά αναγκάζεται να αναλαμβάνει δουλειές για το Συνασπισμό, την πιο ισχυρή και σκληροπυρηνική από αυτές. Μια τέτοια δουλειά τον οδηγεί στην αναζήτηση μιας νεαρής, εξαφανισμένης κοπέλας, γόνου πλούσιας οικογένειας και στο κυνήγι ενός φορέα του βακτηριδίου των ζόμπι -πραγματικά αδυνατώ να το περιγράψω καλύτερα, μιας και περί αυτού ακριβώς πρόκειται. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Charlie Huston παίζει roleplaying games και δεν το κρύβει. Και να ήθελε να το κρύψει, βέβαια, οι επιρροές του από το <i><a href="http://rpg.drivethrustuff.com/product/1122/Vampire-The-Requiem?term=vampire+the+re&it=1">Vampire: the Requiem</a></i> είναι παραπάνω από εμφανείς. Αυτό που του αναγνωρίζω, βέβαια, είναι ότι δεν αντέγραψε, αλλά κατέβαλε προσπάθεια να δημιουργήσει κάτι δικό του με βάση την έμπνευση την οποία άντλησε. Δίνει μια πιο επιστημονική εξήγηση στην προέλευση και τη φύση των βρικολάκων, όπως και των ζόμπι και υιοθετεί ένα ύφος γρήγορο, μοντέρνο και, θα μπορούσε κάποιος να πει, noir-punk. Παρόλα αυτά, δεν με ενθουσίασε η γραφή του. Το διάβασα στα Ελληνικά και, επομένως, δεν είμαι βέβαιη αν φταίει γι'αυτό το πρωτότυπο, η μετάφραση ή η επιμέλεια, ωστόσο δεν μου προκάλεσε την επιθυμία να διαβάσω τα επόμενα βιβλία της σειράς. Οφείλω, βέβαια, να τονίσω ότι αυτό είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου, καθώς εγώ δίνω ιδιαίτερη βάση στο λόγο. Κάποιος άλλος μπορεί να εκτιμήσει αρετές που εγώ αδυνατώ να δω στο συγκεκριμένο στυλ και, ως εκ τούτου, να έχει άλλη άποψη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι βασικοί δύο χαρακτήρες που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια του βιβλίου είναι ο πρωταγωνιστής και ο ανταγωνιστής. Ο πρωταγωνιστής είναι ο τυπικός ήρωας μυθιστορήματος αστικής φαντασίας, δεν έχει κάτι που να τον ξεχωρίζει ή να τον κάνει αξιομνημόνευτο. Ο ανταγωνιστής, από την άλλη, καταλήγει να είναι εντελώς καρικατούρα, μιας και έχει μαζεμένα πάνω του τα στραβότερα στραβά που θα μπορούσε ένας συγγραφέας να δώσει σε χαρακτήρα: είναι ζάμπλουτος, είναι ιδιοφυΐα, τρελός επιστήμονας, σαδιστής αλλά <i>και</i> παιδόφιλος. Οι υπόλοιποι είναι, ως επί το πλείστον, γλάστρες που πλαισιώνουν τον πρωταγωνιστή, αν και ένας-δυο έχουν κάποια ιδιαίτερα στοιχεία. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σαν κόσμος παρουσιάζει ενδιαφέρον, ειδικά για όσους δεν έχουν διαβάσει ποτέ κάποιο βιβλίο όπου οι βρικόλακες να παρουσιάζονται ως πολιτικά πλάσματα και να είναι οργανωμένοι σε διαφορετικές φατρίες. Το setting μοιάζει να έχει αρκετό ζουμί για περισσότερες ιστορίες και η πλοκή δεν είναι καθόλου κακή, αλλά σίγουρα δεν θα ήταν μέσα στις πρώτες μου επιλογές αν ήθελα να διαβάσω καλό urban fantasy. Σε γενικές γραμμές, όχι το καλύτερο βιβλίο του είδους που θα μπορούσε κανείς να διαβάσει, αλλά ούτε και το χειρότερο. Για καλοκαιράκι στην παραλία δεν είναι κακή περίπτωση. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-47092481449420534332014-05-22T23:59:00.000+03:002014-05-23T00:03:54.856+03:00Κιάρα Καλουντζή - Λουάνες <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-77r63ZjN4Ds/UxexlXU_1GI/AAAAAAAAEwo/u1tJBx8Is1k/s1600/223529_454569297949660_1036543143_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-77r63ZjN4Ds/UxexlXU_1GI/AAAAAAAAEwo/u1tJBx8Is1k/s1600/223529_454569297949660_1036543143_n.jpg" height="400" width="293" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δύσκολα θα μπορούσα να βρω καλύτερο βιβλίο για να εγκαινιάσω την εμφάνιση του ελληνικού speculative fiction στον ιστότοπο αυτό. Πέρασα τα τελευταία τέσσερα χρόνια μακριά από την Ελλάδα και, γυρνώντας πίσω, ανακάλυψα με χαρά πόσο είχε αναπτυχθεί η ελληνική σκηνή του φανταστικού, του τρόμου και της επιστημονικής φαντασίας στο συγκεκριμένο διάστημα. Αν και μικρό σε μέγεθος, το <i><a href="http://www.protoporia.gr/loyanes-p-377315.html">Λουάνες</a> </i>είναι οπτικά πανέμορφο και, όπως ίσως θυμάστε από την ενθουσιώδη αγορά του <i><a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.gr/2013/09/chris-riddell-goth-girl-and-ghost-of.html">Goth Girl</a>, </i>μερικές φορές το εικαστικό κομμάτι ενός βιβλίου είναι αρκετό για να τραβήξει το μάτι του αναγνώστη. Η χαρά μου που αποδείχτηκε εξίσου πανέμορφο και αναγνωστικά ήταν, φυσικά, διπλή. Ας σταματήσω, όμως, τη φλυαρία, και ας περάσω στα του βιβλίου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Λουάνες</i> είναι τα επτά φεγγάρια του κόσμου που έχει πλάσει η Κιάρα Καλουντζή.Η Πρίμια Λουάνη, η κόκκινη, είναι το φεγγάρι των εραστών. Η Σεκούια Λουάνη, η πορτοκαλιά, είναι το φεγγάρι των μετάλλων και της φωτιάς. Η Τέρτια Λουάνη, η κίτρινη, είναι το φεγγάρι των γιατρικών και των βοτάνων. Η Κουάρτια Λουάνη, η πράσινη, είναι το φεγγάρι της γονιμότητας. Η Κουίντια Λουάνη, η γαλανή, είναι το φεγγάρι της επικοινωνίας, της διαίσθησης και του οράματος. Η Σέξτια Λουάνη, η μπλε, είναι το φεγγάρι των κυμάτων και της Αλμυρής, της απέραντης θάλασσας. Η Σέπτια Λουάνη, η μωβ, κρύβει τα μυστικά και τα φυλάγματα. Κάθε Λουάνη έχει τις δικές της ταξιδεύτρες, γυναίκες προικισμένες με τα χαρίσματα του εκάστοτε φεγγαριού. Το μικρό αυτό βιβλιαράκι, περιέχει οκτώ ιστορίες, μία για κάθε Λουάνη συν μία επιπλέον. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Συνήθως, όταν γράφω για συλλογές ή ανθολογίες, σχολιάζω ξεχωριστά κάθε ένα από τα διηγήματα που εμπεριέχονται σ'αυτές. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ας μου επιτραπεί να μην ακολουθήσω αυτήν την οδό. Επειδή οι ιστορίες είναι σύντομες, φοβάμαι πως θα χαλάσω την απόλαυση του αναγνώστη με το να αναφερθώ εκτενώς σε κάθε μία. Θα πω, λοιπόν, ότι συνολικά τα διηγήματα μου άρεσαν πάρα πολύ. Η περισσότερο αγαπημένη μου ήταν, μάλλον, η ιστορία της Σέπτιας Λουάνης και η λιγότερο αγαπημένη μου ήταν αυτή της Κουάρτιας Λουάνης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η Κιάρα Καλουντζή επικεντρώνεται στις γυναίκες, αυτές βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, αυτές είναι οι ταξιδεύτρες, αυτές μας αφορούν. Οι άντρες τις περιστοιχίζουν ως οχήματα της κάθε ιστορίας, αλλά εκείνες είναι οι πραγματικές πρωταγωνίστριες. Η μοίρα, ο έρωτας, το τίμημα της μαγείας είναι θέματα κεντρικά στα περισσότερα από τα διηγήματα, ενώ δεν λείπει περιστασιακά το χιούμορ. Ο κόσμος που πλάθει η συγγραφέας είναι ιδιαίτερος, ενδιαφέρων και παραμυθένιος, αλλά σε αφήνει με μια γλυκόπικρη αίσθηση αντί με τη ζαχαρένια γεύση των σύγχρονων παραμυθιών. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Βέβαια, όλα τα υπόλοιπα ωχριούν μπροστά στη γραφή. Το ομολογώ, τον ζήλεψα λίγο το λόγο της. Είναι όμορφος, λυρικός, ρέει, έχει μια ποιότητα παραδοσιακού, Ελληνικού παραμυθιού και μαγεύει τον αναγνώστη. Είναι εμφανές ότι το <i>Λουάνες</i> εκεί ακριβώς στηρίζεται και αυτό ακριβώς αναδεικνύει ως δυνατό του χαρτί. Πραγματικά, η γραφή του είναι τόσο <i>όμορφη</i> που σε ρουφάει και δεν σε αφήνει να το αφήσεις. </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Αν ένα αρνητικό έπρεπε να του καταλογίσω, αυτό θα ήταν ότι δεν το χόρτασα. Το τέλειωσα κι ήθελα κι άλλο. Ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο καλύτερα, ήθελα να συνεχίσω να διαβάζω ιστορίες για τις Λουάνες και τις ταξιδεύτριές τους. Βασικά, εδώ που τα λέμε, ακόμη και τσελεμεντέ θα διάβαζα αν ήταν γραμμένος έτσι. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Αν ανήκετε σε όσους διστάζουν να διαβάσουν ελληνικό φανταστικό, εμπιστευτείτε με σ'αυτό και δώστε μια ευκαιρία στην Κιάρα Καλουντζή και τις <i>Λουάνες</i> της. Θα περάσετε μερικές εξαιρετικά ευχάριστες ώρες και θα μαγευτείτε. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-14195508634590264122014-04-23T14:57:00.002+03:002014-04-23T14:57:54.662+03:00L. E. Modesitt - Imager<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://jacketupload.macmillanusa.com/jackets/high_res/jpgs/9780765360076.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://jacketupload.macmillanusa.com/jackets/high_res/jpgs/9780765360076.jpg" height="400" width="248" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με τον αγαπητό κύριο Modesitt, η σχέση μας ήταν ανύπαρκτη μέχρι προσφάτως, κυρίως γιατί δυσκολευόμουν να βρω βιβλία του στο κοντινό μου βιβλιοπωλείο στας Αγγλίας. Γνώριζα τη φήμη του, όμως, και είχα από καιρό βάλει στο μάτι το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Imager-Book-One-Portfolio/dp/0765360071/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1398251271&sr=8-1&keywords=imager">Imager</a>, </i>λόγω της πρωτότυπης υπόθεσής του. Τελικά, κατάφερα να το βρω και να το διαβάσω και οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν θετικότατες. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της σειράς <i>Imager Portfolio, </i>η οποία αριθμεί επτά βιβλία, μέχρι στιγμής - τα τέσσερα από τα οποία διαδραματίζονται πριν το <i>Imager</i>, όμως. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Rhenn είναι γιος ενός εργοστασιάρχη, όμως δεν θέλει να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση. Ο πατέρας του, λοιπόν, τον στέλνει να μαθητεύσει κοντά σ΄έναν ζωγράφο. Παρόλο που ο Rhenn είναι, κατά κοινή ομολογία, εξαιρετικά προικισμένος, ο πραγματισμός και η εμμονή του στη ρεαλιστική απεικόνιση δεν τον βοηθούν να προοδεύσει. Όλα αυτά θα αλλάξουν τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσει ότι η ζωγραφική δεν αποτελεί το μοναδικό του χάρισμα. Ένα τραγικό συμβάν θα τον αναγκάσει να αναθεωρήσει το μέλλον του και να αναζητήσει καταφύγιο στο μυστηριώδες και επιβλητικό <i>Collegium</i>, όπου εκπαιδεύονται οι <i>Imagers</i>. Οι <i>Imagers </i>είναι, θα έλεγε κανείς, οι μάγοι του συγκεκριμένου κόσμου, τους οποίους όλοι φοβούνται και αποφεύγουν. Ο Rhenn θα χρειαστεί να υποστεί μια ολόκληρη σειρά από δοκιμασίες προκειμένου να αποδείξει την αξία του και, πολύ σύντομα, θα μάθει ότι η δουλειά ενός <i>Imager</i> είναι πολύ διαφορετική και πολύ πιο δύσκολη απ' όσο αρχικά φανταζόταν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το βιβλίο είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, από την οπτική γωνία του Rhenn. Μοιραία, αυτό σημαίνει ότι ο πιο σημαντικός και πιο ανεπτυγμένος χαρακτήρας είναι ο δικός του. Ωστόσο, βάρος δίνεται και στους δευτερεύοντες χαρακτήρες που αποτελούν τον άμεσο περίγυρό του - οικογένεια, δάσκαλοι, η κοπέλα που αγαπάει. Το γεγονός ότι ο Rhenn είναι ένας χαρακτήρας τόσο πρακτικός και δεν αναλώνεται σε συναισθηματισμούς, δίνει μερικές φορές την εντύπωση στον αναγνώστη ότι είναι ψυχρός. Αυτό, όμως, δεν τον κάνει αντιπαθή, καθώς διαθέτει χιούμορ και είναι έξυπνος, παρόλο που δεν είναι συναισθηματικός. Πέρα από πρακτικός, ο Rhenn είναι εξαιρετικά προσγειωμένος και δεν του λείπουν τα ελαττώματα. Η Seliora και η αδερφή του Rhenn είναι υπoδείγματα γραφής γυναικείου χαρακτήρα σε βιβλίο φαντασίας: είναι έξυπνες, ανεξάρτητες, εξίσου ικανές με τους άντρες και δεν φοβούνται να πουν τη γνώμη τους. Ο Master Dichartyn είναι υπέροχος στους διαλόγους του με τον πρωταγωνιστή και, αν είναι κανείς λίγο υποψιασμένος, καταλαβαίνει από νωρίς το νόημα των ασκήσεων που τον βάζει να κάνει και των ερωτήσεών του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σαν κόσμος, μου άρεσε πάρα πολύ και τον βρήκα εντυπωσιακά αληθοφανή σε σύγκριση με άλλα βιβλία που έχω διαβάσει. Η οργάνωση των συντεχνιών και οι μεταξύ τους πολιτικές, η εξωτερική πολιτική, η τεχνολογία, τα εργοστάσια, οι κλίκες, όλα έβγαζαν απόλυτο νόημα και δεν μου άφησαν κενά ούτε απορίες. Η μαγεία είναι ελάχιστη, κάτι το οποίο αιτιολογείται ικανοποιητικά λόγω της προϊστορίας του κόσμου, και η δομή και το στήσιμο του σύμπαντος είναι άρτια σε όλα τα επίπεδα: κουλτούρα, θρησκεία, πολιτική, ιστορία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πλοκή είναι στρωτή και γραμμική, κάτι το οποίο είναι αναμενόμενο δεδομένου ότι ασχολούμαστε, ως επί το πλείστον, με την εκπαίδευση του πρωταγωνιστή και τα γεγονότα γύρω και μετά από αυτήν. Προσωπικά, είχα μαντέψει αρκετά πρόωρα πού το πήγαινε ο συγγραφέας, όμως αυτό δεν με ενόχλησε διότι με κράτησαν οι εξαιρετικοί διάλογοι, ο ενδιαφέρων κόσμος και οι χαρακτήρες. Παρόλα αυτά, είμαι βέβαιη πως όποιος έχει διαβάσει λιγότερο fantasy, θα βρει την υπόθεση συναρπαστική. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Η φόρμα και η γραφή μου άρεσαν, επίσης: πολύ μικρά κεφάλαια, με αρκετό διάλογο, τα οποία πάντα ξεκινούν με κάποιο γνωμικό. Ένα-δυο μόνο μου έδωσαν την αίσθηση της επανάληψης, αλλά επειδή ακριβώς είναι μικρά, αυτό δεν με κούρασε. O Modesitt γράφει όμορφα και ξέρει να κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, κάτι το οποίο μόνο ως θετικό μπορώ να χαρακτηρίσω. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε γενικές γραμμές, ένα πολύ καλό πρώτο βιβλίο, που αφήνει υποσχέσεις για μια ακόμη καλύτερη συνέχεια. Θα το πρότεινα ιδιαίτερα σε όσους αρέσει η Robin Hobb και, συγκεκριμένα, το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Assassins-Apprentice-Farseer-Trilogy-Book/dp/000756225X/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1398254164&sr=8-1&keywords=assassin%27s+apprentice">Assassin's Apprentice</a></i> - μιας και το <i>Imager</i> μου θύμισε αρκετά το συγκεκριμένο βιβλίο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-11473345802484864252014-03-23T21:27:00.000+02:002014-03-23T21:27:59.855+02:00Bookίτσες #3 - On Stranger Tides<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1355922905l/15808485.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1355922905l/15808485.jpg" height="400" width="263" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Στις σημερινές bookίτσες, θα καταπιαστούμε με συγγραφείς που έχουν διακριθεί σε ένα συγκεκριμένο είδος και αποφάσισαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε κάποιο άλλο. Η πρώτη είναι η </span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Caitlín R. Kiernan, για την οποία μίλησα εκτενώς στο <a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.co.uk/2014/03/caitlin-r-kiernan-silk.html">review</a> του <i>Silk. </i>Μια συγγραφέας που είχε γράψει αποκλειστικά και μόνο βιβλία τρόμου - μέχρι πέρσι, που κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνίστρια τη <i>Siobhan Quinn</i>. Η δεύτερη είναι η Lilith Saintcrow, της οποίας το όνομα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο <i>Καλειδοσκόπιο </i>με το <i><a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.co.uk/2013/10/lilith-saintcrow-red-plague-affair.html">review</a></i> της σειράς Bannon & Clare<i>. </i>Μια συγγραφέας που έγινε γνωστή μέσω των επιτυχημένων urban fantasy σειρών της, <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Dante-Valentine-Novels-ebook/dp/B004R9Q1TE/ref=sr_1_5?ie=UTF8&qid=1395598573&sr=8-5&keywords=lilith+saintcrow">Dante Valentine</a></i> και <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Jill-Kismet-The-Complete-Series-ebook/dp/B00FQZXBQO/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1395598573&sr=8-1&keywords=lilith+saintcrow">Jill Kismet</a></i>. Ώσπου αποφάσισε να ασχοληθεί και με άλλα πράγματα, κάνοντας την αρχή με την επιτυχημένη, νεανική σειρά φαντασίας, <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Strange-Angels-Lili-St-Crow-ebook/dp/B005DKRP32/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1395598769&sr=8-1&keywords=strange+angels">Strange Angels</a></i>. Η δική της σειρά που θα μας απασχολήσει σήμερα, είναι τα <i>Tales of Beauty and Madness</i>, που αποτελούν μεταφορές γνωστών παραμυθιών. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;"><b>Caitlín R. Kiernan - Blood Oranges</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η Siobhan Quinn -για τους φίλους σκέτο Quinn- είναι μια τοξικομανής που κατέληξε να κυνηγάει τέρατα κατά λάθος. Μέχρι που, ένα βράδυ, τη δάγκωσαν διαδοχικά ένας λυκάνθρωπος και μία βρικόλακας με το εξωφρενικό όνομα The Bride of Quiet και η Quinn βρίσκεται, ξαφνικά, εν τω μέσω μιας βεντέτας και χωρίς να έχει ιδέα ποιος τη χειραγωγεί και για ποιο λόγο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο πρόλογος της συγγραφέως του <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Blood-Oranges-Siobhan-Quinn-Novel-ebook/dp/B00938UI4S/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1395600635&sr=8-1&keywords=blood+oranges">Blood Oranges</a></i> δηλώνει το εξής: "this is me taking back the language of the night". Δεν μπορώ να περιγράψω με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτό που συμβαίνει στο συγκεκριμένο βιβλίο. Η Kiernan εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη μακρά και πολυβραβευμένη της θητεία στη λογοτεχνία τρόμου και παραδίδει ένα πρώτο βιβλίο γεμάτο δράση, κυνισμό, μαύρο χιούμορ, σκοτάδι και ενδιαφέρουσα μυθολογία που δεν αφήνει περιθώρια για ρομαντισμούς και έρωτες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRwTaE9U3VfP8bTAlWlgjHQ-DXcNfRhRFLcCHy_vUAMNSv3goXG41ta-mcxTbp4GauFZyK7QQTtfuqrVHHiwGGf3DWI66Qu2rxsX5yfnDE8sSsry-NphyphenhyphenTsPvyWS-J0hLDIPCPGQqN3QZk/s1600/Red+Delicious.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRwTaE9U3VfP8bTAlWlgjHQ-DXcNfRhRFLcCHy_vUAMNSv3goXG41ta-mcxTbp4GauFZyK7QQTtfuqrVHHiwGGf3DWI66Qu2rxsX5yfnDE8sSsry-NphyphenhyphenTsPvyWS-J0hLDIPCPGQqN3QZk/s1600/Red+Delicious.jpg" height="400" width="263" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">Caitlín R. Kiernan - Red Delicious</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;"><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Στο δεύτερο βιβλίο, με τίτλο </span><i style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><a href="http://www.amazon.co.uk/Red-Delicious-Siobhan-Quinn-Novels/dp/0451416538/ref=la_B00GAPAQ26_1_2?s=books&ie=UTF8&qid=1395600661&sr=1-2">Red Delicious</a></i><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">, η Quinn προσλαμβάνεται από μια νεκρομάντη, κληρονόμο αμύθητης περιουσίας, για να βρει την εξαφανισμένη αδερφή της. Η υπόθεση περιπλέκεται όταν κυνηγοί βρικολάκων και δαίμονες αρχίζουν να δείχνουν ενδιαφέρον για την υπόθεση που έχει αναλάβει η Quinn και η οποία δεν είναι τόσο απλή όσο αρχικά φαινόταν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Αν το πρώτο βιβλίο ήταν πολύ καλό, το <i>Red Delicious</i> προχωράει ένα βήμα παραπέρα και μας προσφέρει ένα σκληροπυρηνικό, σύγχρονο νουάρ με υπερφυσικά πλάσματα για πρωταγωνιστές, άφθονες ανατροπές, μπόλικες αναφορές στην pop κουλτούρα και κάμποσες δόσεις ειρωνικού χιούμορ και εξαιρετικής γραφής - έτσι, για να ολοκληρωθεί η εικόνα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Η τελική μου ετυμηγορία τη σειρά της Siobhan Quinn είναι πως, παρόλο που ξεφεύγει από τον ατμοσφαιρικό, βαθιά βιωματικό και ψυχολογικό τρόμο των προηγούμενων βιβλίων της Kiernan, διατηρεί αρκετά από τα πλεονεκτήματα αυτών, ενώ αποφεύγει κάποια από τα μειονεκτήματα. Γενικά, πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη urban fantasy σειρά, που ακροβατεί με επιτυχία ανάμεσα στο χιούμορ, το horror, τη δράση και το μυστήριο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1359136503l/13541909.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1359136503l/13541909.jpg" height="400" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>Lili St. Crow - Nameless</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">To <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Nameless-Tales-Beauty-Madness-Lili/dp/1595143572/ref=sr_1_8?s=books&ie=UTF8&qid=1395601281&sr=1-8&keywords=nameless">Nameless</a></i> μας αφηγείται την ιστορία της Camille Vultusino (aka Χιονάτη), μιας δεκαεξάχρονης, τραυλής κοπέλας με φρικτές ουλές σε όλο της το σώμα και τρομερούς εφιάλτες. Η Cami υιοθετήθηκε από τον Enrico Vultusino όταν ήταν έξι χρονών και τη βρήκε να περιπλανιέται μόνη της στο χιόνι, χωρίς να μιλάει ούτε να θυμάται τι της είχε συμβεί. Μόνο που, το παρελθόν της δεν την ξέχασε και τώρα είναι έτοιμο να γυρίσει και να τη στοιχειώσει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σαν σύλληψη, θεωρώ την Camille ως πρωταγωνίστρια ιδιοφυή. Διαβάζει κανείς αυτήν την περίληψη και αμέσως του τραβάει την προσοχή ως κάτι ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Κάτι το οποίο αποδίδεται πολύ καλά από τη συγγραφέα, καθώς πραγματικά σε κάνει να αισθανθείς τόσο την τροχοπέδη του τραυλισμού όσο και το φόβο που πάντα κουβαλάει η Cami. Επίσης, η ιστορία του παρελθόντος της είναι πάρα πολύ ωραία και τραγική. Εκεί που χάνει, για μένα, το <i>Nameless</i> είναι στο χτίσιμο του κόσμου. Η Saintcrow στήνει ένα σύμπαν το οποίο, μιας και δεν έχω καλύτερο όρο πρόχειρο, θα χαρακτηρίσω "magicpunk". Φαίνεται πως οι ιδέες της για τον κόσμο αυτό είναι φανταστικές, βλέπεις τις δυνατότητες πίσω από τις γραμμές. Αλλά η εκτέλεση σε αφήνει με πάρα πολλές απορίες και την ακαθόριστη αίσθηση ότι αυτό που διάβασες δεν έχει στεριώσει καλά στο μυαλό της δημιουργού του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1372307826l/18079680.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1372307826l/18079680.jpg" height="400" width="266" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Lili St. Crow - Wayfarer</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Wayfarer-Tale-Beauty-Madness-Tales/dp/1595146202/ref=sr_1_2?s=books&ie=UTF8&qid=1395601960&sr=1-2&keywords=wayfarer">Wayfarer</a></i> αρχίζει λίγο καιρό μετά το τέλος του Nameless και, αυτή τη φορά, την ιστορία βλέπουμε μέσα από τα μάτια της φίλης της Cami, Ellen Sinder (aka Σταχτοπούτα). Μετά το θάνατο του μπαμπά της, η Ellen υποφέρει στα χέρια της σαδίστριας μητριάς της, η οποία εκμεταλλεύεται το χάρισμά της στη μαγεία υποχρεώνοντάς τη να δουλεύει για λογαριασμό της. Αυτό, σε συνδυασμό με τις συχνές βίαιες εκρήξεις της Laurissa, κάνουν τη ζωή της Ellen αβάσταχτη. Όταν έρχεται να μείνει μαζί τους η Rita, η αδερφή της κακιάς μητριάς, η Ellen αναρωτιέται αν θα βρει στο πρόσωπό της μια σύμμαχο. Όμως ποτέ δεν είχε φανταστεί τα μυστικά που θα κατέληγε να ανακαλύψει ούτε το πόσο χειρότερη θα μπορούσε να γίνει η κατάσταση προτού βελτιωθεί. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Όπως και στο <i>Nameless</i>, έτσι κι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πρωταγωνιστικό χαρακτήρα που έχει υποφέρει τρομερή βία και κουβαλάει τις πληγές αυτής της βίας καθημερινά. Ωστόσο, η Ellen δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο συμπαθής όσο η Cami. Επίσης, η χημεία της με τον Avery δεν είναι ιδιαίτερα πειστική - σε αντίθεση με την αντίστοιχη μεταξύ Cami και Nico. Η πλοκή είναι μεν ωραία, σε αφήνει όμως στο τέλος με κάποιες απορίες. Από την άλλη, εδώ έχουμε πολύ περισσότερες πληροφορίες για τον κόσμο και τη μυθολογία του, έχει πάρα πολύ ωραίο φινάλε και μερικές εξαιρετικά καλογραμμένες σκηνές τρόμου οι οποίες είναι ιδιαίτερα ανατριχιαστικές. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Διάβαζα σήμερα στο site της συγγραφέως ότι το μέλλον της σειράς είναι αβέβαιο, καθώς το πρώτο βιβλίο δεν τα πήγε καλά σε πωλήσεις (το δεύτερο μόλις κυκλοφόρησε, οπότε δεν γνωρίζουμε ακόμη την τύχη του). Και η αλήθεια είναι ότι, έχοντας διαβάσει πολλά, πάρα πολλά βιβλία της, μπορώ με ασφάλεια να πω ότι το urban fantasy είναι το στοιχείο της και όταν καταπιάνεται με άλλα είδη κάπου χωλαίνει το πράγμα. Ίσως να μην έχει την ευκολία που έχουν άλλοι συγγραφείς στο να χτίζουν από το μηδέν φανταστικούς κόσμους ή ίσως να φταίει που προσπάθησε τόσο έντονα να "πιάσει" τον παλμό της εποχής, με τη μανία με τις διασκευές παραμυθιών και το steampunk. Όπως και να'χει, τα Tales of Beauty and Madness είναι ιδιαίτερα βιβλία, με χαρακτηριστικά που τα κάνουν να ξεχωρίζουν μέσα στη θάλασσα των εφηβικών ρομάντζων που έχουν κατακλύσει την αγορά. Αλλά, κάπου στο βάθος, δίνουν την εντύπωση πως δεν είναι πραγματικά "δικά της", πως δεν είναι αυτό που η Lilith Saintcrow ήθελε στ' αλήθεια να γράψει. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-7535105436871001202014-03-22T16:00:00.000+02:002014-03-22T16:00:00.881+02:00Lynda Hilburn - The Vampire Shrink<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1328838064l/1729643.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1328838064l/1729643.jpg" height="400" width="247" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν διάβασα αυτό το βιβλίο με σκοπό να το θάψω. Αλήθεια. Το είδα στο βιβλιοπωλείο, διάβασα 4-5 σελίδες, φαινόταν αστείο κι ανάλαφρο, με αξιοπρεπές χιούμορ κι είπα να του δώσω μια ευκαιρία. Συν τοις άλλοις, είμαι και ψυχολόγος οπότε ήταν επόμενο να μου κινήσει το ενδιαφέρον από τον τίτλο και το premise και μόνο. Με τίποτα δεν φανταζόμουν ότι μετά τις πρώτες σελίδες θα ήταν σαν να το είχε γράψει άλλος άνθρωπος. Ή ότι θα ήταν τόσο απαίσιο. Ή ότι θα έμπαινα τόσες φορές στον πειρασμό να σταματήσω να διαβάζω. Αλλά κάτι ο ψυχαναγκασμός μου να τελειώνω βιβλία που αρχίζω, κάτι η περιέργειά μου να δω πόσο χειρότερο μπορούσε να γίνει...τελικά το διάβασα ολόκληρο. Ιδού τι αποκόμισα από το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Vampire-Shrink-Kismet-Knight-Psychologist/dp/0857387286/ref=tmm_pap_title_0?ie=UTF8&qid=1395493442&sr=8-1">The Vampire Shrink</a></i>, λοιπόν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η Kismet Knight -ναι, τη λένε <i>Kismet Knight</i>- είναι μια ψυχοθεραπεύτρια η οποία επιθυμεί διακαώς να βρει θέμα για το επόμενο βιβλίο της. Όταν στο γραφείο της εμφανίζεται η Midnight -ναι, τη λένε <i>Midnight</i>- και της λέει πως υπάρχουν βρικόλακες και πως η ίδια θέλει να γίνει μία από αυτούς. Ο αρχιβρικόλακας του Denver είναι ένας πανέμορφος, πανέξυπνος, πανίσχυρος, πάμπλουτος τύπος με το εξωτικό όνομα Devereux -γιατί το Bill που είναι πιο κοινότυπο ήταν πιασμένο. Ο Devereux παθαίνει κοκομπλόκο με την Kismet, η οποία βρίσκεται ξαφνικά εν τω μέσω μιας σειράς φόνων για τους οποίους φαίνονται να ευθύνονται βρικόλακες. Στην ιστορία μπλέκονται επίσης ο πανέμορφος, πανέξυπνος πράκτορας του FBI, Alan -αυτός δεν είναι βρικόλακας, οπότε δεν χρειάζεται εξωτικό όνομα- και ο πανέμορφος, πανέξυπνος, πάνκακος εχθρός του Devereux, Bryce -γιατί και το Eric ήταν πιασμένο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ας ξεκινήσω από την πρωταγωνίστρια. Καταρχήν, είναι μια διασταύρωση της Megan Fox και της Angelina Jolie. Κατά δεύτερον, είναι κι αυτή πανέξυπνη. Επίσης, διαθέτει ενσυναίσθηση σε βαθμό τηλεπάθειας. Ευτυχώς που δεν έχει και μαύρη ζώνη στο καράτε, διότι τότε πραγματικά θα έμπαινε στην κατηγορία <i>Drizzt</i>. Τώρα που το σκέφτομαι, από τούδε και στο εξής, όλοι οι αψεγάδιαστοι χαρακτήρες θα παίρνουν αυτόματα τον τίτλο <i>Drizzt</i>. Μη σας πω ότι θα οργανώσω και βραβεία <i>Drizzt</i> για τον ένα χρόνο του <i>Καλειδοσκόπιου</i> όταν έρθει η ώρα. Αλλά πλατειάζω. Πίσω στην Kismet Knight, λοιπόν. Η οποία, απ'ότι φαίνεται, κατοικεί σε ένα κενό αέρος, μιας και δεν έχει ούτε φίλους, ούτε οικογένεια, ούτε κανέναν πέρα από έναν -και μοναδικό- πρώην, ο οποίος την απάτησε και την παράτησε. Επίσης, αν και ψυχοθεραπεύτρια θεωρητικά, χαρακτηρίζει το μισό κόσμο που συναντάει ψυχοπαθή και στον άλλο μισό αποδίδει τουλάχιστον πέντε διαταραχές ανά άτομο. Εύγε, Kismet Knight, αυτό ακριβώς χρειάζεται ο χώρος, περισσότερες επαγγελματίες όπως εσύ για να διαδίδουν το στίγμα. Το χειρότερο, δε, είναι ότι η συγγραφέας έχει άδεια ασκήσεως ως ψυχοθεραπεύτρια και η ίδια. Ανάμεσα στην υπνοθεραπεία και το να διαβάζει ταρώ. Όχι, δεν αστειεύομαι, μπορείτε να κοιτάξετε το <i><a href="https://www.goodreads.com/author/show/794667.Lynda_Hilburn">βιογραφικό</a> </i>της. Το οποίο με φέρνει, βέβαια, στο βασικότερο από όλα μου τα προβλήματα με τη δεσποινίδα Knight: το γεγονός ότι δεν έχει την παραμικρή συνέπεια ως χαρακτήρας. Βλέπετε, η Kismet έχει psychic abilities, το ξέρει, τις χρησιμοποιεί και τις εμπιστεύεται, έχει συμμετάσχει σε παγανιστικές τελετές και "ένοιωσε την ενέργεια"...αλλά για πάνω από το μισό βιβλίο αρνείται πεισματικά να δεχτεί ότι υπάρχουν βρικόλακες. Σοβαρά. Της φαίνεται πιο λογική εξήγηση το να είναι όλοι ψυχωτικοί. Της φαίνεται <i>πιο λογικό</i> να έχει ο Devereux ένα αόρατο ασανσέρ που φτάνει από το σπίτι της στο κλαμπ του -γιατί κάθε αρχιβάμπιρας που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να είναι ιδιοκτήτης νυχτερινού κλαμπ- από το να την τηλεμετέφερε. Αλλά κανένα πρόβλημα να δεχτεί ότι διαβάζει τις σκέψεις της! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι άσκοπο να αναφερθούν σχεδόν, μιας και είναι απλά γλάστρες που πλαισιώνουν την πρωταγωνίστρια. Οι άντρες είναι όλοι πανέμορφοι και, φυσικά, την ποθούν σφόδρα, ενώ οι γυναίκες είναι επίσης πανέμορφες και, είτε υπηρετούν τον Devereux είτε μισούν την Kismet επειδή την ποθεί σφόδρα ο Devereux. Ο ίδιος ο Devereux, δε, είδε την Kismet για περίπου πέντε λεπτά προτού αποφασίσει ότι είναι ο αιώνιος έρωτάς του, μιας και είχε ζωγραφίσει το πορτραίτο της 800 χρόνια πριν. Α, ναι, συν τοις άλλοις, πέρα από πανέμορφος, πανέξυπνος, πανίσχυρος και πάμπλουτος, είναι εξαιρετικός ζωγράφος, φοβερός εραστής και υπερμάγος από τη γενιά του Merlin. Και ταξιδεύει σε άλλες διαστάσεις για ρομαντικά ραντεβουδάκια με τη νεκρή του μητέρα. Ή για να κάνει σεξ με την Kismet. Σε άλλες διαστάσεις. Γιατί ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνει ένας αρχιβαμπιρομάγος όταν βρεθεί σε άλλη διάσταση; Θα ψάξει να βρει μαγικά artifacts για να γίνει πιο δυνατός; Θα εξερευνήσει τη μαγεία της διάστασης; Όχι, όχι. Θα κάνει σεξ. Και ούτε καν με κάποια από την άλλη διάσταση, έτσι για το διαφορετικό του πράγματος. Όοοοχι. Θα πάρει τον έρωτά του τον απόλυτο, τον μοναδικό από τον δικό μας κόσμο -που είχε 800 χρόνια να τον μάθει- και θα πάνε να κυλιστούν σε αλλοδιαστατικά σεντόνια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πλοκή είναι κατά το ήμισυ κλισέ και κατά το ήμισυ για γέλια. Κακοί βουρδούλακες έχουν βάλει στο μάτι την πρωταγωνίστριά μας, καλός βουρδούλακας την προστατεύει και τη θωπεύει κατά πώς αναμένεται, κακοί βουρδούλακες σκοτώνουν άσχετο κόσμο και, τελικώς, αποκαλύπτεται το φοβερό τους σχέδιο το οποίο ξεπερνάει σε ιλαρότητα ακόμη και το σουβλατζίδικο για βρικόλακες από το <i><a href="http://bookwormskaleidoscope.blogspot.co.uk/2013/10/jeaniene-frost-halfway-to-grave.html">Halfway to the Grave</a></i>. Ένα μόνο έχω να σας πω, το βιβλίο καταπιάνεται με μεγάλα και σημαντικά ζητήματα, όπως ο έρωτας, η ζήλια και οι δυσκολίες του να αποφασίσεις ανάμεσα σε πέντε άντρες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η ροή είναι κακή, καθώς η ιστορία χοροπηδάει από δω κι από κει προσπερνώντας γεγονότα. Η γραφή είναι τόσο cheesy, ανά φάσεις, που μου γυρνούσε το στομάχι. Μετά τις πρώτες 4-5 σελίδες το χιούμορ παύει να είναι αστείο και η μυθολογία είναι όχι απλά κοινότυπη αλλά και ελλιπής. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε γενικές γραμμές, ένα εκνευριστικό, κακό βιβλίο το οποίο θα αποφύγετε αν θέλετε να διατηρήσετε τα εγκεφαλικά σας κύτταρα ακέραια. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-8776407111545026172014-03-17T12:19:00.000+02:002014-03-17T12:19:17.819+02:00Mercedes Lackey - The Black Swan<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmdNw0jDxZvGFLTfZsK0g_my8x-tgirmngPgu6fm4QuiSndml5sjn814bYrQlaUfESZzO4e_w6wDonHTjN_0TmGGYPUq-NiXCzXspLf8FPB0LronHusaR5BngZSS_ywn5Phx_zy9uaKXFP/s1600/IMG_2275.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmdNw0jDxZvGFLTfZsK0g_my8x-tgirmngPgu6fm4QuiSndml5sjn814bYrQlaUfESZzO4e_w6wDonHTjN_0TmGGYPUq-NiXCzXspLf8FPB0LronHusaR5BngZSS_ywn5Phx_zy9uaKXFP/s1600/IMG_2275.JPG" height="400" width="246" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ας ξεκινήσουμε, καταρχήν, από το ότι το βιβλίο αυτό δεν έχει καμία σχέση με την <a href="http://www.imdb.com/title/tt0947798/">ομώνυμη</a> ταινία του Darren Aronofsky, με πρωταγωνίστρια τη Natalie Portman. Επίσης, μιας που το πιάσαμε το θέμα, ας ξεκαθαρίσουμε ότι η <i><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Swan_Lake">Λίμνη των Κύκνων</a></i> <b>δεν</b> είναι παραμύθι. Ποτέ δεν ήταν παραμύθι, ήταν ανέκαθεν μπαλέτο και απλά βασίστηκε, για την υπόθεσή του, σε διάφορα Ρωσικά παραμύθια. Με τη λογική αυτή, το <i><a href="http://www.bookdepository.co.uk/Black-Swan-Mercedes-Lackey/9780886778903">The Black Swan</a></i> δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στις μεταφορές παραμυθιών, όπως, π.χ. το <i><a href="http://www.bookdepository.co.uk/Bloody-Chamber-Angela-Carter/9780143119043">The Bloody Chamber and Other Stories</a></i> της Angela Carter - το οποίο είναι, πιθανότατα, ό,τι καλύτερο μπορεί να βρει κάποιος στο συγκεκριμένο χώρο, παρόλο που η σειρά της Mercedes Lackey στην οποία ανήκει λέγεται <i>Fairy Tales</i>. Όπως και το έτερο βιβλίο της σειράς, το <i><a href="http://www.bookdepository.co.uk/Firebird-Mercedes-Lackey/9780765317193">Firebird</a>, </i>έτσι και το <i>The Black Swan</i> είναι αυτοτελές. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για να πω και δυο λόγια για τη συγγραφέα, δεν είχα ξαναδιαβάσει τίποτα δικό της πριν από αυτό, γνώριζα όμως πως είμαι "μαθητεύσει" κοντά σε σπουδαία ονόματα του χώρου, όπως η Marion Zimmer Bradley, η Andre Norton και η C.J. Cherryh. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και να είχα διαβάσει κάποιο διήγημά της στην ιστορική ανθολογία που εξέδιδε η Marion Zimmer Bradley, <i><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Sword_and_Sorceress_series">Sword and Sorceress</a>, </i>αλλά πάει καιρός και δεν θυμάμαι. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια πολυγραφότατη συγγραφέα και, υποθέτω, ότι οποιοσδήποτε διαβάζει συστηματικά λογοτεχνία του φανταστικού θα βρεθεί μπροστά της αργά ή γρήγορα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το <i>The Black Swan, </i>αν και θα περίμενε κανείς ότι θα επικεντρωνόταν στο χαρακτήρα της Odile, μας αφηγείται την ιστορία της <i>Λίμνης των Κύκνων</i> μέσα από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες. Μία από αυτές ανήκει πράγματι στην Odile, ενώ οι υπόλοιπες δύο ανήκουν στο Siegfried και τη μητέρα του, Βασίλισσα Clothilde. Όταν ξεκινάει η ιστορία μας, βλέπουμε έναν Siegfried κακομαθημένο, αδιάφορο απέναντι στα αισθήματα των άλλων, ευθυνόφοβο και εγωιστή. Στην πορεία, ένα τραγικό γεγονός για το οποίο είναι υπεύθυνος θα τον αναγκάσει να αντιμετωπίσει την αλήθεια για τον εαυτό του και να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο φέρεται και βλέπει τον κόσμο γύρω του. Η Clothilde, από την άλλη, είναι μια άπληστη γυναίκα, που λατρεύει τη δύναμη και είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να την κρατήσει - ακόμη και να σκοτώσει τον ίδιο της το γιο. Όσον αφορά την Odile, είναι μια ήσυχη, μελετηρή κοπέλα που το μόνο που επιθυμεί είναι να αποδειχτεί αντάξια της στοργής και της επιδοκιμασίας του πατέρα της, Βαρώνου von Rothbart. Ο von Rothbart αρέσκεται στο να βρίσκει γυναίκες που πρόδωσαν τους άντρες στη ζωή τους (πατέρες, συζύγους, αρραβωνιαστικούς κτλ.) και να τις τιμωρεί, μεταμορφώνοντάς τις σε κύκνους. Στο επίκεντρο των κύκνων βρίσκεται η Odette, μια όμορφη πριγκίπισσα, από την οποία εξαρτάται η σωτηρία όλου του κοπαδιού. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πλοκή του βιβλίου ακολουθεί πολύ πιστά αυτήν του μπαλέτου, αν και έχουν προστεθεί, επίσης, αρκετά επιπλέον πράγματα. Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στο <i>The Black Swan </i>και το οποίο, ομολογώ, με εξέπληξε, ήταν ότι ούτε στιγμή δεν σκέφτηκα πως επρόκειτο για μια μεταφορά της <i>Λίμνης των Κύκνων</i>. Τόσο καλά δομημένο ήταν, τόσο καλή η απόδοσή του και τόσο στέρεη η ιστορία που, αν δεν ήξερα καλύτερα, θα έλεγα πως αυτό ήταν το πρωτότυπο και το μπαλέτο η μεταφορά. Κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο πράγμα και δεν το λέω καθόλου αψήφιστα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι χαρακτήρες μου άρεσαν πάρα πολύ, καθώς επίσης και το πώς η συγγραφέας τους χτίζει σταδιακά. Σε αυτό βοηθάει το ότι χαρακτήρες όπως ο von Rothbart ή η Odette έρχονται σε επαφή με τον αναγνώστη μέσα από το πρίσμα της οπτικής ενός άλλου χαρακτήρα - εν προκειμένω της Odile. Για παράδειγμα, για την Odette δεν ξέρουμε απολύτως τίποτα σχεδόν μέχρι τα μέσα του βιβλίου. Μόνο όταν η Odile κι αυτή προσεγγίζουν η μία την άλλη αρχίζουμε να τη γνωρίζουμε σαν χαρακτήρα και να τη συμπαθούμε. Πέραν τούτου, όμως, τόσο οι πρωταγωνιστές όσο και και δευτερεύοντες χαρακτήρες παρουσιάζουν ενδιαφέρον και προσθέτουν αληθοφάνεια και βάθος στην ιστορία. Να σχολιάσω, στο σημείο αυτό, ότι το <i>The Black Swan</i> είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πώς μπορεί να γράψει κανείς ενδιαφέροντες και πολυδιάστατους γυναικείους χαρακτήρες που να μην είναι καθόλου κλισέ, μέσα σε έναν κόσμο που είναι, κατά βάση, μισογυνιστικός. Τόσο η Odette όσο και η Odile, αλλά και η Trinka ή η Honoria ή ακόμη και η ίδια η Clothilde, αποτελούν παραδείγματα τέτοιων χαρακτήρων σε ένα πλαίσιο το οποίο είναι όχι μόνο ανδροκρατούμενο αλλά και βαθιά θρησκευόμενο - κάτι το οποίο, προφανώς, αποτελεί πρόβλημα για τη μάγισσα, Odile, και την Odette που κατά τη διάρκεια της μέρας είναι κύκνος. Και ο von Rothbart είναι εξαιρετικός villain, χειριστικός, σκληρός, έξυπνος και εκδικητικός, έχει τη δική του αντίληψη του κόσμου και, παρόλο που ποτέ δεν μαθαίνουμε γιατί ακριβώς έκανε ό,τι έκανε, μυαλό έχουμε, πρόσθεση ξέρουμε και μπορούμε να υποθέσουμε πόσο κάνει 1+1. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η γραφή της Lackey με τράβηξε από την πρώτη σελίδα και, πραγματικά, με ρούφηξε. Διατηρεί την παραμυθική ατμόσφαιρα απόλυτα, δίνοντας ταυτόχρονα βάθος στην ιστορία. Αυτό δεν σημαίνει πως το <i>The Black Swan</i> είναι ανάλαφρο βιβλίο ή παιδικό ή οτιδήποτε παρόμοιο. Όχι, έχει τη σκοτεινιά του στα σημεία που χρειάζεται, έχει τη δόση του από κυνισμό και ειρωνεία, όμως κατά βάση παραμένει ένα εξαιρετικά γραμμένο <i>fantasy</i> βιβλίο. Γενικά αυτή τη μανία απομυθοποίησης του μυθικού που έχει πιάσει όλη σχεδόν τη μοντέρνα λογοτεχνία του φανταστικού δεν την καταλαβαίνω. Ή μάλλον την καταλαβαίνω, απλά δεν την ασπάζομαι. Εγώ προσωπικά, δεν θέλω τα πάντα να είναι "σκοτεινά" και "ρεαλιστικά". Αν ήθελα ρεαλισμό θα διάβαζα κάτι άλλο, όχι φανταστικό. Αυτή όμως είναι μια συζήτηση για κάποια άλλη στιγμή. Το <i>The Black Swan</i> το συστήνω ανεπιφύλακτα και, ειδικά αν είστε λάτρεις του συγκεκριμένου μπαλέτου, θα το απολαύσετε όσο δεν φαντάζεστε. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-43945175971483316772014-03-14T00:34:00.000+02:002014-03-19T00:53:50.449+02:00Caitlín R. Kiernan - Silk<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1309212418l/81060.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1309212418l/81060.jpg" height="400" width="262" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η </span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Caitlín R. Kiernan μπήκε στην αναγνωστική μου ζωή λίγο πλαγίως, μιας και η πρώτη δουλειά της που διάβασα ήταν σε μορφή κόμικ. Συγκεκριμένα, επρόκειτο για ένα spin-off του λατρεμένου <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Sandman-Vol-Preludes-Nocturnes-New-ebook/dp/B0064W67IM/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1394744199&sr=8-1&keywords=the+sandman">The Sandman</a></i>, με τον τίτλο <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Girl-Who-Would-Death-Ref-1268552236/dp/B0047BOJRS/ref=sr_1_4?ie=UTF8&qid=1394744222&sr=8-4&keywords=the+girl+who+would+be+death">The Girl Who Would Be Death</a> </i>(το οποίο είναι, δυστυχώς, εκτός κυκλοφορίας πλέον). Χρόνια μετά, έτυχε και διάβασα το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Control-Freak-Christa-Faust/dp/1930235143/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1394744322&sr=8-1&keywords=control+freak+christa+faust">Control Freak</a></i> της Christa Faust (που κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ars Nocturna, με τον τίτλο <i><a href="http://www.biblionet.gr/book/132083/%CE%95%CE%BE%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1">Εξουσιαστική Μανία</a></i>), έψαξα να βρω άλλα έργα της, είδα ότι είχε γράψει <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Triads-Poppy-Z-Brite/dp/1931081409/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1394744440&sr=1-1&keywords=triads+brite">ένα βιβλίο</a></i> με την Poppy Z. Brite </span></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">το οποίο, τότε, ήταν εξαιρετικά δυσεύρετο, οπότε διάβασα την επόμενη καλύτερη επιλογή - δηλαδή το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Lost-Souls-Poppy-Z-Brite/dp/014104893X/ref=la_B000APW4MC_1_2?s=books&ie=UTF8&qid=1394744558&sr=1-2">Lost Souls</a></i> της Brite. Και ψάχνοντας άλλα έργα της Brite, ανακάλυψα μια συνεργασία της με την </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">Caitlín R. Kiernan, επίσης δυσεύρετη, το όνομα κάτι μου θύμιζε και, έτσι, από εκεί μεταπήδησα στην Kiernan και το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Threshold-Caitlin-R-Kiernan-ebook/dp/B000SEGVQK/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1394744698&sr=1-1&keywords=threshold+caitlin+kiernan">Threshold</a></i>. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Οι αναμνήσεις μου από την πρώτη επαφή με την πρόζα της Kiernan είναι ακόμη πεντακάθαρες. Δυσκολευόμουν, στη φάση εκείνη, να αποφασίσω πoιο από τα πάμπολλα καινούρια μου βιβλία να διαβάσω, επέλεξα πέντε, τα κατέβασα από το ράφι κι αποφάσισα να διαβάσω την πρώτη σελίδα από καθένα και να δω ποιο θα με τραβούσε. Το <i>Threshold</i> ήταν το δεύτερο ή τρίτο που έπιασα στα χέρια μου και, διαβάζοντας την πρώτη σελίδα, γύρισα αμέσως να δω πόσο μεγάλη ήταν η εισαγωγή. Δεν ήταν πολύ μεγάλη. Μόλις την τέλειωσα, γύρισα να δω πόσο μεγάλο ήταν το πρώτο κεφάλαιο. Δεν ήταν πολύ μεγάλο. Και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να σκέφτομαι "όχι, δεν γίνεται, είναι απαράδεκτο να γράφει κάποιος τόσο ωραία". </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Ο λόγος που τα αναφέρω όλα αυτά, όσο άσχετα κι αν μπορεί να φαίνονται, είναι ότι η Kiernan είναι μια συγγραφέας εξαιρετικά βιωματική και το να τη διαβάζεις είναι εμπειρία. Ήξερα ήδη από τότε ότι θα γινόταν μία από τις αγαπημένες μου συγγραφείς. Διάβασα κι άλλα βιβλία της έκτοτε, φυσικά, τόσο τρόμου όσο και την πιο πρόσφατη, urban fantasy σειρά της με πρωταγωνίστρια τη <a href="http://www.amazon.co.uk/Blood-Oranges-Siobhan-Quinn-Novel-ebook/dp/B00938UI4S/ref=sr_1_10?s=books&ie=UTF8&qid=1394745182&sr=1-10">Siobhan Quinn</a>. Έχει πάρει τέσσερις φορές το International Horror Guild Award και έχει επίσης κερδίσει ένα Bram Stoker, ενώ ήταν υποψήφια για άλλα εφτά, για τρία Locus, τρία World Fantasy Awards, ένα Nebula, δύο BSFA και αρκετά άλλα βραβεία, τόσο για τα μυθιστορήματά της όσο και για τις συλλογές της, τα διηγήματά της και τα κόμικς της. Παρόλα αυτά, η ίδια δεν χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως συγγραφέα τρόμου, προτιμά να λέει πως, αν γράφει κάποιο συγκεκριμένο genre, αυτό είναι <i>ψυχολογικό genre</i>. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">To <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Silk-Caitlin-R-Kiernan/dp/0451456688/ref=sr_1_22?s=books&ie=UTF8&qid=1394745521&sr=1-22">Silk</a></i> ήταν το πρώτο της βιβλίο και αυτό που την έβαλε στο χώρο δυναμικά και για να μείνει. Στο <i>Silk</i>, λοιπόν, ακολουθούμε την πορεία δύο ξεχωριστών ομάδων ανθρώπων. Η Daria, ο Keith, ο Mort και η Theo είναι φίλοι που γνωρίστηκαν μέσω του συγκροτήματος του οποίου τρεις από αυτούς είναι μέλη, των Stiff Kitten. Η Spyder, η Robin, ο Byron και ο Walter ήρθαν κοντά χάρη στην αγάπη τους για τη γκόθικ κουλτούρα, την αντισυμβατική σεξουαλικότητά τους και του μαγαζιού της Spyder, το οποίο φιλοξενεί κάθε είδους αντικείμενα. Όταν στην πόλη φτάσει η Niki, μια χορεύτρια που το έσκασε από τη Νέα Ορλεάνη μετά την αυτοκτονία του εραστή της, οι δύο αυτές ομάδες θα έρθουν πιο κοντά και θα μπλεχτούν στο καταστροφικό γαϊτανάκι του βίαιου παρελθόντος και των παράξενων δυνάμεων της Spyder. Άνθρωποι θα αρχίσουν να πεθαίνουν και μετάξι κοφτερό σαν λεπίδες προσπαθεί να εμποδίσει τους πάντες από το να μάθουν τα καλύτερα κρυμμένα, πιο ανομολόγητα μυστικά της Spyder Baxter. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Η αλήθεια είναι πως δεν καταλαβαίνει κανείς αμέσως για ποιο λόγο το βιβλίο αυτό θεωρείται τρόμου, μιας και η Kiernan χτίζει αργά την πλοκή της. Χωρίς βιασύνη, στήνει τους ήρωές της σαν να ήταν πιόνια σε μια σκακιέρα, μας τους συστήνει, μας τους καθιστά συμπαθείς και οικείους και μετά αρχίζει μεθοδικά τη σφαγή. Μέχρι να έρθει, όμως, το αίμα και το μετάξι, οι ήχοι στο σκοτάδι και οι σκιές στην άκρη του ματιού, μας έχει κάνει να αισθανθούμε κι εμείς μέλη της παρέας. Όσον αφορά τους χαρακτήρες τους ίδιους, δεν μπορώ να πω πολλά χωρίς να χαλάσω τις εκπλήξεις που φυλάει η συγγραφέας σχετικά με το ιδιαίτερο παρελθόν καθενός από αυτούς, μπορώ όμως να πω πως είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένοι και καλογραμμένοι - από τη σχιζοφρενή Spyder μέχρι τον τοξικομανή Keith, από τη φιλόδοξη Daria μέχρι τον εγωιστή Byron, όλοι τους είναι αληθοφανείς και τρισδιάστατοι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Η πλοκή διατηρείται στο ελάχιστο επίπεδο, καθώς αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει είναι η επίλυση του γρίφου της Spyder και όχι τόσο το πώς θα εξελιχθεί η τρέχουσα κατάσταση. Η Kiernan δίνει την έμφαση στους πρωταγωνιστές της και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, στη δύναμη του λόγου να δημιουργεί ολοζώντανες εικόνες και, τέλος, στον ίδιο τον τρόμο, ο οποίος, παρά τη μεταφυσική του διάσταση, είναι βαθιά ψυχολογικός καθώς είναι στενά συνδεδεμένος με το διαταραγμένο ψυχισμό της Spyder. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Προχωρώντας στο θέμα του τρόμου, η Kiernan επαναπροσδιορίζει το gothic horror "μικραίνοντας" τον άνθρωπο αντί να "μεγαλώσει" το περιβάλλον. Εκεί όπου στον κλασσικό, γοτθικό τρόμο έχουμε τα επιβλητικά περιβάλλοντα (απομονωμένα κάστρα, κλειστοφοβικά σπίτια, αποκλεισμένες νησίδες κτλ) ενάντια στους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, η Kiernan θέτει τη σύγχρονη πόλη ως τοπίο και ως πρωταγωνιστές της όσους ζουν στο περιθώριο τη κοινωνίας, όσου δεν πρόκειται να λείψουν σε κανέναν αν χαθούν ή πεθάνουν ξαφνικά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Τελικά, δεν μπορώ να πω ότι η Kiernan είναι μια συγγραφέας για όλους. Αλλά αν σας αρέσουν οι καλογραμμένοι χαρακτήρες, αν σας αρέσει η εξαιρετική γραφή και ο έντονα ψυχολογικός τρόμος, δώστε μια ευκαιρία σ'αυτό το βιβλίο και δεν θα το μετανιώσετε. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-65191393139287113792014-02-27T15:26:00.001+02:002014-03-02T22:58:11.595+02:00Bookίτσες #2 - Yound Adult Innuendo<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1359660588l/15723286.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1359660588l/15723286.jpg" width="265" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Gail Carriger - Curtsies & Conspiracies</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Την Gail Carriger του θαυμάσιου <i><a href="http://www.bookdepository.co.uk/Parasol-Protectorate-Boxed-Set-Gail-Carriger/9780316212267">Parasol Protectorate</a></i> την αγαπώ βαθιά. Το βικτωριανό της Λονδίνο, το steampunk στοιχείο, το μυστήριο, το χιούμορ και οι εξαιρετικοί χαρακτήρες ήταν όλα στοιχεία που συνετέλεσαν στην αγάπη αυτή. Το <i>Finishing School </i>διαδραματίζεται στον ίδιο κόσμο με το <i>Parasol Protectorate</i>, αλλά 25 χρόνια νωρίτερα. Πρωταγωνίστρια είναι η νεαρή Sophronia, αμετανόητο αγοροκόριτσο και τετραπέρατη, την οποία η μητέρα της στέλνει εσωτερική στο σχολείο της δεσποινίδος Geraldine. Αυτό που δεν φαντάζεται η άτυχη μάνα-κουράγιο, βέβαια, είναι ότι πέρα από υποκλίσεις και τρόπους καλής συμπεριφοράς, η Sophronia θα μάθει κι ένα σωρό άλλα χρήσιμα πράγματα: κατασκοπία, μεθόδους δολοφονίας καθώς και ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να ξεφύγεις από πεινασμένους λυκανθρώπους ή βρικόλακες. Διάβασα το πρώτο βιβλίο της σειράς, <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Etiquette-Espionage-Number-Finishing-School-ebook/dp/B0091LLBNO/ref=sr_1_11?s=books&ie=UTF8&qid=1393505308&sr=1-11&keywords=parasol+protectorate">Etiquette & Espionage</a></i>, πέρσι και το δεύτερο, <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Curtsies-Conspiracies-Number-Finishing-School-ebook/dp/B00CTMAC5A/ref=sr_1_7?s=books&ie=UTF8&qid=1393505308&sr=1-7&keywords=parasol+protectorate">Curtsies & Conspiracies</a></i>, κάποιους μήνες πριν. Το οποίο μου άρεσε περισσότερο από το πρώτο, οφείλω να ομολογήσω. Το χιούμορ ήταν πιο συχνό, η δράση περισσότερη, η κεντρική υπόθεση πιο ενδιαφέρουσα. Πολύ καλή συνέχεια, γενικότερα, η οποία με έκανε να ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο. Σίγουρα, η εμφάνιση του αμίμητου Lord Akeldama (από το <i>Parasol Protectorate</i>) έπαιξε το ρόλο της και έχω μεγάλη περιέργεια να δω πώς θα συνδεθούν οι δύο σειρές. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1344463840l/12507214.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1344463840l/12507214.jpg" height="400" width="265" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Kendare Blake - Girl of Nightmares</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θεωρώ το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Anna-Dressed-Blood-Kendare-Blake-ebook/dp/B008258MTQ/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1393505986&sr=1-1&keywords=anna+dressed+in+blood">Anna Dressed in Blood</a></i>, της Kendare Blake, ένα από τα καλύτερα εφηβικά βιβλία που έχω διαβάσει από εποχής Harry Potter. O Cas κυνηγάει φαντάσματα. Δεν ξέρει πού ακριβώς τα στέλνει όταν τα "σκοτώνει" με το μαχαίρι του, αλλά ξέρει πως φεύγουν από αυτόν τον κόσμο. Οι μόνοι δύο κανόνες που έχει είναι: α) μην μένεις ποτέ πολύ καιρό σε ένα μέρος και β) μην κάνεις φίλους. Υπάρχουν κάμποσες επιρροές τόσο από <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Buffy-Vampire-Slayer-Complete-Packaging/dp/B005MX6Y6E/ref=sr_1_1?s=dvd&ie=UTF8&qid=1393506245&sr=1-1&keywords=buffy+the+vampire+slayer">Buffy</a></i> όσο και από <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Supernatural-Season-1-8-Complete-DVD/dp/B0083SF0B0/ref=sr_1_4?s=dvd&ie=UTF8&qid=1393506267&sr=1-4&keywords=supernatural">Supernatural</a>, </i>αλλά μην το αφήσετε αυτό να σας ξεγελάσει. Η Kendare Blake γράφει horror. Ναι, με έφηβους πρωταγωνιστές, αλλά όχι εφηβικό horror, τύπου <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Vampire-R-L-Stines-Ghosts-Street/dp/1442427604/ref=sr_1_5?s=books&ie=UTF8&qid=1393506382&sr=1-5&keywords=r.l.+stine+fear+street">Οδός Τρόμου</a></i>. Μιλάμε για βουνά από πτώματα, φαντάσματα που κόβουν τον κόσμο στα δύο, λίμνες αίματος και εντόσθια. Το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Girl-Nightmares-Kendare-Blake-ebook/dp/B00B1TJDK2/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1393506531&sr=1-1&keywords=girl+of+nightmares">Girl of Nightmares</a></i> είναι το δεύτερο βιβλίο κι αυτό που κλείνει την ιστορία της Anna και του Cas. Η αλήθεια είναι πως δεν έχει τόση δράση ούτε τόσο μυστήριο όσο το πρώτο βιβλίο. Είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα σκαλί πιο κάτω από το <i>Anna Dressed in Blood</i>. Ωστόσο, ο τρόμος υπάρχει και εδώ, μαθαίνουμε περισσότερα για το μαχαίρι και τη γενικότερη μυθολογία του κόσμου και η ιστορία κλείνει εξαιρετικά, με τον μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να κλείσει. Τώρα, εδώ είναι το δύσκολο κομμάτι. Το πρώτο βιβλίο στέκεται κάλλιστα ως αυτοτελές μυθιστόρημα. Είναι θαυμάσιο από μόνο του και, στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόταν συνέχεια. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν σας συνιστώ να διαβάσετε και το <i>Girl of Nightmares</i>. Σίγουρα, το τέλος του δεύτερου βιβλίου προσφέρει καλύτερο closure στον αναγνώστη. Απλά, συνολικά, είναι λίγο λιγότερο καλό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.applegreenbooks.com.au/WebRoot/ecdb2/Shops/agb/4BD8/F50A/16DA/BF04/D444/C0A8/D218/11EB/9781862308558.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.applegreenbooks.com.au/WebRoot/ecdb2/Shops/agb/4BD8/F50A/16DA/BF04/D444/C0A8/D218/11EB/9781862308558.jpg" height="400" width="280" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Joseph Delaney - The Spook's Curse</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο της δημοφιλούς σειράς του Joseph Delaney, <i>The Wardstone Chronicles</i>. Στο <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Spooks-Curse-Book-Wardstone-Chronicles-ebook/dp/B0031RS5QU/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1393506892&sr=1-1&keywords=the+spook%27s+curse">The Spook's Curse</a></i>, συναντάμε και πάλι τους παλιούς γνώριμους: τον Tom, τον Spook και την Alice. Αυτή τη φορά, θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα αρχαίο κακό που έχει διαφθείρει ολοσχερώς την πόλη Priestown - μία πόλη που, όπως μαρτυρά το όνομά της, κατοικείται κυρίως από ιερείς. Παρόλο που ο Delaney δεν μας λέει ποτέ ακριβώς για τι ιερείς ή τι θρησκεία μιλάμε, είναι προφανές ότι αναφέρεται στην Καθολική Εκκλησία. Σαν βιβλίο το βρήκα πιο σκοτεινό από το πρώτο και καταπιάνεται με θέματα τα οποία, επιμένω, δεν θα είναι απόλυτα κατανοητά από μικρά παιδιά. Από έφηβους ναι, από ενήλικες σίγουρα, αλλά εδώ τα πουλάνε ως παιδικά βιβλία και δεν είναι! Εντάξει, δεν είναι τόσο τρόμου όσο το <i>Anna Dressed In Blood </i>που αναφέραμε παραπάνω, αλλά και πάλι. Μου άρεσαν τα στοιχεία τόσο για το παρελθόν του Spook όσο και για τη μητέρα του Tom, η σχέση του Tom με την Alice αναπτύσσεται πολύ ωραία και τα ηθικά διλήμματα που είχε να αντιμετωπίσει ο πρωταγωνιστής αλλά και ο Spook παρουσίαζαν μεγάλο ενδιαφέρον. Σε γενικές γραμμές, ένα πολύ ωραίο και χορταστικό βιβλίο, που ξεπερνά το πρώτο της σειράς, κατά την άποψή μου. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-49732198755619525342014-02-19T13:57:00.004+02:002014-02-19T13:57:45.968+02:00Alden Bell - The Reapers are the Angels<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghTDOPq10DcPTiUdO1HshOYWa3ikxRPDrMV4FnEb4BcelLEPAdFq8Jt0qgiLwmN8Sy0gGSu-fvcBEpq6zkcU0ewM983i5GYwXGnLTmiaeSbYknHDlx43JWwLsN1Q6F6DxG5zKAj710fyQ/s1600/The-Reapers-Are-the-Angels.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghTDOPq10DcPTiUdO1HshOYWa3ikxRPDrMV4FnEb4BcelLEPAdFq8Jt0qgiLwmN8Sy0gGSu-fvcBEpq6zkcU0ewM983i5GYwXGnLTmiaeSbYknHDlx43JWwLsN1Q6F6DxG5zKAj710fyQ/s1600/The-Reapers-Are-the-Angels.jpg" height="400" width="262" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο τίτλος ήταν το πρώτο πράγμα που με τράβηξε στο βιβλίο αυτό. Γενικά τρέφω μια αγάπη στους μυστήριους τίτλους και το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Reapers-are-Angels-Alden-Bell-ebook/dp/B00413PICW/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1392808082&sr=8-1&keywords=the+reapers+are+the+angels">The Reapers are the Angels</a></i>, του Alden Bell, διαθέτει έναν τέτοιο. Οι θεριστές είναι οι άγγελοι, λοιπόν, και οι νεκροί επιστρέφουν από τον τάφο. Θα πρέπει να αναφέρω, εδώ, ότι τα ζόμπι δεν είναι του γούστου μου. Ούτε ως θεματική μου αρέσουν, ούτε ως τέρατα, ούτε ως οτιδήποτε άλλο. Δεν μου αρέσουν στις ταινίες, δεν μου αρέσουν στα βιβλία, δεν μου αρέσουν ούτε καν τις Απόκριες. Οπότε, παρότι είχα αρκετό καιρό στο kindle μου το μυθιστόρημα του Alden Bell, δεν θα το διάβαζα αν δεν υπήρχε στη μέση μια αναγνωστική πρόκληση σχετική με βιβλία τρόμου. Χαίρομαι που το έκανα, τελικά, διότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">H Temple είναι ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει σε μια Αμερική που μαστίζεται από ζόμπι. Κυριολεκτικά, οι νεκροί είναι πλέον περισσότεροι από τους ζωντανούς και ο πολιτισμός όπως τον ξέραμε έχει καταστραφεί. Η Temple προσπαθεί να επιβιώσει με όποια μέσα διαθέτει, ανακαλύπτοντας, ταυτόχρονα τον εαυτό της. Κυνηγημένη από έναν άντρα του οποίου τον αδερφό σκότωσε και παλεύοντας με τις αναμνήσεις της, θα ταξιδέψει αναζητώντας την οικογένεια ενός καθυστερημένου, ορφανού άντρα που έσωσε στο δρόμο, θα αντιμετωπίσει πληθώρα κινδύνων, εκ των οποίων η ίδια δεν είναι ούτε κατά διάνοια ο μικρότερος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">To <i>The Reapers are the Angels</i> είναι ένα βιβλίο πολύ ιδιαίτερο. Είναι γραμμένο σε τριτοπρόσωπη αφήγηση σε ενεστώτα - κάτι πολύ δύσκολο και σπάνια πετυχημένο. Επίσης, δεν έχει καθόλου διάλογο, καθώς όλες οι συνομιλίες αποδίδονται αφηγηματικά. Ο λόγος του Alden Bell είναι λυρικός, αλλά ταυτόχρονα πρωτόλειος. Η γραμματική του είναι επιτηδευμένα λάθος, διότι η Temple ποτέ δεν πήγε σχολείο, κάποιες λέξεις είναι επιτηδευμένα γραμμένες σαν κάποιος να τις έχει ακούσει εσφαλμένα και ούτω καθεξής. Οι προτάσεις του είναι μεγάλες και δημιουργούν έντονες εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη. Ουσιαστικά, αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι πρόκειται για ένα ύφος που δεν θα αρέσει σε όλους και, μάλιστα, το πιθανότερο είναι πως ο μέσος αναγνώστης δεν θα γνωρίζει αν θα του αρέσει ή όχι προτού το δοκιμάσει. Προσωπικά, το λάτρεψα και με έβαλε στο πνεύμα της ιστορίας από την πρώτη σελίδα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι χαρακτήρες είναι θαυμάσιοι και, παρόλο που πέρα από την Temple, τον Moses και τον Maury δεν βλέπουμε πολλούς για πάνω από ένα κεφάλαιο, είναι αριστοτεχνικά γραμμένοι και, με τον τρόπο τους, αποδίδουν την πραγματικότητα αυτού του σκληρού, νέου κόσμου. Ειδική μνεία στον Maury, το χαρακτήρα που δεν αρθρώνει ούτε μια λέξη σ' όλο το βιβλίο κι όμως καταφέρνει να κερδίσει την αγάπη του αναγνώστη. Στο σημείο όπου ο James διαβάζει το σημείωμα που έχει μαζί του ο Maury, σχεδόν με πήραν τα κλάματα. Είχα τις αμφιβολίες μου σχετικά με το κατά πόσον ένας άντρας συγγραφέας θα μπορούσε να γράψει πειστικά μέσα από τα μάτια μιας έφηβης κοπέλας, αλλά ο Alden Bell τα καταφέρνει και με το παραπάνω. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πλοκή, σε γενικές γραμμές, είναι μηδαμινή. Βασικά, πρόκειται για ένα road trip όπου η Temple συναντά διάφορους ανθρώπους, ψάχνει τους συγγενείς του Maury και προσπαθεί να αποφύγει τον Moses. Στιγμές δράσης υπάρχουν, στιγμές τρόμου υπάρχουν, στιγμές συγκίνησης επίσης υπάρχουν, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια προς ένα τέλος που βλέπεις να έρχεται αλλά θες να δεις πώς θα φτάσουν οι πρωταγωνιστές ως αυτό, μιας και το ταξίδι είναι που έχει σημασία. Κυρίως, το <i>The Reapers are the Angels</i> επικεντρώνεται στη διατύπωση φιλοσοφικών ερωτημάτων και την υπαρξιακή αναζήτηση της Temple και των ανθρώπων γύρω της. Είναι ένα βιβλίο με ζόμπι, ναι, αλλά στο βάθος του είναι ένα βιβλίο για τη μοναξιά και την ανθρώπινη θέληση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είμαι βέβαιη πως είναι ένα μυθιστόρημα που δεν θα αρέσει σε όλους. Κάποιοι θα το βρουν κουραστικό, αργό ή μονότονο. Εγώ το βρήκα θαυμάσιο και, αν ακούγεται σαν κάτι που θα μπορούσε να σας κεντρίσει το ενδιαφέρον, δώστε του μια ευκαιρία. Την αξίζει. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-68802590169303839222014-02-18T03:39:00.000+02:002014-02-18T03:39:18.102+02:00Robert Bloch - Psycho<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.pagepulp.com/wp-content/Psycho-book.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.pagepulp.com/wp-content/Psycho-book.jpg" height="400" width="265" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Psycho-Robert-Bloch/dp/0719810817/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1392685217&sr=1-1&keywords=psycho">Psycho</a></i>, του Robert Bloch, είναι το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η πασίγνωστη, <i><a href="http://www.imdb.com/title/tt0054215/?ref_=nv_sr_2">ομότιτλη ταινία</a></i> του Alfred Hitchcock. Κυκλοφορεί <i><a href="http://www.biblionet.gr/book/155897/Bloch,_Robert/%CE%A8%CF%85%CF%87%CF%8E">στα ελληνικά</a></i> από τις εκδόσεις Σκάι. Ο Robert Bloch είχε τιμηθεί με Hugo, Bram Stoker και World Fantasy Award, ήταν πνευματικό παιδί του H. P. Lovecraft και έγραψε πάμπολλα μυθιστορήματα και διηγήματα, καθώς και σενάρια. Πέρα από κάποιες ιστορίες του που είχα διαβάσει σε διάφορες συλλογές, η αλήθεια είναι πως η επαφή που είχα με το έργο του Bloch ήταν αρκετά περιορισμένη. Όσον αφορά το <i>Psycho</i>, είχα δει την ταινία κάποια χρόνια πριν και, φυσικά, την είχα λατρέψει, επομένως ήξερα εξαρχής πως ήταν πολύ πιθανό να μου αρέσει εξίσου, αν όχι περισσότερο και το βιβλίο. Ο Robert Bloch έγραψε επίσης δύο συνέχειες του βιβλίου, τα <i>Psycho 2</i> και <i>Psycho House</i>, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση, όμως, με τα sequels της ταινίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το <i>Psycho</i> είναι η ιστορία του Norman Bates, ενός μεσήλικα άντρα που ζει με τη μητέρα του και διευθύνει ένα απομονωμένο μοτέλ. Ένα βράδυ, στο μοτέλ αυτό, θα ζητήσει καταφύγιο η Mary, μια νεαρή γυναίκα που το έχει σκάσει με σαράντα χιλιάδες δολάρια και πάει να βρει τον αρραβωνιαστικό της στην κοντινή πόλη. Όταν η Mary εξαφανίζεται, όμως, θα ξεκινήσει μια αναζήτηση που θα φέρει στο φως καλά κρυμμένα μυστικά που ο Norman Bates θα ήθελε να παραμείνουν στην αφάνεια. Και, ειλικρινά, αυτή είναι η καλύτερη περίληψη που μπορώ να δώσω χωρίς να αποκαλύψω σημαντικά στοιχεία της πλοκής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η αλήθεια είναι πως οι βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου είναι δύο: ο Norman Bates και η Μητέρα. Όλοι οι υπόλοιποι απλά πλαισιώνουν αυτό το δίδυμο που αποτελεί τον πυρήνα της ιστορία και είναι τόσο λιγότερο ενδιαφέροντες όσο και λιγότερο ανεπτυγμένοι. Αυτοί οι δύο, όμως, σηκώνουν όλο το βιβλίο πάνω τους. Οι διάλογοί τους είναι εξαιρετικοί και οι εσωτερικοί μονόλογοι του Bates αποδίδουν τον ψυχισμό του θαυμάσια. Από τη μία έχουμε τη δεσποτική, σκληρή Μητέρα κι από την άλλη τον πειθήνιο Norman, ο οποίος τη μισεί, αλλά και την αγαπά ταυτόχρονα. Η σχέση τους είναι μια σχέση παθολογική, καθώς είναι προφανές ότι απογοητεύουν διαρκώς ο ένας τον άλλο, αλλά αισθάνονται και έντονη την ανάγκη της αλληλοπροστασίας ταυτόχρονα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πλοκή είναι πολύ καλοστημένη και ο Bloch την αναπτύσσει αριστοτεχνικά, παίζοντας αποτελεσματικά με το μυαλό του αναγνώστη και ξεγελώντας τον σε κάθε γραμμή. Το βασικό μου πρόβλημα ήταν πως, έχοντας δει την ταινία και γνωρίζοντας την κατάληξη, έχασα αυτό το παιχνίδι μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη, κάτι το οποίο με απογοήτευσε. Δεν ξέρω κατά πόσον αυτό μειώνει την αξία του βιβλίου, διότι, η αλήθεια είναι πως έχω διαβάσει αρκετά βιβλία έχοντας δει πρώτα τις ταινίες που βασίστηκαν σε αυτά και σχεδόν πάντα τα βρίσκω καλύτερα. Ίσως ο Hitchcock να ήταν καλύτερος σκηνοθέτης απ' ότι ο Robert Bloch ήταν συγγραφέας ή ίσως, απλά, η γνώση του τέλους να καταστρέφει το ξάφνιασμα που θα βίωνε κανείς με την τελική ανατροπή - που, είμαι βέβαια, για την εποχή της θα πρέπει να ήταν καινοτόμα. Δεν είμαι βέβαιη αν κάτι από όλα ισχύει, όμως αυτό που ξέρω είναι πως κάτι μου έλειψε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για τη γραφή του Bloch δεν έχω να πω και πολλά, πέρα από το ότι τη βρήκα ευχάριστα φρέσκια και μοντέρνα, παρά το γεγονός ότι, όπως είπα και παραπάνω, ο συγγραφέας είχε υπάρξει πνευματικό παιδί του Lovecraft. Σίγουρα το ύφος του δεν είναι παρωχημένο, αλλά, από την άλλη, δεν έχει και κάτι το ιδιαίτερο, που θα κάνει τον αναγνώστη να το θυμάται και να αναγνωρίζει ένα κείμενο του Bloch ανάμεσα σε δεκάδες άλλα. Εξυπηρετεί, πάντως, το μυθιστόρημα και η εναλλαγή οπτικών γωνιών λειτουργεί πολύ καλά. Λίγο πριν το τέλος γίνεται κάπως αργό, με όλη την αναμονή όμως, επειδή το βιβλίο είναι τόσο μικρό, δεν με πείραξε ιδιαίτερα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε γενικές γραμμές, θα έλεγα πως το <i>Psycho</i> είναι ένα πολύ καλό, κλασσικό βιβλίο, το οποίο, όμως, χάνει μέρος της δύναμής του αν κάποιος έχει παρακολουθήσει την ταινία <i>πριν</i> το διαβάσει. Σίγουρα θα το συνιστούσα ως ανάγνωσμα, αλλά η αλήθεια είναι πως, προσωπικά, τουλάχιστον, απόλαυσα την ταινία περισσότερο. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-32173937226942828952014-02-14T19:37:00.000+02:002014-02-14T19:37:40.529+02:00William Hjortsberg - Falling Angel<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.noexit.co.uk/images/large/1842431544large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.noexit.co.uk/images/large/1842431544large.jpg" height="400" width="265" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα να διαβάζω το συγκεκριμένο βιβλίο χωρίς να έχω ιδέα σχετικά με την υπόθεσή του και χωρίς να έχω δει <a href="http://www.imdb.com/title/tt0092563/">την ταινία</a> η οποία βασίστηκε σε αυτό. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι ήταν τρόμου και είχε κάποια σχέση με δαίμονες - γι'αυτό το λόγο το διάλεξα, άλλωστε, ως μέρος μιας πρόκλησης με βιβλία τρόμου διαφορετικών θεματικών. Ούτε για τον συγγραφέα, William Hjortsberg ήξερα τίποτα πέρα από το ότι το επώνυμό του είναι γλωσσοδέτης. Το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Falling-Angel-Novel-William-Hjortsberg-ebook/dp/B007AUXR3A/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1392397072&sr=8-1&keywords=falling+angel+william+hjortsberg">Falling Angel</a></i> εκδόθηκε το 1978. Κρατήστε το αυτό, διότι θα επανέλθουμε στην ημερομηνία έκδοσής του παρακάτω. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πρωταγωνιστής μας είναι ο Harry Angel, ένας ιδιωτικός ερευνητής, ο οποίος προσλαμβάνεται από τον εκλεπτυσμένο Louis Cyphre για να αναζητήσει έναν εξαφανισμένο μουσικό που είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία πριν τον πόλεμο, με το όνομα Johnny Favorite. Η αναζήτηση αυτή θα τον οδηγήσει σε έναν παράξενο κύκλο δολοφονιών και μεταφυσικού, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και θα τον φέρει αντιμέτωπο με καταστάσεις που δεν είχε υπολογίσει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ξεκινώντας λίγο ανάποδα, από το ύφος και τη γραφή του βιβλίου, οφείλω να αναγνωρίσω πως ο συγγραφέας αποδίδει εξαιρετικά καλά τη noir ατμόσφαιρα στην οποία αποσκοπεί. Ο κεντρικός του χαρακτήρας είναι ο κλασσικός noir ήρωας - κυνικός, σκληρός, αλλά και συμπαθής ταυτόχρονα. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση λειτουργεί θαυμάσια στα πλαίσια αυτά και η γνώση της πόλης, την οποία φαίνεται πως ο Hjortsberg κατέχει, προσθέτει τον απαραίτητο ρεαλισμό. Το ίδιο ισχύει και για τις πληροφορίες σχετικά με τη μουσική της δεκαετίας του '20 στη Νέα Υόρκη. Όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, σε συνδυασμό με την αμεσότητα του λόγου του Harry Angel, συνθέτουν μια εικόνα που κερδίζει τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι χαρακτήρες, ακόμη κι αυτοί που δεν εμφανίζονται πολύ, είναι καλοδουλεμένοι και ξεχωριστοί. Ξεχωρίζω ιδιαίτερα την Epiphany, η οποία όχι μόνο καταρρίπτει κάθε στερεότυπο femme fatale, αλλά και καταφέρνει να είναι εξίσου -αν όχι περισσότερο- ενδιαφέρουσα από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Συνήθως, σε τέτοια βιβλία, οι γυναίκες καταλήγουν να είναι απλά γλάστρες που πλαισιώνουν τον ήρωα, όμως εδώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο Louis είναι μυστηριώδης και έξυπνος και το παιχνίδι που παίζει με τον Angel είναι συναρπαστικό ανά στιγμές. Ο Krusemark, αν και μπαίνει αργά στην ιστορία, είναι από τους χαρακτήρες που σου μένουν. Και, φυσικά, υπάρχει και ο ίδιος ο Harry Angel: έξυπνος, χαμαιλέοντας, είναι ο αρχετυπικός αντιήρωας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και φτάνω στην πλοκή. Η οποία θα ήταν, πραγματικά, εξαιρετικά καλή...αν δεν ήταν τόσο προβλέψιμη. Τη μεγάλη ανατροπή την είχα καταλάβει γύρω στις 20-30 πρώτες σελίδες. Τη δεύτερη ανατροπή την κατάλαβα με το που εμφανίστηκε η Epiphany. Το γεγονός είναι, βέβαια, πως το βιβλίο δεν με έκανε να το βαρεθώ, παρότι είχα μαντέψει την ανατροπή από την αρχή κι αυτό το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό. Σίγουρα, όμως, θα προτιμούσα λίγη περισσότερη διακριτικότητα από πλευράς του συγγραφέα όταν μοίραζε τα στοιχεία. Επίσης, το τέλος με άφησε κάπως ανικανοποίητη. Όχι σαν ιδέα, διότι υποστηρίζω την επιλογή του Hjortsberg να τελειώσει το βιβλίο του με τον τρόπο που το τέλειωσε. Σαν εκτέλεση, όμως, δεν μπορώ να πω πως το βρήκα ισάξιο του υπόλοιπου βιβλίου - κάπως πρόχειρο και βιαστικά γραμμένο, κατά τη γνώμη μου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Επιστρέφοντας πίσω στην ημερομηνία έκδοσης του <i>Falling Angel</i>, οφείλω να ομολογήσω πως ο μόνος λόγος για τον οποίο το συγκεκριμένο βιβλίο χαρακτηρίζεται ως τρόμου (το έχω δει και ως crime και ως thriller επίσης, αλλά ο τρόμος κερδίζει στα technicalities) είναι ακριβώς το ότι κυκλοφόρησε το 1978. Αν εκδιδόταν σήμερα, αναμφίβολα θα το κατατάσσαμε ως urban fantasy. Μάλιστα, τολμώ να πω πως, στην πραγματικότητα, είναι ένα από τα πρώιμα urban fantasy, προτού καθιερωθεί το είδος στο τέλος της δεκαετίας του '80 και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90. Θα μου πει κανείς, για ποιο λόγο έχουν τόση σημασία οι ταμπέλες; Δεν έχουν. Αν το επισημαίνω είναι για να έχει επίγνωση του τι ακριβώς πρόκειται να διαβάσει ο οποιοσδήποτε επίδοξος αναγνώστης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σε κάθε περίπτωση, το <i>Falling Angel</i> είναι ένα πολύ καλό, πολύ καλογραμμένο βιβλίο που θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον και έχει και μερικές ωραίες σκηνές τρόμου. Θα το συνιστούσα σε όσους αγαπούν το μυθιστόρημα μυστηρίου και θα ήθελαν να δοκιμάσουν κάτι πιο μεταφυσικό στον τομέα αυτό, αλλά όχι τόσο μεταφυσικό όσο το μοντέρνο urban fantasy. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-62480780692289822762014-02-06T22:22:00.000+02:002014-02-07T16:16:12.738+02:00Ray Bradbury - The October Country<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1320494854l/1091582.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" src="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1320494854l/1091582.jpg" height="400" width="265" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για το ότι ο Ray Bradbury ανήκει στους αγαπημένους μου συγγραφείς δεν νομίζω να έχω αφήσει πολλές αμφιβολίες - ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι ενέπνευσε όχι μόνο τον τίτλο αλλά και τη δημιουργία αυτού εδώ του διαδικτυακού χώρου.</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">Τιμημένος
με το Εθνικό Βραβείο για Εξαιρετική Προσφορά στα Αμερικανικά Γράμματα,
πολυδιαβασμένος και πολυβραβευμένος, με δικό του αστέρι στο </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">Hollywood,
</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">δική
του τηλεοπτική σειρά, βιβλία μεταφερμένα σε ταινίες και συνεργασίες με
σκηνοθέτες του βεληνεκούς του </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">Francois Truffaut </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">και του </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">John
Huston, </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">δεν
υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορεί κανείς να πει σχετικά με το ποιος ήταν ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">Ray
Bradbury </span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">και τι προσέφερε στη λογοτεχνία, εν γένει, και στο είδος, συγκεκριμένα. Κέρδισε με την αξία του
χαρακτηρισμούς όπως “ο μεγαλύτερος παραμυθάς της Αμερικής” και έγραψε με εξίσου μεγάλη
επιτυχία επιστημονική φαντασία, φανταστικό και τρόμου, παντρεύοντας τα είδη και περνώντας από το ένα στο άλλο με σπάνια άνεση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: left;">Το <i><a href="http://www.bookdepository.co.uk/October-Country-Ray-Bradbury/9780345324481">The October Country</a></i> είναι μια συλλογή διηγημάτων που είχαν κυκλοφορήσει, ως επί το πλείστον, στο περιοδικό <i><a href="http://weirdtalesmagazine.com/">Weird Tales</a></i> και δημοσιεύτηκαν το 1996 σε έναν τόμο. Το βιβλίο ξεκινάει πολύ δυνατά, με τη θαυμάσια εισαγωγή του συγγραφέα, <i>May I Die Before My Voices</i>. Το ομολογώ, διαβάζοντας τα λόγια του Ray Bradbury για τις φωνές που έχει κάθε συγγραφέας μέσα στο κεφάλι του και τον ωθούν να γράψει, συγκινήθηκα. Όχι μόνο γιατί, πώς να το κάνουμε, η πρόζα του Bradbury είναι μαγική, αλλά και επειδή σαν κείμενο το αισθάνθηκα πολύ κοντά σε μένα - και, είμαι βέβαιη, το ίδιο και οποιοσδήποτε άλλος προσπαθεί να βάλει τη μία λέξη πίσω απ' την άλλη και να γράψει ιστορίες. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="text-align: left;"><br /></span>
<span style="text-align: left;">Όπως συνηθίζω να κάνω με τις συλλογές διηγημάτων, έτσι κι εδώ θα γράψω κάποια πράγματα για κάθε διήγημα ξεχωριστά. </span></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="text-align: left;"><br /></span>
<span style="text-align: left;"><u>The Dwarf </u></span></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="text-align: left;"><u><br /></u></span>
<span style="text-align: left;">Ένας νάνος επισκέπτεται ένα περιπλανώμενο τσίρκο και περνάει ώρες κλεισμένος στο δωμάτιο με τους καθρέφτες και, συγκεκριμένα, μπροστά στον καθρέφτη που τον κάνει να μοιάζει ψηλότερος. Η κοπέλα που πουλάει τα εισιτήρια το μαθαίνει και του παραγγέλνει έναν τέτοιο καθρέφτη ως δώρο, όμως ο ιδιοκτήτης του τσίρκου δεν είναι σύμφωνος με την απόφασή της. </span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Σαν ιστορία τη βρήκα κάπως υποτονική και με εξέπληξε που ήταν το εναρκτήριο διήγημα της συλλογής, κυρίως γιατί δεν είναι η ιστορία αυτή που θα δώσει στον αρχάριο στον Bradbury αναγνώστη να καταλάβει για ποιο λόγο αυτός ο συγγραφέας θεωρείται σπουδαίος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>The Next in Line</u></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ζευγάρι κάνει διακοπές στο Μεξικό και επισκέπτεται έναν ομαδικό τάφο στο τοπικό νεκροταφείο. Η εμπειρία αυτή επηρεάζει άσχημα τη σύζυγο, της οποίας η κάθοδος στην τρέλα και το φόβο μας απασχολεί σ' ολόκληρο το υπόλοιπο διήγημα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εξαιρετική ιστορία, η οποία παίζει αποτελεσματικά με το μυαλό του αναγνώστη: σε κάθε σελίδα περιμένεις κάτι μεταφυσικό να συμβεί, κάτι τρομαχτικό και συνειδητοποιείς ότι ο Bradbury σε βάζει στη διαδικασία να φοβάσαι τον ίδιο το φόβο, τελικά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>The Watchful Poker Chip of H.Matisse</u></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια παρέα εκκεντρικών καλλιτεχνών ανακαλύπτει τον πιο βαρετό άνθρωπο του κόσμου και αρχίζει να τον επισκέπτεται σαν να ήταν έκθεμα σε τσίρκο. Αυτό στο οποίο, φυσικά, δεν υπολόγιζαν ήταν πως το εν λόγω έκθεμα ήταν εξυπνότερο απ' όσο πίστευαν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μου άρεσε πολύ. Ήταν όσο ειρωνικό έπρεπε και είχε πολύ δυνατές εικόνες. Ίσως χρειαζόταν λίγη ανάπτυξη παραπάνω για να γίνει πραγματικά εξαίσιο, όμως ήταν πολύ καλό διήγημα παρόλα αυτά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Skeleton</u></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας υποχόνδριος είναι πεπεισμένος ότι ο σκελετός του έχει δική του βούληση και προσπαθεί να τον σκοτώσει. Προκειμένου να απαλλαγεί από αυτό το βάσανο, ζητάει τη βοήθεια ενός ειδικού. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το ξέρω, δεν ακούγεται ιδιαίτερα εντυπωσιακό, αλλά είναι. Τόσο η ιδέα όσο και η εκτέλεση είναι ευφυέστατες κι αυτό γιατί παίρνουν κάτι απλό, καθημερινό, στο οποίο κανείς μας δεν αφιερώνει ιδιαίτερο χρόνο ούτε σκέφτεται πολύ (τα οστά μας) και το κάνει να φαντάζει πραγματικά τρομαχτικό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>The Jar</u></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας άντρας αγοράζει από ένα τσίρκο ένα βάζο που έχει <i>κάτι</i> μέσα. Το βάζο τον μετατρέπει στο επίκεντρο της προσοχής των πάντων, καθώς όλοι προσπαθούν να μαντέψουν την ταυτότητα του μυστηριώδους <i>κάτι</i>. Μόνο που ο πρωταγωνιστής μας δεν θέλει να μαθευτεί η ταυτότητα αυτή και είναι διατεθειμένος να διαφυλάξει το μυστικό του με κάθε κόστος. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η αλήθεια είναι πως η ιστορία αυτή δεν με κέρδισε από την αρχή. Βρήκα τις πρώτες σελίδες της αρκετά μπερδεμένες και ασαφείς, στην πορεία άρχισα να καταλαβαίνω τι γινόταν, απλά κάπου, κάπως, χάσαμε την επαφή μας εγώ κι αυτή.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>The Lake</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Ένας άντρας επιστρέφει με τη γυναίκα του στο μέρος όπου παραθέριζε όταν ήταν παιδί και όπου είχε πνιγεί μία πολύ καλή του φίλη.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα πολύ ειλικρινές διήγημα, τόσο στη γραφή όσο και στο στόχο του, δεν το είδα τόσο ως μια ακόμη ιστορία με ένα ακόμη φάντασμα, αλλά πιο πολύ σαν ωδή στη χαμένη νιότη και τα φαντάσματα που κουβαλάμε μέσα μας. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>The Emissary</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Ένα αγόρι είναι άρρωστο και βιώνει τα πάντα μέσω αυτών που φέρνει μαζί ο σκύλος του όποτε επιστρέφει από τις εξορμήσεις του. Όταν η δασκάλα του πεθαίνει και ο σκύλος του εξαφανίζεται, ο νεαρός ήρωάς μας βυθίζεται στη μελαγχολία.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το <i>The Emissary</i> είναι μια αρχετυπική Bradbury ιστορία που περιέχει μελαγχολία, τρόμο και αισιοδοξία ταυτόχρονα. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι ένα θαυμάσιο δείγμα γραφής από έναν συγγραφέα που ήξερε να χειρίζεται τη γλώσσα όσο λίγοι. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>Touched With Fire</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Δύο ηλικιωμένοι άντρες παρακολουθούν μία γυναίκα να οδηγείται αργά προς την αυτοκαταστροφή και επιχειρούν να τη βοηθήσουν προτού να είναι πολύ αργά. Φυσικά, δεν μπορείς να βοηθήσεις κανέναν αν ο ίδιος δεν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μάλλον η λιγότερο αγαπημένη μου από όλες τις ιστορίες. Καταλαβαίνω την ιδέα και μου αρέσει σαν σύλληψη, αλλά η εκτέλεση δεν με άγγιξε ιδιαίτερα. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>The Small Assassin</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Μια νεαρή μητέρα είναι πεπεισμένη ότι το νεογέννητο μωρό της έχει βαλθεί να τη δολοφονήσει. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Όπως συμβαίνει και με το <i>Skeleton</i>, μια απλή περίληψη της υπόθεσης αδυνατεί να αποδώσει πόσο σπουδαίο είναι το διήγημα στην πραγματικότητα, κυρίως επειδή η λογική μας επαναστατεί, όπως και των ηρώων: πώς είναι δυνατό ένα μωρό να είναι ικανό για κάτι τέτοιο; Κι όμως, ο τρόπος με τον οποίο ο Bradbury ντύνει αυτήν την ιδέα με λέξεις είναι μοναδικός. Εξαιρετική ιστορία, από τα διαμάντια της συλλογής. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>The Crowd</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Ένας άντρας βρίσκεται σε τροχαίο και απορεί με το πόσο γρήγορα μαζεύτηκε γύρω του ένα πλήθος ανθρώπων. Παρότι κανείς δεν πιστεύει την ιστορία του, ο ίδιος είναι αποφασισμένος να εξερευνήσει το μυστήριο του πλήθους. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολύ καλή ιστορία, αλλά κάτι της έλειπε για να απογειωθεί ολοκληρωτικά. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>Jack-in-the-Box</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Ένα αγόρι ζει με τη Μητέρα και τη Δασκάλα του στον δικό του προσωπικό κόσμο, όπου προετοιμάζεται για να πάρει τη θέση του νεκρού Πατέρα και να γίνει Θεός. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Προσωπικά, το συγκεκριμένο διήγημα το λάτρεψα. Η ιδέα είναι υπέροχη και η εκτέλεση ακόμη καλύτερη. Πρόκειται, ίσως, για το πιο καλογραμμένο διήγημα της συλλογής, με το λόγο του Bradbury να ρέει αβίαστα, σαν νερό και την παιδική αθωότητα του πρωταγωνιστή να ξεχειλίζει από τις σελίδες. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>The Scythe</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Ένας άντρας και η οικογένειά του "κληρονομούν" κατά λάθος μία φάρμα με σιτάρι κι ένα δρεπάνι. Όλα πάνε καλά, μέχρι που ο άντρας αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι κάτι παράξενο συμβαίνει με τα στάχυα.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το παράδοξο στην ιστορία αυτή είναι ότι, ενώ βλέπεις σχεδόν από την αρχή πού θέλει να το πάει ο συγγραφέας, καταφέρνει να σου ρημάξει την ψυχολογία παρόλα αυτά. Λυρικός, σπαραχτικός Bradbury στα καλύτερά του. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>Uncle Einar</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Ο Einar είναι ένα παράξενο, αρχαίο πλάσμα με φτερά, που κάποτε ήταν τέρας και, κάπου στην πορεία, εξημερώθηκε. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πιστεύω πως το <i>Uncle Einar</i> λειτουργεί καλύτερα ως κεφάλαιο στο <i><a href="http://www.bookdepository.co.uk/From-Dust-Returned-Ray-Bradbury/9780380789610">From the Dust Returned</a></i> παρά εδώ. Εναλλακτικά, για να δουλέψει, θα έπρεπε να έχει τοποθετηθεί μετά το <i>Homecoming</i> (βλ. παρακάτω) μιας και, χρονολογικά, συμβαίνει μετά από αυτό. Παρόλα αυτά, είναι ένα αστείο, αισιόδοξο διήγημα με μια υποβόσκουσα μελαγχολία η οποία γίνεται καλύτερα κατανοητή σε συνδυασμό με την ανάγνωση του <i>Homecoming: </i>τα πλάσματα των μύθων πεθαίνουν κι είμαστε εμείς αυτοί που τα σκοτώνουμε, εξημερώνοντάς τα μεταφορικά, σταματώντας να πιστεύουμε σ'αυτά και να τα φοβόμαστε.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>The Wind</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Ένας άντρας δέχεται επανειλημμένα τηλεφωνήματα από ένα φίλο του που είναι πεπεισμένος ότι ο άνεμος τον κυνηγάει για να τον σκοτώσει.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολύ καλό διήγημα, με ενδιαφέρουσα ιδέα και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<u>The Man Upstairs</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Ένας περίεργος άντρας έρχεται να μείνει στο πάνω πάτωμα του σπιτιού του μικρού μας ήρωα και η άφιξή του συμπίπτει με μια σειρά δολοφονιών και εξαφανίσεων στην περιοχή.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θα ήταν ένα τυπικό δείγμα ιστορίας με βρικόλακες αν δεν ήταν το τέλος του. Το παιδί-πρωταγωνιστής διαφέρει αρκετά από τους υπόλοιπους παιδικούς χαρακτήρες που έχω διαβάσει σε άλλα έργα του Bradbury, με την έννοια ότι του λείπει η αθωότητα. Διασκεδαστική και καλογραμμένη ιστορία. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>There Was an Old Woman</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Μια ηλικιωμένη γυναίκα αρνείται πεισματικά να πεθάνει και δημιουργεί ολόκληρη σκηνή στο γραφείο τελετών προκειμένου να της επιστρέψουν το σώμα της.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Bradbury εδώ είναι προφανές ότι αποσκοπούσε στο μαύρο χιούμορ και, για να είμαι ειλικρινής, τα καταφέρνει. Ωστόσο, αναλογιζόμενη το πόσα περισσότερα θα μπορούσε να έχει δώσει αν αυτή η ιστορία είχε έστω και λίγη από τη μελαγχολία και τη σκοτεινιά του, δεν μπορώ να πω πως έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>The Cistern</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Δυο αδερφές μιλάνε κάποιο βροχερό απόγευμα, όταν η μία από τις δύο βλέπει ένα ζευγάρι νεκρών ανθρώπων μέσα στον υπόνομο. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Λυρικό, ποιητικό, εξαιρετικά γραμμένο...αλλά δεν το ένιωσα καθόλου. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>Homecoming</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Από όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου, η Οικογένεια μαζεύεται για να γιορτάσει το Halloween. Ο μικρός Timothy προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει την εύνοια της παράδοξης οικογένειάς του, αλλά τελικά παραμένει απλά ένας άνθρωπος.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θαυμάσιο διήγημα, αριστούργημα με όλη τη σημασία της λέξης. Σε αντίθεση με το <i>Uncle Einar</i>, στέκει απόλυτα και μόνο του, ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες ιστορίες της Οικογένειας - που είναι πολλές. Υπέροχο, μελαγχολικό, αστείο, μακάβριο και αισιόδοξο ταυτόχρονα, είναι μια ελεγεία στη μαγεία που χάνεται κι ένας ύμνος στους ανθρώπους που επιμένουν να την κρατούν στη ζωή τους με νύχια και με δόντια.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
<u>The Wonderful Death of Dudley Stone</u></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας άντρας αναζητά έναν εξαφανισμένο συγγραφέα ο οποίος, μία μέρα, ανακοίνωσε ξαφνικά στους εκδότες του πως θα σταματήσει να γράφει. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Κατάλληλο κλείσιμο για τη συλλογή αυτή, έρχεται σε τέλεια αντίθεση με την εισαγωγή, <i>May I Die Before My Voices</i>. Εδώ έχουμε έναν συγγραφέα να συνειδητοποιεί, χάρη σε ένα απρόσμενο γεγονός, ότι πρέπει να σταματήσει να γράφει για τη ζωή που δεν ζει. Μου άρεσε πολύ. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
<br />
Η γενική εντύπωση που μου άφησε η συλλογή ήταν εξαιρετικά καλή. Σίγουρα δεν είναι όλες οι ιστορίες εξίσου δυνατές αλλά, πρώτον, δεν υπάρχει ούτε μία μέτρια ή πραγματικά κακή, είναι όλες άνω του καλού και, δεύτερον, οι "απλά καλές" ιστορίες του Bradbury είναι κλάσεις ανώτερες από τις "απλά καλές" ιστορίες πολλών άλλων συγγραφέων. Φυσικά και δεν είμαι αντικειμενική, δεν πρόκειται καν να προσποιηθώ ότι είμαι. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Ray Bradbury ήταν ένας μεγάλος συγγραφέας που έγραψε ιστορία στο είδος. Αν δεν έχετε διαβάσει τίποτα δικό του, τι κάνετε ακόμη εδώ; </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
</span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-81659938588458569252014-02-02T02:14:00.001+02:002014-02-02T02:22:59.252+02:00Brian McGreevy - Hemlock Grove <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1366581229l/12510849.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://d202m5krfqbpi5.cloudfront.net/books/1366581229l/12510849.jpg" height="400" width="283" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πρώτη μου επαφή με το <a href="http://www.amazon.co.uk/Hemlock-Grove-Novel-Brian-McGreevy-ebook/dp/B005VD8MTW/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1391297819&sr=1-1&keywords=hemlock+grove"><i>Hemlock Grove</i></a> του Brian McGreevy ήταν κάπως ανορθόδοξη. Ένας φίλος μου πρότεινε να δω την ομότιτλη σειρά που βασίστηκε στο μυθιστόρημα - μερικά επεισόδια μετά, κατέβηκα Ελλάδα για διακοπές και, όταν επέστρεψα, είχαν ξεκινήσει άλλες σειρές που παρακολουθώ και το <i>Hemlock Grove</i> έμεινε στη μέση. Την περίοδο εκείνη, είχα αναζητήσει το βιβλίο, με σκοπό να το διαβάσω πριν δω τη σειρά. Ωστόσο, ήταν εξαιρετικά δυσεύρετο στην Αγγλία, οπότε παραιτήθηκα. Πριν μια βδομάδα περίπου, όμως, μια βόλτα στο βιβλιοπωλείο απέδωσε καρπούς, το <i>Hemlock Grove</i> βρέθηκε, αγοράστηκε και διαβάστηκε πάραυτα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το Hemlock Grove είναι μια μικρή, πρώην βιομηχανική πόλη, κάπου στην Αμερική. Ο Roman Godfrey είναι ένας δεκαεφτάχρονος νεαρός, διάδοχος του ονόματος και της δυναστείας της οικογένειας Godfrey, η οποία έχτισε το Hemlock Grove. Είναι βρικόλακας, κάτι που ο ίδιος φαίνεται να αγνοεί. Ο Peter Rumancek είναι ένας δεκαεφτάχρονος Τσιγγάνος, ο οποίος πρόσφατα μετακόμισε στην πόλη με τη μητέρα του, μετά το θάνατο του θείου του. Επίσης, είναι λυκάνθρωπος. Μια σειρά από εξαιρετικά βίαιες δολοφονίες νεαρών κοριτσιών θα φέρει κοντά τους δύο πρωταγωνιστές, που θα προσπαθήσουν να εντοπίσουν τον υπαίτιο και να αποδώσουν δικαιοσύνη. Στο μεταξύ, η μυστηριώδης αδερφή του Roman και η ακόμη πιο μυστηριώδης μητέρα του, η ξαδέρφη του που ισχυρίζεται ότι έμεινε έγκυος μετά την επίσκεψη ενός αγγέλου, ένα παράξενο πείραμα σχετικό με τη νεκρανάσταση και μια γυναίκα που ερευνά πράγματα που θα έπρεπε να μένουν ανεξερεύνητα περιπλέκουν την κατάσταση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη και οφείλω να σας πω εξαρχής ότι το τρίτο είναι μακράν το πιο αδύναμο. Το πρώτο και το δεύτερο μέρος αποσκοπούν στο να μας συστήσουν τους χαρακτήρες και να οριοθετήσουν τη μυθολογία και την κεντρική πλοκή που αφορά τις δολοφονίες. Το τρίτο μέρος προσφέρει απαντήσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν στα προηγούμενα δύο. Το πρόβλημα είναι πως ο συγγραφέας δίνει την εντύπωση ότι κουράστηκε κάπου στα μισά αυτού του τελευταίου κομματιού του βιβλίου και ήθελε να ξεμπερδεύει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδικά τα τρία τελευταία κεφάλαια μοιάζουν εξαιρετικά βιαστικά και δεν χτίζουν καθόλου την ένταση την οποία θα έπρεπε να χτίζουν υπό κανονικές συνθήκες. Για παράδειγμα, θα ήταν πιο λειτουργικό αν μαθαίναμε την ιστορία της Olivia Godfrey (μητέρας του Roman) σε flashbacks καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου αντί να μας δοθεί περιληπτικά μέσα σε 2 σελίδες. Το γεγονός ότι πραγματοποιείται η αποκάλυψη τόσο βιαστικά αφήνει ένα σημαντικό κενό στη μυθολογία, το οποίο δεν μας εξηγείται. Κι ακόμη δυσκολεύομαι να χωνέψω ότι μαθαίνουμε για τους ψυχαναγκασμούς του Roman στις τελευταίες είκοσι σελίδες - κανονικά θα έπρεπε να το έχουμε μάθει στις είκοσι πρώτες! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παρόλα αυτά, το <i>Hemlock Grove</i> είναι ένα πολύ καλό βιβλίο και θα σας εξηγήσω πάραυτα γιατί. Καταρχήν, οι χαρακτήρες είναι εξαιρετικά πειστικοί: οι έφηβοι φέρονται σαν έφηβοι, οι ενήλικες σαν ενήλικες, ηλικιακά και φυλετικά οι διάλογοί τους είναι καλογραμμένοι και φυσικοί. Η σχέση του Norman Godfrey με την Olivia είναι δοσμένη θαυμάσια, ενώ η χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστικών χαρακτήρων είναι αψεγάδιαστη. Η Shelley Godfrey παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς πρόκειται για ένα τερατόμορφο κορίτσι που μιλάει μόνο μέσα από τα γραπτά του και προσπαθεί διαρκώς να εναντιωθεί στη μητέρα του, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πλοκή είναι πολύ καλή, γεμάτη αγωνία, ανατροπές, σκοτεινά μυστικά και αποκαλύψεις. Τα μικρά κεφάλαια βοηθούν στο να παραμένει η ροή γρήγορη, καθώς σου δίνεται η εντύπωση ότι σε κάθε κεφάλαιο συμβαίνει κάτι σημαντικό. Το σημείο στο οποίο, ίσως, χωλαίνει είναι ότι προσπαθεί να πει πολλά πράγματα και καταλήγει να μη διερευνά διεξοδικά κανένα. Από τη μία, υπάρχει το ταξίδι προς την ενηλικίωση, τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα. Από την άλλη, υπάρχει το ερωτηματικό του τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να το παίξουν θεοί. Επίσης, το πόσο εύκολα κατηγορείται μια μειονότητα σε μια πόλη που έχει παραδοθεί στο φόβο. Δεν είμαι βέβαιη αν το βιβλίο θα λειτουργούσε καλύτερα αν επικεντρωνόταν μόνο σε ένα από τα ζητήματα αυτά. Η αλήθεια είναι ότι πιστεύω πως, αν το τελευταίο μέρος ήταν δουλεμένο καλύτερα, τα πολλαπλά θέματα που αγγίζει θα ήταν προτέρημα και όχι μειονέκτημα. Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν ισχύει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η αφήγηση του Brian McGreevy είναι όμορφη, με ορισμένες λαμπρές στιγμές. Ο λόγος του είναι μοντέρνος, η γραφή του γρήγορη και νευρώδης, αλλά με κάποιες περιστασιακές εκλάμψεις ποιητικότητας που αναδεικνύουν το κείμενο. Χρησιμοποιεί τεχνικές του κλασικού μυθιστορήματος/διηγήματος τρόμου, όπως αποσπάσματα από συνεντεύξεις και γράμματα - ή, εν προκειμένω, e-mails. Κάτι άλλο κλασικό που χρησιμοποιεί, είναι η μυθολογία γύρω από τους λυκανθρώπους, τη δημιουργία και τη συμπεριφορά τους. Ωστόσο, επειδή ακριβώς η συγγραφική του ματιά είναι τόσο μοντέρνα και επειδή ακριβώς μπλέκει μέσα στο όλο μυστήριο και τις βιοεπιστήμες και τη νεκρανάσταση και το πείραμα "Ουροβόρος", πετυχαίνει να δώσει στο θέμα του νέα, ενδιαφέρουσα πνοή. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το <i>Hemlock Grove</i> είναι ένα βιβλίο που δεν σε αφήνει να το αφήσεις κι αυτό το θεωρώ σημαντική αρετή. Δένεσαι με τους ήρωες, σε ενδιαφέρει η πλοκή, θες να δεις πού θα το πάει. Από την άλλη, όμως, είναι το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα και φαίνεται. Σίγουρα, είναι ένα πολύ καλό βιβλίο με λυκανθρώπους. Σίγουρα, είναι ένα πολύ καλό βιβλίο μεταφυσικού τρόμου - αν και, όπως έχω πει επανειλημμένα, ο τρόμος αυτός δεν με φοβίζει ιδιαίτερα. Επιπλέον, σίγουρα έχει μια από τις καλύτερες περιγραφές της μεταμόρφωσης που έχω διαβάσει ποτέ μου, κάτι το οποίο έχουν διατηρήσει και στη σειρά. Είναι ένα τέλειο βιβλίο; Όχι. Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο; Και πάλι όχι. Είναι ένα βιβλίο με σημαντικές αρετές και μειονεκτήματα που μπορούν να συγχωρεθούν στο ξεκίνημα της καριέρας ενός συγγραφέα, ιδιαίτερα τη στιγμή που όλα δείχνουν ότι το υλικό υπάρχει και μπορούμε να περιμένουμε πράγματα από αυτόν στο μέλλον. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θα συνιστούσα, λοιπόν, το <i>Hemlock Grove, </i>ως μια φρέσκια ματιά σε ένα θέμα που, προσωπικά, θεωρώ τετριμμένο. Ωστόσο, ο Brian McGreevy είναι εδώ για να μας πει πως οι λυκάνθρωποι μπορούν να έχουν ενδιαφέρον, αρκεί κάποιος να τους γράψει σωστά. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-79112103745954440322014-02-01T03:20:00.000+02:002014-02-01T12:19:17.360+02:00Otto Penzler (editor) - The Vampire Archives: Coffins<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLBpmfMLM8hMR0_MGjV9xAq-2LcGKWJJdrMSPqMEh-fRAR_rn2XumsR2cRQ4T79gCM0JTE3qM4b6gnhun25N1-k_k9FyCUlKi2x2zd5fdXuoLc0H62-U6KbfNqLrID0yjwUnhKXOU9SPY/s640/Coffins-Penzler-Otto-9780307742230.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLBpmfMLM8hMR0_MGjV9xAq-2LcGKWJJdrMSPqMEh-fRAR_rn2XumsR2cRQ4T79gCM0JTE3qM4b6gnhun25N1-k_k9FyCUlKi2x2zd5fdXuoLc0H62-U6KbfNqLrID0yjwUnhKXOU9SPY/s640/Coffins-Penzler-Otto-9780307742230.jpg" height="400" width="240" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η συλλογή διηγημάτων που έχει επιμεληθεί ο Otto Penzler, με τίτλο <a href="http://www.amazon.co.uk/Bloodsuckers-Vampire-Archives-Volume-Vintage/dp/0307741842/ref=sr_1_3?ie=UTF8&qid=1391249891&sr=8-3&keywords=vampire+archives">The Vampire Archives</a>, θεωρείται από τους περισσότερους ως η καλύτερη και πληρέστερη συλλογή διηγημάτων πάνω στη συγκεκριμένη θεματική. Παρόλο που θα ήθελα να κάνω μια εκτενή παρουσίαση και των τριών τόμων - η συλλογή κυκλοφορεί και υπό τη μορφή ενός τόμου,αλλά εμπιστευτείτε με σ'αυτό, οι τρεις τόμοι είναι μακράν πιο ευκολοδιάβαστοι, επέλεξα να κάνω μια πιο ενδελεχή κριτική <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Coffins-Vampire-Archives-Volume-Vintage/dp/0307742237/ref=sr_1_12?ie=UTF8&qid=1391249891&sr=8-12&keywords=vampire+archives">του τρίτου και αγαπημένου μου τόμου</a></i>, εξετάζοντας ξεχωριστά κάθε ένα από τα διηγήματα. Η αλήθεια είναι πως, αν ήταν να συστήσω μόνο έναν από τους τρεις τόμους θα συνιστούσα αυτόν και, διαβάζοντας τα σχόλιά μου για τα διηγήματα που περιέχει, εικάζω πως θα καταλάβετε πολύ καλά γιατί. Χωρίς άλλη καθυστέρηση, λοιπόν, πάμε στα του βιβλίου. </span></div>
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παίρνουμε τους βρικόλακες που μας
αξίζουν, τελικά.</span></div>
</blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θυμάμαι, ακόμη και όταν ήμουν
μικρός, καθώς μεγάλωνα να διψάω για βρικόλακες. Το πρώτο βαμπιρικό έργο που
διάβασα ποτέ ήταν ο Δράκουλας, στο ράφι του μπαμπά του Κρίστοφερ Χάρρις, και
ήταν ένας αγώνας, παρόλο που ήμουν ένα έξυπνο οχτάχρονο. Ήθελα κι άλλο. Ήθελα
βρικόλακες, σαν αυτούς στην αρχική σεκάνς, όχι βαρετούς κυνηγούς
βρικολάκων που έγραφαν ατέλειωτα
γράμματα ο ένας στον άλλον. Ήθελα να δω κυνόδοντες να βγαίνουν. Ήθελα δράση.</span></div>
</blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η
πρώτη ταινία τρόμου που είδα ποτέ ήταν ο Γιος του Δράκουλα, με τον <span lang="EN-US">Lon</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Chaney</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Jr</span>. στο ρόλο του κόμη, να
καταστρώνει υποχθόνια σχέδια στους βαλτότοπους. Τον παρακολούθησα να
μεταμορφώνεται σε νυχτερίδα, τον είδα να κοιμάται σε ένα φέρετρο, και τον
αγάπησα την ίδια τη στιγμή που τον φοβόμουν. Είχα πιστέψει στο παρελθόν ότι το
να κλείσεις μια πόρτα μπορούσε να κρατήσει τα τέρατα απ’ έξω, όμως ο Δράκουλας
γλιστρούσε κάτω από πόρτες με τη μορφή καπνού κι αυτό με τρομοκρατούσε. Οι
πόρτες δεν λειτουργούσαν, ακόμη κι όταν ήταν κλειστές.</span></div>
</blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εφτά χρόνια αργότερα, στο σταθμό
του <span lang="EN-US">East</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Croydon</span>,
πήρα ένα αντίγραφο του βιβλίου του Stephen King, Σάλεμς Λοτ, με το εξώφυλλό του
να είναι ένα μαύρο, τσακισμένο πρόσωπο παιδιού, με μια κόκκινη σταγόνα στην
άκρη του στόματος. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό με τον οποίο το διάβασα, όταν αρχικά
υποπτεύθηκα ότι ήταν μια ιστορία με βρικόλακες, κι αργότερα την ευχαρίστηση
όταν οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν. Πράγματι, ήταν μια ιστορία με βρικόλακες,
μια σπουδαία, το είδος εκείνο που ήθελα να διαβάσω από τότε που ήμουν παιδί.
Και τώρα, κοιτώντας πίσω, δεν ξέρω πόσος από τον ενθουσιασμό μου οφειλόταν απλά
στο ότι δεν υπήρχαν βιβλία με βρικόλακες το 1975, ή τουλάχιστον κανένα που να
βρεθεί στο δρόμο μου όσο ήμουν έφηβος. Τα διηγήματα που εμφανίζονταν κατά
καιρούς στο <span lang="EN-US">Pan</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Book</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">of</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Horror</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Stories</span><span lang="EN-US"> </span>και τα όμοιά του απλά κατάφερναν να αυξήσουν την όρεξή μου,
και ήμουν πολύ μικρός για να με αφήνουν να μπαίνω στις μεταμεσονύκτιες προβολές
των πλούσιων σε στήθη και ξανθές βαμπιρικών ταινιών που πρόσφερε η <span lang="EN-US">Hammer</span><span lang="EN-US"> </span>εκείνη
την εποχή, οπότε τις φανταζόμουν και, όταν θα ερχόταν η στιγμή, θα
απογοητευόμουν από το πόσο μακριά από τις φαντασιώσεις μου θα αποδεικνύονταν.</span></div>
</blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ήθελα βρικόλακες. Μου έλειπαν.
Μερικά χρόνια αργότερα, ως νεαρός συγγραφέας, θα κατέστρωνα ιστορίες με
βρικόλακες γιατί ήθελα να τις διαβάσω, και γιατί κανένας άλλος δεν έγραφε τις
ιστορίες που ήθελα να διαβάσω. (Αυτός, παρεμπιπτόντως, είναι ένας πολύ καλός
λόγος για να γράφει κανείς). Έγραφα σπουδαίες κριτικές για κακές ταινίες αν
είχαν βρικόλακες. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 πούλησα μία τηλεοπτική σειρά
με βρικόλακες, και τότε, όταν μου είπαν ότι δεν θα μπορούσα να ελέγξω το πώς θα
έδειχνε, ότι δεν θα μπορούσα να σιγουρευτώ ότι θα έδειχνε και θα ήταν για
ενήλικες, ανησύχησα ότι μπορεί να γινόταν κωμωδία ή <span lang="EN-US">camp</span>, πήρα τους βρικόλακές μου και πήγα
σπίτι. Γιατί δεν μπορούσα να τους πουλήσω φτηνά. Γιατί νοιαζόμουν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και μετά, μια μέρα, ήταν παντού.
Δεν μπορούσες να κουνηθείς από τους πολλούς βρικόλακες. Υπήρχαν μεταφυσικά
ρομάντζα με βρικόλακες και μεταφυσικά ρομάντζα με βρηκόλακες για εφήβους.
Υπήρχαν βρικόλακες στην τηλεόραση και βρικόλακες στον κινηματογράφο και
βρικόλακες στις κρεβατοκάμαρες και θλιμμένοι, παράξενοι, μοναχικοί άνθρωποι με
τα δικά τους χειροποίητα δόντια στις σκιές στα <span lang="EN-US">conventions</span>. Παντού βρικόλακες, γυμνοί
σαν μια απλοϊκή μεταφορά για σχέσεις χωρίς γεννητικά όργανα. Οι βρικόλακες, όπως είπε ο Stephen King, παίρνοντας τη φράση της <span lang="EN-US">Erica</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Jong</span>, ήταν το απόλυτο “<span lang="EN-US">zipless</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">fuck</span>”.</span></div>
</blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αλλά υπάρχει ακόμη ζωή στους
απέθαντους. Δεν μπορείς να σκοτώσεις έναν βρικόλακα, στην τελική, ούτε καν με
ένα από αυτά τα μοδάτα, δήθεν ρετρό Βικτωριανά σύνεργα εξόντωσης βρικολάκων που
πουλάνε στο <span lang="EN-US">eBay</span>, με
σφήνες και φρέσκο σκόρδο και ίσως μερικές ασημένιες σφαίρες στην περίπτωση που
πετύχεις κανέναν λυκάνθρωπο στο δρόμο. Δεν θα ήταν δημοφιλή αν δεν είχαν
υπάρξει πάνω από εκατό χρόνια αξιόλογης βαμπιρικής λογοτεχνίας ως θεμέλιο. Είτε
ως μεταφορά είτε ως κάτι άλλο –κάτι που αναδεύει το αίμα, σε κάνει να
ονειρεύεσαι την αθανασία και τη νύχτα, που κάνει τα σκεπάσματά σου να θροίζουν,
ή απλά σε αφήνει να κοιτάς νευρικά μια κλειδωμένη πόρτα, γιατί, στην τελική,
μπορούν να γίνουν ομίχλη- οι βρικόλακες θα είναι πάντοτε μαζί μας.</span></div>
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><o:p></o:p></span><br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">
<span lang="EN-US"><div style="text-align: justify;">
Neil Gaiman, 2009</div>
</span></span></blockquote>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Robert Bloch – The
Living Dead</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η εναρκτήρια ιστορία του τόμου
αυτού είναι αρκετά ανορθόδοξη για τα κριτήρια του είδους. Αν και ο συγγραφέας
της είναι πασίγνωστος, προσωπικά δεν είχα διαβάσει τίποτε δικό του. Η μόνη
επαφή που είχα μαζί του ήταν ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς “<span lang="EN-US">The</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Hunger</span>” που είχε βασιστεί σε
διήγημά του και το οποίο μου είχε αρέσει πολύ. Ο βρικόλακας του <span lang="EN-US">Bloch</span><span lang="EN-US"> </span>είναι
ένας τσαρλατάνος που εκμεταλλεύεται τη δεισιδαιμονία των χωρικών εν μέσω του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου. Μόνο που τα σχέδιά του δεν εξελίσσονται ακριβώς όπως τα
φανταζόταν…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολύ καλογραμμένη και ιδιαίτερη,
μια εξαιρετική επιλογή για να ανοίξει την τρίτη και τελευταία συλλογή, σε βάζει
στο πνεύμα και σου κλείνει το μάτι ειρωνικά με το τέλος της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u><i><span lang="EN-US">Peter</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">Tremayne</span> – </i><i><span lang="EN-US">Dracula</span>’</i><i><span lang="EN-US">s</span><span lang="EN-US"> </span></i></u><i><span lang="EN-US"><u>Chair</u></span><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο <span lang="EN-US">Peter</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Tremayne</span><span lang="EN-US"> </span>έγινε
γνωστός για τη σειρά μυστηρίου με πρωταγωνίστρια την Ιρλανδή μοναχή Αδελφή
Φιντέλμα, γύρω στο 700 μ.Χ. Από τη σειρά αυτή έχουν μεταφραστεί αρκετά βιβλία
και στη χώρα μας (Έγκλημα στο Αββαείο, Σάββανο για τον Αρχιεπίσκοπο, Η
Αρχόντισσα του Σκότους, Η Κοιλάδα του Θανάτου κ.ά.). Αυτό που δεν είναι τόσο
γνωστό, όμως, είναι ότι έχει ασχοληθεί και με τη λογοτεχνία τρόμου. Το διήγημά
του αυτό συμπεριλαμβάνεται συχνά σε σχετικές συλλογές και αυτό που το κάνει
ενδιαφέρον είναι πως, διαβάζοντάς το, δεν μπορείς με τίποτα να μαντέψεις το
τέλος του. Ένας άντρας απευθύνει στον αναγνώστη ένα πανικόβλητο μήνυμα
εξηγώντας πώς μία παλιά καρέκλα τον έκανε να χάσει το σώμα του, το οποίο πλέον
καταλαμβάνεται από μια άλλη οντότητα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Καλογραμμένο διήγημα, αν και
προτιμώ τον <span lang="EN-US">Tremayne</span><span lang="EN-US"> </span>στα μυστήρια της μεσαιωνικής Ιρλανδίας που είναι και το
στοιχείο του (αν δεν κάνω λάθος έχει σπουδάσει Κέλτικη Ιστορία). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>William Gilbert – The
Last Lords of Gardonal</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μία από τις ιστορίες του τόμου
που ξεχώρισα γιατί είχε το «κάτι» παραπάνω που συνηθίζω να ψάχνω σε οποιαδήποτε
ιστορία. Ανήκει στον κύκλο ιστοριών με πρωταγωνιστή τον <span lang="EN-US">Innominato</span>, έναν μάγο/σοφό που κατοικεί
απομονωμένος σ’ένα βουνό της μεσαιωνικής Ιταλίας. Ένας τυραννικός ευγενής
παθιάζεται με την όμορφη κόρη ενός αγρότη, όμως η άρνηση της κοπέλας να τον
παντρευτεί και η δική του επιμονή, σε συνδυασμό με τα ξόρκια του <span lang="EN-US">Innominato</span><span lang="EN-US"> </span>που
καλείται να αναλάβει δράση ως προστάτης των φτωχών και των αδυνάτων θα έχουν
τραγικές συνέπειες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ατμοσφαιρικό, θαυμάσια γραμμένο
διήγημα που βάζει τον αναγνώστη σε σκέψεις σχετικά με το ποιος είναι αυτός που
πίνει στην πραγματικότητα το αίμα του λαού, ο αλαζονικός βαρώνος ή ο
βρικόλακας;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u><i><span lang="EN-US">Guy</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">de</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">Maupassant</span> – </i><i><span lang="EN-US">The</span><span lang="EN-US"> </span></i></u><i><span lang="EN-US"><u>Horla</u></span><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ως γαλλομαθές και γαλλοτραφές
κοράσιο, ήταν επόμενο ότι θα χαιρόμουν πολύ με τη συμπερίληψη στη συλλογή αυτής
της ιστορίας. Ο <span lang="EN-US">Maupassant</span><span lang="EN-US"> </span>δικαίως θεωρείται από τους πατέρες του διηγήματος και ένας
από τους κορυφαίους -αν όχι ο κορυφαίος- διηγηματογράφους όλων των εποχών. Εδώ
μας δίνει την ιστορία ενός άντρα που αρχίζει να βασανίζεται από μια παράξενη
ασθένεια, η οποία δεν είναι και τόσο ασθένεια, όπως αποκαλύπτεται τελικά. Είναι
η επίδραση ενός παράξενου πλάσματος που στοιχειώνει τα όνειρά του και δεν τον
αφήνει να ησυχάσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα εξαιρετικό διήγημα για το
οποίο τα λόγια περιττεύουν. Ακόμη και μεταφρασμένο κατορθώνει να παρασύρει τον
αναγνώστη με την παραληρηματική γραφή του και τον γοτθικό τρόμο που αποπνέει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Arthur Conan Doyle –
The Adventure of the Sussex Vampire</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Όπως και το διήγημα του <span lang="EN-US">Bloch</span>, έτσι και αυτό εδώ δεν
έχει να κάνει ακριβώς με βρικόλακες. Φυσικά, αυτό το φαντάζεται ο αναγνώστης
από την πρώτη κιόλας γραμμή της ιστορίας, όταν βλέπει να αναγράφεται το όνομα
του διάσημου επιθεωρητή, Σέρλοκ Χολμς. Ο Χολμς καλείται στην εξοχή από έναν παλιό
γνωστό του Γουότσον, προκειμένου να επιλύσει μια υπόθεση υποτιθέμενου
βαμπιρισμού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Καλογραμμένο και αρκετά
διασκεδαστικό το βρήκα, αν και κάπως προβλέψιμο. Βέβαια, εδώ θα πρέπει να
τονίσω ότι το «προβλέψιμο» είναι ένας όρος πολύ σχετικός, διότι την εποχή που
γράφονταν τα περισσότερα από αυτά τα διηγήματα, πολλές από τις ανατροπές που
σήμερα μας φαίνονται κλισέ δεν είχαν γίνει ποτέ και, επομένως, τους αξίζουν τα
εύσημα πρωτοτυπίας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Brian Stableford – The
Man Who Loved the Vampire Lady</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο συγγραφέας μου ήταν παντελώς
άγνωστος, την ιστορία όμως τη λάτρεψα. Ένας εφευρέτης, πρώην εραστής της λαίδης
Καρμίλλα, συνειδητοποιεί πως η τελευταία του εφεύρεση θα τον οδηγήσει στον τάφο
και αποφασίζει να πάρει όσους περισσότερους βρικόλακες μπορεί μαζί του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα διήγημα-ωδή στο μεγαλείο της
ανθρώπινης φύσης και εφευρετικότητας, μια πραγματικά ευρηματική, ενδιαφέρουσα
και θαυμάσια εκτελεσμένη ιστορία που στήνει ένα πρωτότυπο σύμπαν και σε κάνει
να νοιαστείς για τους χαρακτήρες. Εξαιρετικό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u><i><span lang="EN-US">M</span>.</i><i><span lang="EN-US">R</span>. </i><i><span lang="EN-US">James</span> – </i><i><span lang="EN-US">Wailing</span><span lang="EN-US"> </span></i></u><i><span lang="EN-US"><u>Well</u></span><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Νεαρός πρόσκοπος αποφασίζει να
πάει μόνος του να εξερευνήσει μια περιοχή την οποία όλοι του συνιστούν να
αποφύγει. Μαντέψτε πώς καταλήγει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αν και η γραφή και η παρουσίαση
του διηγήματος μου άρεσαν, ανά τόπους με όλες τις αναφορές στους προσκόπους και
τα μετάλλια το έχανα και γενικά μου φάνηκε πως η εξέλιξή του ήταν αρκετά
μπερδεμένη. Δεν μπορώ να
πω ότι την
απόλαυσα ιδιαίτερα<span lang="EN-GB">.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><span lang="EN-US"><u>Harlan Ellison –
Lonely Women Are the Vessels of Time</u></span></i><i><span lang="EN-GB"><o:p></o:p></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Όπως και το διάσημο «Το κορίτσι
με τα πεινασμένα μάτια» του <span lang="EN-US">Fritz</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Leiber</span>
που φιλοξενείται σε προηγούμενο τόμο της συλλογής, έτσι και αυτό εδώ έχει να
κάνει με <span lang="EN-US">psychic</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">vampires</span>,
βρικόλακες, δηλαδή, που δεν τρέφονται με αίμα αλλά με συναισθήματα ή ζωτική
ενέργεια. Αγόρι γνωρίζει κορίτσι σε μπαρ και καταλήγει πιο μόνο από ποτέ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Συναρπαστικό το πώς μια τόσο καλή
πένα όσο αυτή του <span lang="EN-US">Ellison</span><span lang="EN-US"> </span>μπορεί να μετατρέψει μια τόσο απλή ιστορία σε κάτι τόσο
καλογραμμένο και συγκλονιστικό που να μη σε νοιάζει η εξωφρενικά πρωτόγονη
υπόθεση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Anne Crawford – A
Mystery of the Campagna</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Νεαρός καλλιτέχνης αρρωσταίνει
βαριά όταν ο καλύτερός του φίλος πάει να μείνει στην εξοχή προκειμένου να
ολοκληρώσει τη σύνθεση μιας όπερας. Εν μέσω της αρρώστιας του βασανίζεται από
φριχτά οράματα που του αποκαλύπτουν ότι ο φίλος του βρίσκεται σε θανάσιμο
κίνδυνο. Τα άλλα δύο μέλη της παρέας επιστρατεύονται για να τους βοηθήσουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένα βαμπιρικό διήγημα με φόντο
την Ιταλία άλλων εποχών που εξυπηρετεί όλα τα κλισέ του είδους και παρόλα αυτά,
καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις με την καλή του γραφή και τους ενδιαφέροντες
χαρακτήρες του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u><i><span lang="EN-US">Vasile</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">Alecsandri</span> – </i><i><span lang="EN-US">The</span><span lang="EN-US"> </span></i></u><i><span lang="EN-US"><u>Vampire</u></span><span lang="EN-US"> </span><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Συμπαθές ποίημα αλλά όχι από αυτά
που σου μένουν. Μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον δέκα άλλα καλύτερα που θα μπορούσαν
να βρίσκονται στη θέση του, όμως τουλάχιστον είναι μικρό και θυμίζει ελαφρώς το
θρύλο του «Νεκρού Αδερφού» που υπάρχει διαδεδομένος σε όλα τα Βαλκάνια –και τον
οποίο μετέφερε θαυμάσια ο Ισμαήλ Κανταρέ στη νουβέλα του «Ποιος έφερε την
Ντορουντίν»;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u><i><span lang="EN-US">Ed</span><span lang="EN-US"> </span></i><i><span lang="EN-US">Gorman</span> – </i></u><i><span lang="EN-US"><u>Duty</u></span><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι βρικόλακες έχουν κατακλύσει τη
γη ως έβδομη πληγή του Φαραώ και ένας
μοναχικός άντρας κάνει το καθήκον του σκοτώνοντας κατά παραγγελία των
οικογενειών αγαπημένα πρόσωπα που δέχτηκαν επίθεση και κινδυνεύουν να αλλάξουν.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ένας χαρακτήρας με τον οποίο δεν
μπορείς παρά να συμπάσχεις, ένας καλοστημένος κόσμος παρά τις λίγες σελίδες που
καλύπτει το διήγημα, μια συγκλονιστική υπόθεση που σε αφήνει με έναν κόμπο στο
στομάχι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Steve Rasnic Tem – The
Men and Women of Rivendale</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ύπανδρος με την καρκινοπαθή
σύζυγό του παραθερίζουν στο ειδυλλιακό θέρετρο της οικογένειας της δεύτερης,
όπου πλέον διαμένουν οι συγγενείς της. Μόνο που, όπως αποκαλύπτεται, οι άντρες
και οι γυναίκες της οικογένειας <span lang="EN-US">Rivendale</span><span lang="EN-US"> </span>δεν είναι ακριβώς αυτό που δείχνουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μπερδεμένη η εξέλιξη της ιστορίας
και δεν μπορώ να πω πως κατάλαβα ακριβώς τι έγινε στο τέλος, κάτι που θεωρώ
μείον. Επιπλέον, δεν συμπάθησα ιδιαίτερα τον πρωταγωνιστή ούτε τη γυναίκα του
και δεν με πολυενδιέφερε η κατάληξή τους. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Basil Copper – Doctor
Porthos</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Παντρεμένο ζευγάρι μετακομίζει
στην εξοχή διότι ο άντρας κληρονόμησε ένα σπίτι. Εκεί τους υποδέχεται ο γιατρός
που ήταν φίλος του αποθανόντος θείου, ο οποίος επισκέπτεται συχνά το ζευγάρι. Η
σύζυγος του πρωταγωνιστή, όμως, σύντομα αρχίζει να δέχεται νυχτερινές
επισκέψεις από έναν βρικόλακα και ο πρωταγωνιστής είναι πεπεισμένος ότι το
πλάσμα είναι ο Δρ. Πόρθος, αλλά δεν μπορεί να το αποδείξει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ατμοσφαιρικό, καλογραμμένο
διήγημα με τέλος ανοιχτό σε ερμηνείες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Algernon Blackwood –
The Singular Death of Morton</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο <span lang="EN-US">Blackwood</span><span lang="EN-US"> </span>έχει
παραδώσει μερικές από τις πιο κλασικές ιστορίες φαντασμάτων στην αγγλική γλώσσα
(το <span lang="EN-US">The</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">Willows</span><span lang="EN-US"> </span>είναι μία από αυτές) και εδώ μας δείχνει κάτι διαφορετικό,
αλλά και ταυτόχρονα όμοιο. Δύο φίλοι κάνουν πεζοπορία σ’ένα βουνό και βρίσκουν
μια καλύβα με ένοικο μια νεαρή κοπέλα η οποία τους δίνει να πιουν γάλα και,
αργότερα, τους ακολουθεί από απόσταση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ανάμεσα στο <span lang="EN-US">ghost</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">story</span><span lang="EN-US"> </span>και
το <span lang="EN-US">vampire</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">fiction</span>,
η ιστορία αυτή προσφέρει αφειδώς το γοτθικό της κλίμα. Η γραφή του <span lang="EN-US">Blackwood</span><span lang="EN-US"> </span>μου
άρεσε πάρα πολύ και σίγουρα στο μέλλον θα αναζητήσω και άλλα διηγήματά του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Edgar Allan Poe –
Ligeia</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο <span lang="EN-US">Poe</span><span lang="EN-US"> </span>πιστεύω δεν
χρειάζεται συστάσεις. Το διήγημα το είχα ξαναδιαβάσει στο παρελθόν, όμως το
διάβασα και τώρα για να το θυμηθώ. Άντρας χάνει την πρώτη του σύζυγο,
ξαναπαντρεύεται και χάνει και τη δεύτερη, όμως αυτή τη φορά όλα δείχνουν πως ο
θάνατος δεν είναι το τέλος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Φανταστικά γραμμένη ιστορία από
έναν πολύ σπουδαίο συγγραφέα, όμως δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως τη θεωρώ
αρκετά άσχετη με το θέμα της συλλογής. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί κανείς να
πει πως πρόκειται για μια βαμπιρική ιστορία. Αν μετράει περισσότερο το θέμα,
υπήρχαν άλλες που θα μπορούσαν να την αντικαταστήσουν επάξια. Αν πάλι μετράει
περισσότερο η ποιότητα, ε, είναι <span lang="EN-US">Poe</span><span lang="EN-US"> </span>και τα λόγια περιττεύουν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Manly Wade Wellman –
When It Was Moonlight</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εξαιρετικά ευφυής η επιλογή να
τοποθετηθεί η ιστορία αυτή ακριβώς μετά την ιστορία του <span lang="EN-US">Poe</span>, δεδομένου ότι έχει ως πρωταγωνιστή
τον πασίγνωστο συγγραφέα. Ερευνώντας μια υπόθεση νεκροφάνειας, ο <span lang="EN-US">Poe</span><span lang="EN-US"> </span>ανακαλύπτει
πως ίσως, τελικά, οι ιστορίες του να μην είναι απλά ιστορίες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το διήγημα το είχα διαβάσει
μεταφρασμένο στα ελληνικά πολύ πρόσφατα κι έτσι απλά του έριξα μια ματιά εδώ,
όταν το διάβασα, όμως, μου άρεσε πολύ. Καλογραμμένο και πειστικό, ενδιαφέρουσα
η άποψη που παρουσιάζει για τους βρικόλακες. Τη μετάφραση στα ελληνικά την έχει
κάνει ο Θωμάς Μαστακούρης για τις εκδόσεις Ωρόρα και υπάρχει στη συλλογή
«Ιστορίες με Βρικόλακες». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Victor Roman – Four
Wooden Stakes</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η ιστορία αυτή θεωρείται κλασική
του είδους και όντως «μυρίζει» ότι είναι τέτοια. Ιδιωτικός ερευνητής
επισκέπτεται παλιό του φίλο που έχασε μέσα σε λίγους μήνες όλη του την
οικογένεια και ο οποίος φοβάται ότι και η δική του ζωή μπορεί να βρίσκεται σε
κίνδυνο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Καλογραμμένη, αρκετά
ικανοποιητική από άποψη ατμόσφαιρας, το κλείσιμό της μου άρεσε, όμως γενικά δεν
μπορώ να πω πως συγκλονίστηκα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Dion Fortune –
Blood-lust</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η ερμετική εκπαίδευση της
συγγραφέως είναι εμφανής σε αυτήν την ιστορία, η οποία ανήκει στον κύκλο των
ιστοριών με πρωταγωνιστή τον <span lang="EN-US">Dr</span>.
<span lang="EN-US">Taverner</span>, ο οποίος
είναι βασισμένος σε πραγματικό πρόσωπο. Νεαρή κοπέλα καταφεύγει στο άσυλο που
επιμελείται ο εν λόγω γιατρός προκειμένου να ζητήσει βοήθεια για τον
αρραβωνιαστικό της που, κατά τα φαινόμενα, έχει καταληφθεί από μια παράξενη
δίψα για αίμα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ανατρεπτικό, ωραίο και ενδιαφέρον
διήγημα που προσφέρει μια εναλλακτική θεωρία στο θέμα των βρικολάκων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u>Luigi Capuana – A Case
of Alleged Vampirism</u><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πρόσφατα παντρεμένο ζευγάρι και
το νεογέννητο μωρό τους ταλαιπωρούνται από τις επιθέσεις του πνεύματος του
πρώην συζύγου της κοπέλας. Ο άντρας της ζητάει τη βοήθεια γνωστού του γιατρού
προκειμένου να πολεμήσει τον βρικόλακα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Καλογραμμένο, ατμοσφαιρικό και με
κάποιες δόσεις χιούμορ να κάνουν τη διαφορα. Απολαυστικό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><u><i><span lang="EN-US">F.</span></i><i><span lang="EN-US"> </span></i></u><i><span lang="EN-US"><u>Paul Wilson – Midnight Mass</u><o:p></o:p></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αυτό εδώ είναι το αριστούργημα
του τόμου και ο καλύτερος τρόπος που μπορώ να φανταστώ για να κλείσει
μια τέτοια συλλογή. Σε έναν <span lang="EN-US">post</span>-<span lang="EN-US">apocalyptic</span><span lang="EN-US"> </span>κόσμο
όπου οι βρικόλακες έχουν καταλάβει τον κόσμο και αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους
ως χυμοσακούλες, ένας αλκοολικός ιερέας που διώχθηκε από το ποίμνιό του πριν
την καταστροφή πείθεται να επιστρέψει για να βοηθήσει του ανθρώπους που τον
έδιωξαν. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εξαιρετική νουβέλα, αλληγορία για
τον ναζισμό, αλλά και ταυτόχρονα τόσο αισιόδοξη και δυνατή με το μήνυμά της:
δεν έχει σημασία αν θα κρατήσει τους βρικόλακες έξω από την εκκλησία μόνο για
μια νύχτα, το μόνο που έχει σημασία είναι γι’αυτήν τη νύχτα, έστω, να τους δείξει
πως δεν μπορούν να κάνουν πάντα οτιδήποτε θέλουν στον οποιονδήποτε. </span><o:p></o:p></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7742336728407827246.post-64336637526384758422014-01-20T14:13:00.001+02:002014-01-21T03:20:56.829+02:00Ελίζα Πολιτσοπούλου - Σμαράγδια με Ασήμι (Ουροβόρος Κρίνος #1)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.readpoint.com/thumbnails/%CE%9A%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%9B%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1/%CE%9F%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%201%20-%20%CE%A3%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B4%CE%B9%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%B1%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B9_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" src="http://www.readpoint.com/thumbnails/%CE%9A%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%9B%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1/%CE%9F%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%201%20-%20%CE%A3%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B4%CE%B9%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%B1%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B9_1.jpg" height="400" width="275" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το βιβλίο της Ελίζας Πολιτσοπούλου, <i><a href="http://www.greekbooks.gr/books/logotehnia/smaragdia-me-asimi.product">Σμαράγδια με Ασήμι</a>, </i>μου το έκαναν δώρο στα γενέθλιά μου και ομολογώ ότι ξεκίνησα να το διαβάζω με μεγάλη περιέργεια. Κάτι το γεγονός ότι το urban fantasy είναι ένα παρακλάδι της φανταστικής λογοτεχνίας που στην Ελλάδα έχουμε λίγο ξεχασμένο, κάτι το γεγονός ότι το συγκεκριμένο βιβλίο κυκλοφόρησε από τον <i>Κέδρο</i>, κάτι το ότι τρέφω μια αστείρευτη και εντελώς παράλογη αγάπη για την Ιρλανδία και οτιδήποτε μπορεί να έχει σχέση με αυτήν - εκτός από τη μπίρα, έτρεφα ελπίδες για το πρώτο μέρος του <i>Ουροβόρου Κρίνου</i>. Οι ελπίδες αυτές γκρεμίστηκαν μέσα στις πρώτες δύο σελίδες. Δεν πάει πολύς καιρός που έγραφα ότι, στο καλό urban fantasy, η πόλη οφείλει να είναι χαρακτήρας. Αυτό σημαίνει ότι καλό θα ήταν, ως συγγραφέας urban fantasy, να έχεις κάνει ένα από τα εξής δύο πράγματα όταν ξεκινάς να γράφεις το βιβλίο σου: α) να έχεις ζήσει εκεί ή, τουλάχιστον, να έχεις επισκεφθεί το μέρος ή β) να έχεις φτιάξει μια εξ ολοκλήρου φανταστική πόλη. Μαντέψτε τι δεν έκανε η Ελίζα Πολιτσοπούλου. Το <i>Σμαράγδια με Ασήμι</i> μπορεί να προωθείται ως "αστικό fantasy" από την εκδοτική (αλήθεια, γιατί μετέφρασαν μόνο το μισό του όρου, <i>αστική φαντασία</i>, ας πούμε, δεν τους έκανε;), αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι, μιας και δεν υπάρχει κάποια πόλη που αντικειμενικά να βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου διαδραματίζεται στο εσωτερικό κτηρίων ή στο Απαγορευμένο Δάσος του Χόγκουαρτς. Αρκετά με τον πρόλογο, όμως. Πάμε στα του βιβλίου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η Μόριγκαν Κρόου είναι μια δεκαεξάχρονη Ιρλανδέζα που ζει μόνη της σ'ένα τεράστιο σπίτι το οποίο έχει κληρονομήσει. Η Ελεονόρα είναι η καλύτερή της φίλη, η οποία αποκτά την ιδιότητα αυτή μέσα σε περίπου δέκα λεπτά, και πάει να μείνει μαζί της, καθώς πάσχει από έναν εξαιρετικά επικίνδυνο ιό με το όνομα R.i.P. και ο Πάτρικ είναι ο παιδικός της φίλος που είναι λυκάνθρωπος και την έχει υιοθετήσει χωρίς να το ξέρει - ή κάτι παρόμοιο. Αυτοί όλοι προσεγγίζονται από τον John Dee και πάνε να φοιτήσουν σε μια σχολή μαγείας. Τώρα τι δουλειά μπορεί να έχουν οι λυκάνθρωποι στη σχολή μαγείας με ξεπερνάει, αλλά δεν βαριέσαι. Κάπου εκεί, η Μόριγκαν Κρόου παντρεύεται τον υπερβρικόλακα παππού της, γίνεται βασίλισσα της Ιρλανδίας και της Σκωτίας ενώ διάφορος κόσμος θέλει να τη σκοτώσει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το μεγαλύτερο, ίσως, πρόβλημα του βιβλίου αυτού, είναι η παντελής έλλειψη βάθους όσον αφορά τους χαρακτήρες. Αλλάζουν προσωπικότητα κάθε πέντε σελίδες, οι αντιδράσεις τους είναι αφύσικες. Μια πλαστική κούκλα έχει περισσότερα συναισθήματα από τους τρεις ήρωές μας. Επίσης, η πρωταγωνίστρια, Μόριγκαν Κρόου, είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους απεχθάνομαι τους τέλειους χαρακτήρες. Σοβαρά τώρα, όχι απλά δεν έχει κανένα απολύτως ελάττωμα, αλλά βάζει κάτω τον Drizzt, τον Elminster και τον Chuck Norris μαζί. Με το ένα χέρι. Και τα μάτια δεμένα. Θα μου πείτε τώρα, γιατί αυτό είναι κακό; Δεν είναι κακό. Είναι βαρετό. Τι ενδιαφέρον μπορεί να βρει οποιοσδήποτε στο να διαβάζει τις περιπέτειες μιας πανέμορφης, πανέξυπνης τύπισσας, με μαύρη ζώνη στο καράτε και μισό εκατομμύριο δυνάμεις που ισιώνουν θεούς και δαίμονες; Σοβαρά, το έχω απορία. Γιατί να διαβάσεις για έναν ήρωα ο οποίος ποτέ δεν κινδυνεύει από οτιδήποτε; Δεν υπάρχει αγωνία, δεν υπάρχει έκπληξη, δεν υπάρχει τίποτα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αυτό μας οδηγεί στο αμέσως επόμενο μειονέκτημα του πρώτου μέρους του <i>Ουροβόρου Κρίνου</i>: την πλοκή. Η οποία, βασικά, δεν υπάρχει. Στο πνεύμα σειρών όπως το <i><a href="http://www.imdb.com/title/tt1405406/">Vampire Diaries</a></i>, το <i>Σμαράγδια με Ασήμι</i> είναι ένα συνοθύλευμα γεγονότων και σκηνών χωρίς ουσιαστική υπόθεση, το οποίο επιτυγχάνει να ξεγελάσει τον άπειρο αναγνώστη, πείθοντάς τον ότι συμβαίνουν τα αίσχη στις σελίδες του. Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Τα κίνητρα των πρωταγωνιστών και των ανταγωνιστών είναι πιο σκοτεινά κι από τον οισοφάγο του Κθούλου - κι αυτό είναι ένα μέρος όπου κανείς δεν θέλει να βρεθεί. Το δε τέλος είναι αψυχολόγητο και μοιάζει να έχει βγει από το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/V-Vendetta-New-ALAN-MOORE-ebook/dp/B0064W65UM/ref=sr_1_2?ie=UTF8&qid=1390218031&sr=8-2&keywords=v+for+vendetta">V for Vendetta</a> </i>αντί να είναι φυσική απόρροια των προηγούμενων 360 σελίδων που ξοδέψαμε χρόνο και φαιά ουσία να διαβάζουμε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Επίσης, δεν έχει δοθεί η παραμικρή προσοχή στη λεπτομέρεια και είναι προφανές πως η συγγραφέας δεν κατέβαλε ούτε καν ελάχιστη προσπάθεια να ερευνήσει για τις περιοχές για τις οποίες γράφει. Ενδεικτικά, κάποια στιγμή ανατίθεται στη Μόριγκαν να πάει "στο νεκροταφείο της πόλης". Όπου πόλη, εννοούμε το Λονδίνο. Το οποίο έχει πάνω από σαράντα νεκροταφεία. Σε ποιο ακριβώς πρέπει να πάει; Επίσης, στην Ιρλανδία δεν υπάρχει θανατική ποινή. Και για να χαρακτηριστεί κάποιος ως δολοφόνος κατά συρροή, πρέπει να έχει διαπράξει τουλάχιστον τρεις φόνους. Και άλλα πολλά τα οποία θα μου χρειαζόταν περισσότερος χρόνος, περισσότερη διάθεση και καλύτερη μνήμη για να αναλύσω διεξοδικά. Μνήμη την οποία ούτε η Ελίζα Πολιτσοπούλου φαίνεται να διαθέτει, καθώς ξαφνικά μας αποκαλύπτει πράγματα τα οποία πέντε κεφάλαια νωρίτερα δεν ίσχυαν - ακόμη δεν μπορώ να χωνέψω το συνδυασμό παιδοφιλίας και αιμομιξίας στη σχέση του Μάρκους με τη Μόριγκαν και ούτε πρόκειται, λυπάμαι. Εκτός και αν οι συγγένειες αίματος παύουν να υφίστανται μετά από εκατό χρόνια, ξέρω γω, οπότε δεν τρέχει κάστανο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Όλα τα παραπάνω, βέβαια, ίσως και να ήταν κάπως ανεκτά αν η γραφή δεν ήταν τόσο πρωτόλεια και είχε περισσότερα πράγματα να πει. Αλλά η αλήθεια είναι πως, στις περισσότερες περιπτώσεις, το ύφος της Πολιτσοπούλου είναι εξαιρετικά αμήχανο. Ο παντογνώστης αφηγητής δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, χρόνοι μπερδεύονται μεταξύ τους, τα εμβόλιμα κεφάλαια σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση είναι ως επί το πλείστον άσχετα με τη βασική ιστορία και επειδή η συγγραφέας δεν είναι ο Peter Straub και το<i> Σμαράγδια με Ασήμι</i> δεν είναι το <i><a href="http://www.amazon.co.uk/Ghost-Story-Peter-Straub-ebook/dp/B00AJ1ZP0K/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1390218932&sr=8-1&keywords=ghost+story">Ghost Story</a></i> (βιβλίο-υπόδειγμα για την εναλλαγή αφηγηματικών τεχνικών), μοιάζει σαν να έχει κολλήσει πολλές διαφορετικές ιστορίες μεταξύ τους μόνο και μόνο για να βγάλει ένα βιβλίο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για το τέλος, άφησα αυτό στο οποίο θα αναφερθώ λιγότερο απ' όλα: την αντιγραφή. Κυρίως, επειδή το <i>Σμαράγδια με Ασήμι</i> δεν θα μου φαινόταν καλύτερο βιβλίο ακόμη κι αν αυτή δεν υπήρχε. Υπάρχει, όμως, και δεν μπορώ να μην το αναφέρω. Ειδικά η ορολογία του World of Darkness έχει αντιγραφεί εκτενώς και αυτούσια (αυτό το Crinos form με έθλιβε κάθε φορά που το έβλεπα, ας πούμε), καθώς επίσης και σκηνικά από το Harry Potter (για παράδειγμα, η δοκιμασία στο λαβύρινθο στο <a href="http://www.amazon.co.uk/Harry-Potter-Goblet-Fire-Book-ebook/dp/B00728DYBA/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1390219661&sr=8-1&keywords=goblet+of+fire" style="font-style: italic;">Goblet of Fire</a>) έχουν αποτελέσει σαφέστατη έμπνευση για κάποια από τα πράγματα που βλέπουμε στο βιβλίο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εν κατακλείδι, το <i>Σμαράγδια με Ασήμι</i> είναι ένα βιβλίο που ίσως με καλύτερη επιμέλεια, περισσότερη δουλειά και περισσότερη προσωπικότητα να είχε κάτι να προσφέρει. Ως έχει, όμως, δυστυχώς δεν κατορθώνει να είναι ούτε καν ένα ανάλαφρο, διασκεδαστικό ανάγνωσμα. Μην το διαβάσετε εκτός κι αν έχετε μαζοχιστικές τάσεις ή διατηρείτε blog με κριτικές βιβλίων. </span></div>
</div>
elgallahttp://www.blogger.com/profile/00655183709802685304noreply@blogger.com4